Zomaar, omdat het kan!

Lieve allemaal
(Opa de spellingcheck doet het om 1 of andere reden niet, dus vergeef mij alvast voor mijn spellingsfouten!)

Ik dacht ik doe weer eens een berichtje, ik ben dan wel niet in het buitenland geweest maar dat hoeft ook niet altijd natuurlijk! Ik heb mij opgegeven voor vrijwilligerswerk bij stichting Heppie wat lijkt op de stichting het vergeten kind.

Vrijdag ging ik eerst met mama en oma uiteten en naar een ballet voorstelling. Toen gelijk door naar het vliegveld om Colin op te halen. Een neefje van Elizabeth die blijkbaar al een tijdje in Berlijn woont! In april ga ik hem dan ook opzoeken maar eerst nog even op wintersport! J Esmee was om 12 uur jarig en ik heb Colin meegenomen naar de berg… ja ik hoor je al denken. De Berg? Dat is een kroeg in het boerengat Nieuwekerk waar Esmee, Yorick en Nique wonen.

Zaterdag ging ik dan richting veldhoven voor de selectie weekend van Heppie. Toen ik aankwam werd er een hek voor mij open gedaan want tegelijkertijd met ons verbleven er ook 390 vluchtelingen op de buiten jan (zo heette het daar). Dit was best moeilijk om te zien, maar opzich zagen de vluchtelingen kindjes er vrolijk uit en werden ze nog vrolijker van 60 potentiele vrijwilligers die vrolijk gedag zeggen. Bij de eerste activiteit zat ik bij 6 andere die heel stil waren en die niet echt kwamen met ideen om een yell, sprookjesverhaal, spel of wat dan ook te verzinnen. Ik baalde een beetje dat ik niet in 1 van die leuke groepjes zat waar iedereen zo leuk mee deed maar aan de andere kant was dit voor mij wel de mogelijkheid om te laten zien wat ik kan want onze begeleider zag wel gelijk dat ik kan organiseren, plannen en creatieve dingen kan verzinnen. Savonds hadden we een bonte avond waar we ook weer stukjes moesten opvoeren. Het was dan zaterdag maar we maakte het niet te gek want we moesten de volgende ochtend gewoon weer vroeg op want we hadden een druk programma. We werden ingedeeld in groepjes van 4 en moesten een spel middag uitdenken voor een bepaalde doelgroep. Onze groep moest een speurtocht uitzetten voor kinderen van 6 tot en met 9. Ik zat nu met iemand die toneel speelde, een kinderjuf en iemand waar ik van weet dat ze esmee heet en meer niet. We hebben echt een heel leuk spel neer gezet al zeg ik het zelf. Naast dit spel hadden we cassusen van situaties van kinderen waar je dan van moest uitleggen hoe je met zo’n situatie om zou gaan. We kregen stellingen en dan moest je naar een kant lopen of je het er wel of niet mee eens bent en dan een discussie voeren en er waren de individuele gesprekken. Gisteren heb ik te horen gekregen dat ik het team mag komen versterken dus in juni hebben we een trainings week en dan in de zomervakantie heb ik mijn eerste vakantie.

Ik woon natuurlijk bij Lars en haar (ons) kind jos (een chihuahua). Al zo’n verdomde kachel en die kou echt niet wilt wennen is het eigenlijk wel heel gezellig samenwonen. Had ik eerlijk gezegd niet verwacht van mijzelf. Ik zou 29 maart te horen krijgen of ik aangenomen wordt voor die master in Zweden maar nu stond er net op mijn pagina met al mijn documenten dat ik UNQUALIFIED ben… de reden hiervoor is echter omdat ik zogenaamd geen 180 punten heb… Heel vermoeiend weer want het zijn 2 documenten die ik heb geupload. De eerste van mijn propedeuse 63 punten en de 2e pagina vermeld 121 punten van de 180. Maar dat zijn dus 184 punten samen en die overige 60 die behaal ik dit jaar met de punten van korea en afstuderen. Ik heb ze maar een mail gestuurd maar de deadline was 1 februari dus ik hoop dat ze daar niet moeilijk over gaan doen. We zien het allemaal wel en anders blijf ik lekker bij Lars wonen of ik ga toch terug naar mijn huisje, ik kan niet zo goed kiezen maar dat hoeft gelukkig nog even niet!

Stage gaat alles prima. Wel een groot verschil van elke dag lol met mensen/culturen vanover de hele wereld en savonds in de kroeg hangen naar een organisatie met allemaal vrouwen op leeftijd en het gespreksonderwerp: kinderen, honden en kleinkinderen is. Mijn onderzoek is ook niet de makkelijkste en ik had vorige week ook een dipje toen ik niet meer inzag hoe ik hier een voldoende voor ging halen maar na een gesprek met mijn begleiders zie ik het wel weer zitten!

Verder ben ik mijzelf aan het aanleren om blind te leren typen. Er zijn allemaal dure cursussen voor maar er bestaat ook gewoon een website waar je gratis kan oefenen. Ik snap niet dat ze dit niet gewoon op school aanleren of is dat tegenwoordig wel zo en val ik inmiddels onder de oude generatie? Vrijdag ga ik sochtends meedoen aan NLdoet, de nationale vrijwilligersdag. Dan ga ik smiddags naar de masterdag van leiden want ik moest toch maar eens aan een backup plan denken voor als Zweden niet door gaat en dan is het eindelijk zo ver dan gaan we savonds met 3 auto’s en 11 man richting Les Deux Alpes om onze snowboard skills te verbeteren!

Liefde liefde liefdeeeeeeeeeeeeeeee <3

Ontsnapt aan de terroristische aanslagen in Jakarta!

Op verzoek van opa schrijf ik nog even een blog over mijn laatste dagen in Jakarta. Maar als aller eerst wil ik even een misverstand de wereld uit helpen! Met oud en nieuw was ik dus bij het hostel waar ik al een week was verbleven en toen ik schreef dat ik op de bar in slaap gevallen was, moet je niet denken dat ik languit op een bar ergens in een club lag, ik was gewoon in het hostel en ik had gewoon mijn armen gevouwen op de bar en leunde daar met mijn hoofd op terwijl ik met mijn kont op een barkruk zat. Zo wild ben ik nou ook weer niet mensen!

Oke Jakarta. De avond voor mijn vertrek naar Jakarta had ik mijn was afgegeven aan de balie van het hotel en toen ik het terug kreeg zag ik ineens dat er kleding stukken ontbraken. Toen ik naar de balie liep zat daar een niet engels sprekende medewerker dus ik tekende de kleding stukken die ontbraken achter de engelse namen. Ten ik weg liep hoorde ik hem de woorden hardop herhalen, hoe schattig! De eigenaar kwam naar mij toe en zei dat de ontbrekende kleding stukken gestreken werden… wie strijkt er nou een bikinitop??? Maar oke het zal wel hahah. De volgende ochtend moest ik om 6 uur inchecken op het vliegveld, dus ik stond alweer belachelijk vroeg op. Kom ik 6 uur bij het mini vliegveld aan zit de deur nog op slot… langzaam aan verzamelen er meerdere mensen samen met mij zich bij de deur en om 6:20 kunnen we dan eindelijk naar binnen. Na de bagage ingecheckt te hebben willen we naar de ruimte er naast, de gate, maar er staat niemand bij het apparaat om je handbagage te checken door die machine. Langzaam aan wordt de ruimte te klein voor alle mensen die zich langzaam ophopen en besluiten we maar gewoon door te lopen, maar dan worden we ineens terug gevloten, want we moeten nog onze bagage checken… van Ende vlieg ik naar Labuhanbajo, hier mocht ik blijven zitten, gingen er een paar mensen het vliegtuig uit en wat meer mensen het vliegtuig in, toen vlogen we door naar Denpasar hier had ik een overstap. En toen vloog ik door naar Jakarta waar ik iets voor 12^e aankwam. Toen ik naar buiten stapte stond ik versteld dat niemand mij lastig viel en moest ik zelf naar de taxi lopen wat het koste om mij naar dit adres te brengen. Er werd 300.000 gezegd dus ik zei ik ga wel met de bus maar bedankt. Toen ik weg liep werd er nog 250.000 geroepen maar het leek mij wel leuk om met de grote bus door de stad te gaan. Mijn buskaartje koste mij 40.000. Toen ik na een Uur op bestemming was scheen het hostel volgeboekt te zijn waar ik wel een beetje van baalde want ik had willen boeken maar de Wifi in Ende liet mij weer eens in de steek, maar de vrouw verzekerde mij dat er om de hoek ook een leuk hostel zat. Daar aangekomen blijkt het een hostel te zijn van de zelfde eigenaar van het hostel waar ik mijn reis in Indonesië mee begon. Ik kreeg een pannenkoek aangeboden en na deze opgepeuzeld te hebben liep ik met mijn spullen naar de kamer. Hier trof ik Megin voor de deur aan want die was naar buiten gelopen zonder sleutelkaart. Dus ik doe de deur open en vroeg wat ze al gezien had in Jakarta. Zelf was ze ook pas gister avond aangekomen en ze was van plan naar het winkelcentrum te gaan. Ik vroeg of ik mee mocht. Terwijl zij buiten een sigaret ging roken ging ik bij de receptie instructies vragen over hoe je het beste bij het winkelcentrum komt. Hij zei jij bent toch van Belanda? Je moet eigenlijk ook langs the old town. Hier stonden allemaal oude gebouwen uit de tijd van toen Nederland er nog was. Aangezien mij dit leuker leek dan een winkelcentrum zei ik tegen Megin dat ik hier naar toe ging maar ze wilde wel met mij mee en dan gingen we daarna naar het winkel centrum want die was toch tot 10 uur open.

Aangekomen bij de Old town begeef je je op een groot plein met daar omheen gebouwen met teksten er op als gouverneurs kantoor. Op het plein staan allemaal mensen in kostuums zoals op de dam en je kan er een vel gekleurde fiets huren en daar krijg je dan een rieten hoedje bij te leen. Een meisje van een jaar of 10 tikte Megin op haar schouder of ze van Belanda was ze zei nee maar wees naar mij en toen vroeg ze of ik met haar op de foto wilde. Dus ik met haar die vel gekleurde fiets en het hoedje op de foto. Voor ik het wist stond er een hele rij aan meisjes die graag met mij op de foto wilde??? Elke foto zette ik 5 stappen naar de straat om weg te gaan, want ik was niet van plan om een uur lang of langer te gaan poseren. Het winkel centrum was eigenlijk best wel leuk om te zien. Er was een hele afdeling voor eten maar ze hadden het echt mooi aangekleed. Echt alsof je elke keer weer een ander land in stapte. Ineens gaat het licht uit en begint er een fontijnenshow, oke het was wat minder spectaculair als in Barcelona maar het was nog steeds erg leuk om te zien.

Eenmaal terug in het hostel hebben we nog een drankje gedaan op het dakterras waar ook een jacuzzi stond en daar betaal je dan nog geen eens een 10tje per nacht voor… hier heb ik nog een hele leuke meid uit de Filippijnen leren kennen, maar om 11 uur stortte ik in en ben ik naar bed gegaan. Het voordeel van vroeg naar bed gaan is dat je ook weer vroeg wakker word en zo had ik dus tijd om wat rond te wandelen over de straten en wat wonder middelen te kopen tegen verkoudheid. Ook kwam ik ineens langs een straat met allemaal kleine kraampjes waar mensen zelf mooie dingen maakte van hout, schelpen of metaal. Terug bij het hostel zat die meid van de Filippijnen beneden in de lobby mij tas stond ook al klaar dus toen gingen we samen naar het vliegveld. Ze werkt online en reist de hele wereld over. Over een jaar komt ze naar Europa en komt ze mij opzoeken in Zweden of Nederland. Ik vloog met KLM terug, wat een luxe. Ik was erg over KLM te spreken tot dat we een tussen landing in Kuala Lumpur hadden waar we even het vliegtuig uit moesten. Ik hoorde dat er omgeroepen werd dat je je spullen in het vliegtuig kon laten maar ik had even gemist dat je het dan in het vak boven je moest stoppen omdat ze het vliegtuig gingen schoonmaken. Bij terug komst waren dan ook mijn iphone oordoppen weg. De reden hier van was dat ze opgeruimd hadden maar ze waren mijn hoofdkussen en snotdoeken wel vergeten mee te nemen… afijn zij hebben toch ook oordoppen voor ons, maar het geluid van het vliegtuig is zo hard dat ik amper wat kon horen. Gelukkig kwam ik met het idiale idee om mijn oordoppen in te doen, die het geluid van het vliegtuig dempte en dan daarover heen hun oordoppen en die op zijn hardst aan zetten. De reis ging best goed ik heb wonder boven wonder even kunnen slapen en toen nog twee films gekeken en toen was ik in Nederland. Ik kwam op een belachelijk vroege tijd van 6 uur aan en ik had daffie gevraagd of ze mij op Alexandrium wilde ophalen dat ik van Amsterdam naar Rotterdam gewoon de trein nam en dat wilde ze natuurlijk wel. Loop ik door de schuifdeuren naar boven kijkend waar ik het bordje met trein kon vinden hoor ik ineens Yaar! Staan Laar en Daf daar gewoon! Was een hele leuke verrassing en het overrompelde mij ook wel een beetje eigenlijk, want ik had het echt niet verwacht. Na wat tranen en extra lang gekroel gingen we meteen naar de AH om wat lekkers te halen! Ik heb lekker lui de hele dag bij Daf op de bank gehangen en met mijn kleine engeltjes gekroeld en gespeeld. Na een heerlijke Hollandse pot naar binnen te hebben gewerkt ben ik naar mama gegaan. Inmiddels ben ik alweer een paar dagen thuis heb ik het afzwemmen van Emily en Lydia gezien heb ik de opa’s en oma’s gezien heb ik een waterballet met laar haar geiser gehad tot twee keer toe terwijl het al zo verdomd koud is hier maar ik vind het heerlijk om weer thuis te zijn. Ik weet niet of ik een heel jaar weg zou willen zijn van huis. Ik hou van reizen en van lekker weer, maar ik ben toch wel ook echt een familie en vrienden mens. Toen ik over de mart liep en bloemen kocht voor Emily en Lydia raakte ik aan de praat met de sombere bloemenverkoper door mijn gebruinde huid, toen ik zei: blij weer terug te zijn en hij zei: uiteindelijk ben je alleen op de wereld en doen al die mensen er niet toe. Hij is denk ik met zijn verkeerde been uit bed gestapt, want hoe kan je nou zeggen dat die mensen er niet toe doen?

Jullie doen er het aller meest toe! Liefde liefde liefdeeee

Komodo tour was te gek!

Dag 1 komodo adventure

Op de boot aangekomen schijnen we met 14 man te zijn, 5 stellen en 4 singels... De mensen zijn zo als altijd heel leuk maar baalde wel een beetje van de hoeveelheid stelletjes. Ik zal je even een rondleiding geven over de boot. Het is een soort afgekeurde woonboot die in Indonesië nog jaren mee kan. Oncomfortabele bankjes met dunne matjes boven in een benauwd hok die als bed dienen. Wc hokje zo klein dat ik niet recht kan staan, met geen enkele spijker om even een kleding stuk of iets aan te hangen als je je wilt omkleden en niet eens een kraantje om je handen te wassen al was het een kraantje met zout water geweest. Gelukkig heb ik altijd tubbes bij met was je handen zonder zeep. Achterin bevond zich naast het toilet de keuken waar overdag onze maaltijden klaar gemaakt werden en savonds de bemanning sliep.

De dag begon met dat we ergens gingen snorkelen maar ineens zag iemand een hele grote kwal dus toen waren we snel het water weer uit, alsnog was de afkoeling heerlijk. Gelukkig zijn er mensen op de boot die houden van kaarten om de tijd te doden want naast zonnen en een boek lezen kan je niet heel veel anders doen. Om 7 uur maakte we een stop hebben we naar de zonsondergang gekeken en gegeten. Toen hebben we tot tien uur gechilled en kwamen we er achter dat het boven waar onze matrasjes met ze alle aan elkaar liggen vol zat met kakkerlakken. Om tien uur moesten we gaan slapen en gingen we verder met de boot varen de hele nacht naar onze volgende bestemming. Iedereen trok zijn matras naar beneden en legde zijn matje op het dek onder het dakje waar ik van hoop dat we niet hoeven uit te vinden of die wel of niet waterdicht is. De stellen gingen naast elkaar liggen natuurlijk en ik dacht ik ga gewoon helemaal voor hoger op de boot liggen waar geen dak is. Na wat genoten te hebben van de prachtige sterrenhemel en mij rot gezocht te hebben naar de grote beer die ik meestal in een paar seconde vind ging ik slapen. Plots word ik wakker van een plens zee water in mijn gezicht maar de lucht zag nog steeds zo helder dat ik dacht ik leg mijn matje gewoon wat handiger neer. Ik heb deze nacht heel wat rare dromen gehad die gerelateerd waren aan het gewiebeld van de boot maar ik ben nog nooit zo makkelijk in slaap gevallen. Ik snap wel dat baby's van dat gewieg houden.

Dag 2 komodo adventure

Ik word wakker van drie Indonesische joggies die aan mijn voeten in het donker, aanwijzingen geven aan de kapitein welke kant hij op moet en laten het anker zakken. Ik ben opgebleven om de zonsondergang te bekijken en toen kregen we 1 hele pannekoek als ontbijt. Ik verlies gegarandeerd gewicht op deze trip! Drie van die kleine maaltijden per dag terwijl ik normaal de hele dag door lekkers eet en twee maaltijden per keer bestel daarnaast zweet je je ook nog eens het apelazerus. We gingen weer verder met varen en ik ging nog even een dutje doen net als de rest want het was belachelijk vroeg en er is toch niet heel veel meer te doen. Na wat gevaar te hebben gingen we naar een waterval. De boot stopte en je moest zelf naar de kust zwemmen. Ik was zwaar toe aan wat verkoeling en een douche na dat gezweet en ik sprong dus erg enthousiast het water in. Toen zag ik ineens op twee meter afstand wat poep drijven, onze riolering gaat regel recht het water in. Ik zwom als een idioot weg en voelde steeds wat geprikkel. Ik kwam een andere meid tegen want er doen twee boten tegelijkertijd deze tour en vroeg haar of ze het zelfde had. Ze had een snorkel op en vertelde mij dat het vol zat met mini kwallen en we zwommen snel verder naar het strand. Weer een waterval we moesten er een beetje moeite voor doen maar boven aangekomen was er een soort Zwembadje en een boom met een touw waar je dan aan kon slingeren en je in het water kon laten vallen. De meiden gingen hun haar wassen met shampoo maar hier zag ik weinig nut van in aangezien je toch weer het zouten water in moest om aan boord te komen. Ik ging wat schelpjes zoeken en iedereen was paniek aan het zaaien dat ze weer de zee in moesten waar de kwallen waren, maar op een paar bultjes na, die er uit zagen alsof je door een brandnetel gestoken was had ik geen kriebel of niets dus die meid en ik sprongen het water weer in en zwommen naar de boot terwijl een paar meiden werden opgehaald met de kano omdat ze het niet meer aankonden. Na wat gevaren, gezweet en gekaart te hebben kwamen we bij een plek aan waar we konden snorkelen. Dit was echt een mooie plek na dat ik geschreeuwd had: geen bruine vissen nu, dat doe je maar tijdens het varen, sprong ik het water in. Blauwe zeesterren groter dan mijn hoofd, nemo visjes die aan het woelen zijn in zee plantjes, een calamaris en nog heel veel meer moois.

Ik vindt dat al die eeuwige reizigers een beetje een raar beeld krijgen van de wereld. Ja natuurlijk is het overbodig dat kinderen zo veel kado's krijgen met sinterklaas terwijl ze het langst aan het spelen zijn met de doos van hun nieuwe keukentje en kinderen hier zelfs vrolijk kunnen spelen met een lekke bal in de regen zonder kleding aan. Maar dan zit een meid te vertellen dat ze aan het bellen was met een vriendin en dat die vriendin vroeg of het wel goed met haar ging omdat ze niet vrolijk klonk. En de reden dat ze zo klonk is omdat ze altijd zo down wordt van het praten met haar en het aanhoren van haar 1e wereld problemen. Dan denk ik jou vriendin zit daar blijkbaar mee dan ben je wel een hele slechte vriendin om zo te reageren? Maar de rest was het er allemaal mee eens en werden allemaal deprie als ze weer thuis waren.

Verder is het erg hylarisch dat we allemaal een ander idee hebben over hoe deze reis gaat verlopen en wat we te zien krijgen. Sommige was verteld 2 nachten en andere 3 die heeft het over herten en die over vliegendevossen??? Zo gaat het nou eenmaal in Azië als je reist je weet nooit hoe het gaat verlopen maar uiteindelijk komt het altijd goed!

We aten al twee lunches en twee avondmaaltijden tofu. Nu ben ik daar normaal gesproken niet zo'n fan van maar ze maken het erg lekker klaar en ik heb dus niets te klagen over het eten. Maar wat blijkt nou! Ze zijn elke dag aan het vissen maar vangen niets dus daarom eten we tofu. Morgen ga ik ze wel even helpen, niet alsof ze daar wat aan hebben ik heb nog nooit wat gevangen in mijn leven maar het lijkt mij wel heel tof om te kunnen zeggen dat ik een vis gevangen heb en daarna heb gegeten! Het oudere stel op de boot (rond de 60) heeft een belachelijke voorraad sterke drank bij en elke avond rammen ze er dan ook een fles door maar we kunnen er allemaal erg om lachen. Het zijn een soort ex hippies, oorspronkelijk zijn ze pols volgens mij maar wonen al jaren in Noorwegen, zijn als enige samen met Pieter niet te spreken over Zweden en alles is blijkbaar zo duur en ver weg in Noorwegen dat ze elke avond zelf hun eten gaan vissen. Er schijnen dus octopussen te leven in Noorwegen??? Had je dat ooit gedacht in die kou? Morgen dus maar even advies aan hun vragen! Oja en voor het avond eten zaten we te chillen op het dek toen we ineens in de verte grote plonsen zagen we zijn er nooit achter gekomen wat het nou was maar we zagen ook ineens een vliegende vis. Deze vliegt dus echt vlak over het water!

Dag 3 komodo adventure

Ik was weer lekker op mijn plekje gaan liggen en heb naar wat vallende sterren gekeken voor ik in slaap viel. Het water was erg rustig dus ik ben ook niet wakker geworden van wat opklotsend water in mijn gezicht zoals de nacht er voor. Om 7 uur werden we gewekt met een ontbijtje dat bestond uit twee geroosterde boterhammen met wat honing er tussen en de meid die gisteren nog zit te jengelen over eerste wereld problemen gaat te keer dat ze toch niet betaald heeft om geen ontbijt te eten. Want ze heeft gluten allergie en kon gisteren ook al haar pannenkoek niet eten. Dus ik zet mijn bordje neer loop naar achteren en probeer het met handen en voeten uit te leggen. Dit ging van geen kanten maar ik zag wat mini banaantjes en eieren liggen dus ik wijs ze aan ze maken het klaar. Mevrouw, met haar (is dit een) derdewereld probleem kon eten!

Man man jongens wat een dag! We stopte ergens aan het water om een berg te beklimmen waar ik eerlijk gezegd echt geen zin in had want die ene boterham kan je toch geen berg mee beklimmen??? Nou dat bleek, ik was amper vooruit te branden en kon geld vragen om een waterval te bekijken, zo hard kwam het zweet van mijn lichaam klotsen. Dus Pieter volgende keer als we niet gaan verdwalen en wel naar Andorra gaan moet je mij maar een witte boterham met wat honing geven dan kan je mij makkelijk bijhouden! A fijn boven op die berg was het toch wel echt fantastisch mooi en was ik blij dat ik niet lui was gaan snorkelen. De klim naar beneden op mijn flipflops was niet te doen dus daar ging ik weer op mijn blote voetjes. Echt waar ik beloof mijzelf bij deze dat ik mijn vokgende reis mijn jezus sandalen meeneem, ik heb ze al jaren maar gebruik ze nooit, slaat echt nergens op. Ik kijk er echt naar uit dat ik thuis ben en al mijn wonden en schamen kunnen helen, want elke keer als er 1 bijna geheeld is zijn er alweer twee bij. Maar mijn fantastische dag dus! We trokken verder naar de volgende stop om met manta's te zwemmen. Ik zag wat vinnen in de verte en zei haai! Nee dat waren de roggen dus ik zeg weet je het zeker? Ik doe mijn snorkels op en spring het water in. Mijn God ik leek wel gek! Die beesten zijn beestachtig groot als ik mijn armen spreid dan zijn ze nog groter. Ik zwom als een idioot de richting van de vinnen op en plots kon ik niet meer bewegen want een meter onder mij kwam er 1 op mij af gezwommen en nog 1. Na hun komst zag ik wat grote kwallen en dacht ik: check dit heb ik gezien waar is die fucking boot ik moet hier weg!!! Ik kon alleen maar denken aan die krokodillen gek van toen ik klein was en volgens mij gedood is door zo'n soort vis.

Volgende stop was het rode strand. Ik stond alweer klaar met mijn snorkels om te gaan, het strand zag er normaal en wit uit vanaf de boot maar de kapitein zei voor dat ik het water in sprong je moet eerst naar de rotsen daar is het echt heel mooi. Dus terwijl de rest werd ingepalmd door wat verkopers die waren komen aanvaren ging ik alleen op expeditie. Ik was altijd heel bang voor de zee maar ik blijf gaan en ik ga het steeds meer waarderen er is echt zo'n andere wereld onder de zee! Als Ariël echt bestaan had zou ze echt niet klagen over dat ze zo graag voeten zou willen hebben. Het koraal en de planten waren echt alle kleuren van de regenboog! Zeesterren, zoenende vissen op een gegeven moment zwem ik in een hele zwerm visjes die ik probeer te vangen met mijn handen maar dan ineens schieten ze als een idioot weg met ze alle dus ik ben natuurlijk gelijk bang voor een haai, kijk naar links en daar komt een vis zo groot als twee van mijn handen met een snelheid van 230 aangesneld, maar u ging niet sneller dan 50 km per uur. Hij/zij hapt en weg is het nog kleinere visje. Na wat bewonderd te hebben ging ik naar het strand en wonder boven wonder snapte ik dat ze het de red beach noemde. Tussen het zand zaten allemaal rode zandkorrels. Ik ging weer onderweg naar de boot langs de andere kant van het strand en ineens zwem ik tegen een schilpad aan! Niet heel lang na mij kwam Julie, de enige andere vrijgezelledame, ook aan boord en namen we maar een biertje. Ja ik drink ineens bier??? Eer iedereen aan boord was hadden we al drie biertjes op en konden we de zon niet meer aan. Dus we pakte een matje en gingen een dutje doen onder het dak. Terwijl we naar de volgende plek reizen waar we gaan overnachten, worden we wakker en merken dat we er bijna zijn, we gaan op het dek zitten bij alle stelletjes toen Julie ineens riep ik zie wat bewegen! Waren het dolfijnen en ja hoor daar springt er 1 ineens het water uit! Jeetje wat wil je nog meer!? Dus we zijn aangemeerd 20 meter van de andere boot en ik vraag of we naast die andere zonder duizenden koppels kunnen aanmeren maar dat is niet mogelijk want het is een ander bedrijf... Dus we maken zelf een feestje en terwijl we op het dek staan te dansen op muziek met een biertje zie ik ineens allemaal hele grote kraaien over vliegen. Of nee he het lijken wel vleermuizen! Zijn het gewoon honderden nee ik denk eerder duizenden XXXL vleermuizen. Als ze hun vleugels strekken zijn ze minstens een meter! En ze bleven maar komen en dan met die mooie zonsondergang ik had het idee alsof ik in een sprookje zat. Dit zijn echt van die momenten waar je geen camera voor nodig heb en die je altijd zal herrineren. Net als de stop van gisteren met het mooie strand en dat de lucht en het water 1 geheel zijn en dat er honderden vlinders vliegen of het hostel in Pai in thailand waar duizenden dragonflies (libelle) vlogen.

Om 8 uur gingen we eindelijk eten. Kip??? Ik snap mijn god niet waar ze na 3 dagen hitte ineens kip vandaan halen maar ik had er erg trek in, de rest zat gulzig te eten en ik dacht ik doe maar gewoon gezellig mee! Mijn maag had zichzelf namelijk inmiddels al drie keer opgegeten. Na het eten was het dansen ineens over en gingen alle stellen heel knus met elkaar knuffelen op het dek en praten terwijl er op de andere boot keihard wordt meegeblerd op de muziek. Dus ik ging nog wat praten maar na een tijdje dacht ik, ik ga wel mijn blog schrijven van vandaag en terwijl ik heel zielig mijn blog aan het schrijven ben en aan het typen ben dat onze kapitein de boot niet wilt verplaatsen dacht ik ineens fack it ik zwem gewoon naar die andere boot, 20 meter dat moet elke Nederlander toch wel kunnen!? Dus daar sta ik dan op het randje van de boot mij vast houdend aan de bovenkant, moed te verzamelen om in die enge zwarte zee te springen. Komt 1 van die gasten naar mij toe nee dit is niet verstandig dit moet je niet doen. Dus ik werd ontmoedigd, komt ineens die oude vent naast mij staan met zijn lampje op zijn kop en trekt die gast opzij en zegt kind kijk eens er is geen vis te bekennen en er is ook geen stroming! Dit kan jij, als ik nog jong was geweest had ik precies het zelfde gedaan en daar ging ik. Dus ik om die boot zwemmen op zoek naar het trappetje en klim als een verzopen kat naar boven, tik een voorbij lopende meid verlegen op de schouder terwijl ik nog op het trappetje sta en vraag of ik misschien met hun mee mocht feesten? Ben je helemaal alleen in het donker hier heen gezwommen? Ik werd zowat de boot op getrokken en ze wilde allemaal nachtzwemmen dus wij hun dakterras op klimmen waar onze boot zo jaloers op is en toen gingen we met zijn alle er af springen. Na wat gedanst te hebben op reggae muziek kwam iemand van de organisatie van de boot naar mij toe dat ik best bij hun op de boot mocht slapen, Hugo had nog een plekje vrij. Maar hun boot vertrok een uur later dan onze boot in de ochtend dus dat leek mij niet zo'n wijs plan, maar Hugo en Tom zwommen wel even met mij mee naar de andere boot want ze vonden niet dat ik alleen terug kon. Het is toch grappig dat ik jaloers ben op hun boot en hun dakterras en dat hun al twee dagen denken dat hun op de verkeerde boot zitten omdat wij in tegendeel tot hun boot overdag muziek draaien. We moeten gewoon blij zijn met wat we hebben en als het leuker bij die andere is, dan zwem je er gewoon even heen!

Dag 4 komodo adventure

Ik was vandaag ineens blij dat ik altijd zo vaak wakker word. Om 5 uur schoot ik uit een droom en zag ik de vleermuizen weer thuis komen. Het was natuurlijk nog veels te vroeg dus ik ging nog even verder slapen. Om 6:15 gaat de motor ineens aan. Zo zo we gaan maar een kwartier na de geplande tijd weg, wat is hier aan de hand? :p We gaan op weg naar het komodo eiland. Daar draaid deze hele trip blijkbaar dus om, de komodo dragons. Wat een dikke onzin en opgezet spel zeg er zijn blijkbaar twee eilanden op de hele wereld waar deze draken leven. Ja oké ze zijn er maar ze laten ze dus lijken alsof ze super dodelijk zijn, je moet afstand houden en zij beschermen je met stokken. En dan komt er dus 1 aangewaggeld met 1 km per uur met poten niet stappend maar naar buiten geklapt en dan op de grond geploft en dat ding kan dus een hert neerhalen en opeten? Nou na een tijdje ongelovig naar het beest gekeken te hebben en onze ranger te hebben aangegaapt blijkt dus dat als hij je bijt dat dat beest zo vreselijk uit zijn muil stinkt dat zijn bacteriën je doden. Dus hij bijt zijn prooi en dan loopt hij 4 dagen achter zijn prooi aan tot het vanzelf dood neervalt en dan peuzelt hij het op met bot en al! Vandaar dat zijn schijt ook wit is, door de botten die hij eet. Ze kunnen 80 procent van hun eigen gewicht eten en zodra de eieren zijn uitgekomen laat de moeder de kinderen aan hun lot over vandaar ook waarschijnlijk dat ze per keer 15 tot 30 eieren legt. Nou zo vind ik het wel weer even genoeg over deze angstaanjagende draken.

Onze volgende stop was komodo national park dat tweede eiland op de wereld. Onderweg hier heen schiet er naast onze boot ineens een zwaard vis een paar keer het water uit alsof hij stuiptrekkingen heeft. Op komodo national park hadden ze niet alleen komodo's maar ook buffels, cobra's en andere gevaarlijke slangen en beesten. Nou hij had ook kunnen zeggen dat er beren panters en tijgers liepen want we hebben gewoon een vredige bos wandeling gemaakt van een 1,5 uur, maar dat hadden we vanaf het begin al kunnen weten aangezien hij voor de wandeling aan het einde van zijn verhaal zei: ik kan niet garanderen dat we de beesten zien. Als laatste stop stopte we bij een onbewoond eiland maar Julie en ik konden de zee niet meer aan. Weer dat zee zout en opdrogen en eigenlijk zijn we gewoon drastisch toe aan een zoetwater douche! Terwijl we onderweg zijn naar de haven, ik de douche al kan ruiken en we met ze alle op het dek de laatste biertjes aan het opdrinken zijn springen er ineens drie dolfijnen op naast de boot. Dus wij met zijn alle over de rand van de boot deze prachtige beesten bewonderen, waarom worden Indonesiërs hier niet vrolijk van als ik een konijn in het wild zie in Nederland wordt ik al enthousiast!

Aangekomen in flores staan er een stuk of 5 bootjes onder water en daar nemen ze blijkbaar niet eens de moeite voor om ze uit het water te halen of wat dan ook. Tanja haar vriend moest een vliegtuig halen en met Julie gingen we een accommodatie zoeken. Ik en Julie waren drastisch toe aan een goed bed met een goede douche, waar van als je de badkamer uit loopt je, je ook daadwerkelijk schoon voelt! Maar tanja was op budget uit. Dit vind ik toch zo bloed irritant aan die eeuwige reizigers, ik bedoel ik ben echt dol op tanja het is echt een toffe meid maar om nou voor 4 euro per nacht in een vies smerig hostel te gaan zitten of voor 10 pp in een super de luxe hotel voor 1 dag. Na ruim 2 uur als het niet 3 uur was rond gelopen te hebben zei ik tanja kies jij maar alles wat ik nu wil is mij douchen dus ze loopt een hostel binnen wat er uit ziet alsof die boeren van Nederland er net een schuurfeest hebben gehouden, maar het kon mij gewoon niet meer schelen ik wilde die backpack niet meer sjouwen. Heb ik eindelijk mijn backpack af maar heeft dit hostel, echt het eerste hostel in Indonesië, geen handdoeken! Dus ik zeg sorry maar ik ga naar dat hotel ik ben wel bereid om 30 te betalen voor een nacht ik heb het gewoon nodig, Julie wilde met mij mee en toen tanja dan ook maar, maar of we dan met ze drieën in het tweepersoonsbed konden want dat scheelde 2 euro per persoon. Als zij bereid is in het midden te slapen vind ik het best. Jeetje wat is zo'n douche een opluchting en lekker even alles scheren ik durfde amper nog mijn armen in de lucht te doen we voelde ons herboren en dan dat heerlijke zachte bed! Maar eerst de volgende uitdaging! Nog maar een paar dagen over voor ik naar huis ga en ik heb nog geen 1 vulkaan gezien! Dat kan natuurlijk niet! Ik hoorde dat die in flores echt prachtig was en ik vroeg dus aan het mannetje bij de receptie hoe ver het was. Nou dat was wel 14 uur rijden hier vandaan en na wat rond gebeld te hebben zou een retourtje met de auto mij meer dan 250 euro gaan kosten... belachelijk dus ik met die meiden ergens wat eten en zie aan de overkant een duik school dus daar heen of ze iemand wisten, daar aan de bar zat een man daar moest ik mee praten. Deze vent bood mij de zelfde belachelijke prijs aan. Oké we gaan wel even google of er niet openbaar vervoer gaat of een boot desnoods. Openbaarvervoer was rond de 20 euro enkele reis! En de boot? Wat ze hebben een vliegveld in ende???? Ja hoor en Yara scoort een vliegticket voor 30 euro inclusief incheckbagage tot 20 kilo en ik krijg ook nog eens een ontbijtje net op mijn schoot, zouden ze mij daar zo iets voor laten betalen? Helaas knalde net op het moment dat ik wilde boeken de wifi er uit, zoals ik niet anders gewend ben hier, maar dan boek ik zo in het hotel wel! Aangekomen bij het hotel doet de wifi het daar ook ernstig beperkt, tanja en Julie wilde graag terug naar bali en proberen daar een ticket voor de boeken maar ik ben 1 daar al geweest en twee ik kom net aan op flores dan ga ik toch niet alweer weg? Ik vind het stiekem ook niet erg dat ze ergens anders heen gaan, heerlijk even alleen zijn. Alhoewel, als ik zo land en aankom in een hostel zal dat ook wel weer over zijn. Maar goed ik probeer dus dat ticket te boeken en vroeg waar de router stond, ik dacht als ik er naast ga staan helpt dat misschien, wellicht is dat een rare gedachten, ik denk het eigenlijk wel want het hielp niets. Maar de avond ploeg was erg aardig en pakte een stoel voor mij zodat ik aan de bali kon zitten. Toen ik na een uur nog niets was opgeschoten mocht ik achter de bali op de computer maar hier was het Internet ook niet sneller gelukkig had 1 van de gasten wonder boven wonder credit op zijn telefoon en kon ik via zijn tel mijn ticket boeken. Heel wat uren verder ging ik dan eindelijk slapen want ik moest 5:45 alweer op. Sochtends zaten de zelfde mannen er nog, kreeg ik ontbijt en werd ik naar het vliegveld gebracht. Kom ik op het kleinste vliegveld ooit aan. Oké het kleinst waar ik ooit geweest ben. Zit er niemand achter de bali en ik heb mijn ticket nog niet uitgeprint. Probeer ik door een schuifdeur naar binnen te lopen maar dan loopt het dood en kan ik ook niet meer naar buiten... Dus ik daar 10 minuten op de grond chillen tot iemand mij komt bevrijden. Vlak voor mijn inchecken is er nog steeds niemand maar mag ik toch naar binnen en gaan dit gaat dus zo. Je stapt binnen door schuifdeuren en doet drie stappen naar links hier zet je je tassen op een band om gescant te worden. Dan wordt je aangehouden omdat je een mes in je tas heb wat een nagelvijl blijkt te zijn maar die kan je dan gelijk nog even bij je incheckbagage stoppen. Vervolgens doe je tien stappen naar de incheckbalie en wordt er gezegt Yara? Blijkbaar ben ik de enige tourist die met deze vlucht mee gaat. Dan loop je tien stappen om nog een keertje je handbagage te laten checken loopt een trappetje op en wacht even bij gate 1 om weer een ander trappetje af te lopen en dan beland je in een vliegtuigje voor 68 man. Maar een vijfde van het vliegtuig zit vol en toch krijgen ze het voor elkaar om mij naast iemand te zetten... voor we opgestegen waren gingen we alweer landen en begint die vent naast mij ineens te praten. Vraagt of ik bij hem kom eten dus ik zeg geef je email maar dan mail ik je. Ik vraag waar ik een restaurant kam vinden met wifi zodat ik een accommodatie kan opzoeken op internet. Na ongeveer een half uur rond gewandeld te hebben en met niemand een woord te hebben kunnen wisselen hoor ik ineens YARAAA achter mij. Is het die man die naast mij zat in het vliegtuig achter op een scooter bij zijn broertje? Dus ik uitleggen dat ik wifi nodig heb, hij wist wel een goede accomodatie en zijn broertje zou mij wel even afzetten het was nog geen 5 min verderop. Nou daar aangekomen was het natuurlijk helemaal niets, maar ik vroeg of ik wat mocht drinken en hun wifi mocht gebruiken en dat mocht gelukkig. Oké nu had ik een taxi nodig want waar ik zijn moet is 1,5 verderop dus ik vroeg hoe ik het beste kon gaan. Dat was zogenaamd per scooter... dat wilde ik niet al helemaal niet met mijn backpack. Snapte hij niets van en toen ik zei is er niet een taxi keek hij mij heel raar aan, nee die waren er niet maar hij bracht mij wel even naar de bushalte. Staan we buiten komt ineens zijn vriend aan gescooterd hij kon niet weg bij het hotel maar hij bracht mij wel. Ik zei nee zonder helm ga ik niet er moet toch gewoon een auto taxi bestaan? Ik kreeg zijn helm op en we gaan opwegen naar de bushalte. Stopt hij ineens ergens waar allemaal mannen in een rieten hutje liggen te chillen en komen er drie aangerend. Ze praten wat Indonesisch met die man op mijn scooter en zeggen dat ze mij met de auto kunnen brengen. Het voelde alles behalve goed en ik zat helemaal niet meer goed in mijn vel. Ik zeg nee dankje ik wil naar de bushalte nu graag. Na dat ze proberen mij wat over te halen gaan we gelukkig naar de bushalte het duurt mij veels te lang en de wegen worden steeds rustiger en ik voelde mij helemaal niet veilig meer dus ik vroeg hoe veel minuten het nog rijden was en dat was 4. Ik dacht oké ik tel gewoon tot 240 en als we er dan niet zijn stap ik af en stap ik naar de eerste beste moeder die ik zie. We waren er binnen 240 seconde en voor ik afstap zijn er alweer twee man naar mij toe gerent die mij ergens in een hutje willen plaatsen terwijl de bus halte overduidelijk aan de andere kant van de weg was. Ik zeg dus ook waarom dat hutje??? En steek de straat over Nog meer mannen die niets aan het uitvoeren zijn, ik probeer mij groot te houden en vraag of dit de bushalte ze zeggen ja maar dat ze mij ook op de scooter kunnen brengen. Dus de tranen beginnen over mijn wangen te rollen en ineens schuift iedereen op de bank knus op elkaar zodat er zo'n twee meter vrij is voor mij om te gaan zitten dus ik nog met mijn backpack op mijn rug en mijn rugzak in de houdgreep voor in mijn armen, ga zitten tussen die hang oudere. Er wordt mij verteld dat de bus om 12 uur komt, dat is over twee uur dus dat wordt drie uur wachten! Mag ik mijn backpack meenemen in de bus en niet in het ruim? Nee dat kan niet!

Een backpack moet je begrijpen is alles wat je hebt als je rond reist. Het is je huis of misschien zelfs meer je kind. Je bent er soms mee aan het struggellen en hem helemaal zat, maar voor geen goud dat je zonder kan. Aan de ene kant ben ik het helemaal zat om uit een tas te leven maar als ik hem dan weer draag, geeft mij dat wel een fijn gevoel, dat we weer op pad gaan en een nieuw avontuur tegemoet gaan. Alle mensen die je ontmoet komen en gaan maar jack de backpack gaat nergens heen zonder mij! Dus ik vroeg hoeveel is een ticket? 50.000 dat is iets meer dan 3 euro oke ik weet dat ze mij aan het afzetten zijn en het waarschijnlijk rond de 2 moet zijn maar het kan mij allemaal niet meer schelen! Ik wil hier weg! Oké ik wil twee kaartjes graag! 1 voor jack en 1 voor mij! Die dachten vast die is gek, maar ik mocht met mijn backpack in de bus. Er werd ernstig slechte, maar melig makende muziek in de bus gedraaid, de bus opzich was al belachelijk bekleed, er zat een schattig kindje links schuin voor mij die steeds vriendelijk naar mij lachte en ik voelde mij al een stuk beter. Ik wikkelde mijn armen door al mijn handels van mijn tassen en ging op jack zijn schouder liggen en viel in slaap. Plots word ik wakker geschud en nog net niet de bus uit gegooid en hij rijd weg voor ik kan vragen waar ik ben. Na deze dag kon ik gewoon niets meer hebben en de tranen rollen dus weer over mijn wangen. Ik sta voor een homestay en een moeder met drie jonge kinderen komt de trap af naar mij toe of ik een kopje thee wil en of ik een kamer nodig heb. Ik wilde eigenlijk echt een hostel waar westerse mensen zouden zijn en waar ik andere kon ontmoeten om niet alleen de kelimutu op te hoeven, maar ik had er gewoon geen puf meer voor en zei prima. Ik legde mijn spullen in 1 van de 2 kamers die ze hebben en ging even door het mini dorp lopen om te kijken of er misschien westerse mensen waren ergens, ik zie twee meiden van mijn leeftijd ergens boven op een terras zitten en loop naar ze toe. Ik sta naast hun tafel en 1 van de meiden springt op voor ik wat had gezegt en zegt tegen mij volgens mij heb jij een knuffel nodig. Ze had een zelfde soort verhaal meegemaakt. Ze waren net terug van de kelimutu en verzekerde mij er van dat het daar helemaal goed zat en dat het goed ging komen. Ze gingen helaas weer weg vandaag naar ende maar ik was wel echt gerust gesteld en zat weer goed in mijn vel. Soms heb je gewoon even een knuffel nodig en iemand die je zegt dat het goed komt. Dit hele dorp heeft helaas ook geen wifi dus kon ook niet even een vriendin of moeders appen ofzo... maar misschien ook beter maar, anders zijn jullie alleen maar ongerust terwijl je in Nederland ook wel eens een slechte dag heb. Ik ging naar mijn kamer, op het terrasje even mensen kijken. Knulletjes die met een zachte bal op blote voeten aan het voetballen zijn, de nog jongere ventjes die als een rups achter elkaar over de weg kronkelen, wat er uitziet als een uitdagend spelletje om geraakt te worden door een scooter of auto. De oudere joggies komen stoer op scooters voorbij en de tieners op motors met meiden schuin achterop. Waar alle meiden zijn is mij een raadsel op deze vakantie dag. Zondag is hier vakantie. Na dit alles ging ik even een uurtje slapen oke twee uurtjes, misschien zelfs drie. Om 5 uur werd ik wakker en liep ik naar de waterval die op 100 meter afstand was. Hier zat een moeder de was te doen en de vader was het kind aan het wassen. Ja naast dat dit dorp geen wifi heeft hebben ze ook geen wasmachine... terwijl echt bijna al mijn kleding smerig is maar ik ga echt niet iemand mijn vieze strings met de hand laten wassen... bij de waterval ging ik even uit mijn e-reader lezen tot het ging schemeren. Ik liep alle alternatieve hutjes af die als supermarkt moesten dienen met of ze simkaarten verkochten, want ik moest eigenlijk nog een vliegticket terug boeken, maar hier konden ze mij helaas niet bij helpen. Ineens zie ik een bordje met 7m naar rechts en dan 14m naar links daar zou een café moeten zitten met Internet. Daar aangekomen zat die vent die ik minstens al 6 keer voorbij heb zien rijden op zijn scooter. Ze hebben Internet maar dan moet ik wel op hun laptop! Gaan ze dan al mijn gegevens opslaan en is het überhaupt snel genoeg om een ticket te kunnen boeken? Het is niet snel nee. Kent u niet een plek waar ze simkaarten verkopen? Ja natuurlijk kende hij die ik moest maar even meelopen en hij liep naar zijn scooter, dus ik zei toch maar nee laat maar. Ik heb vandaag zo'n dag dat ik geen enkele man vertrouw. Ik ging terug naar mijn homestay en avondeten. De zwager van de vrouw kwam naast mij zitten en met mij praten. Hij vroeg wat ik voor de bus had betaald en vertelde mij dat het inderdaad maximaal 2 euro had moeten kosten. Ik ging met het dochtertje nona van twee spelen en toen ze omhoog keek viel er ineens een gekko op haar koppie, maar ze had er niet heel veel van moet ik zeggen. Ze schrok even, veegde hem van haar gezicht op de grond en ging er naar staan kijken. Ik vroeg de Gregory (De zwager) Hoe ik het beste naar kelimutu kon de volgende ochtend en hij zei dat ik dan het beste een scooter kon nemen en mij kon laten afzetten en ophalen. Dit zou mij 100.000 gaan kosten. Dat is nog geen 7 euro maar ik kon overal op Bali voor de helft een scooter voor de hele dag huren. Maar ik wilde echt niet achterop en huurde dan wel een scooter voor dat bedrag terwijl Bali veel touristischer is en duurder hoort te zijn. Na het eten ging ik gelijk naar mijn kamer, even heerlijk genieten van een zakje casave chips en slapen want ik moest 4:15 vertrekken als ik de zonsopgang wilde zien.

Ik werd wakker en dacht dat ik regen hoorde maar het was gelukkig gewoon de beek die door het dorp loopt. Dus ik douche en omkleden en op de scooter om iets over 4. Echt pikkedonker zelfs met groot licht zie ik niet verder dan een paar meter. En dan had je een verharde weg, en dan een onverharde weg, en dan een verharde weg met gaten van een paar centimeter diep of er lagen ineens plassen op de weg terwijl het al dagen niet geregent heeft en dan niet te vergeten de haarspeldbochten en wilde koeien, honden en varkens die plots over de weg lopen. Ja vond het best spannend maar ik ben goed aangekomen! En ik wilde graag een vulkaan beklimmen, maar ik heb het idee dat ik heb vals gespeeld want ik mocht praktisch tot het einde met de scooter omhoog, alleen de laatste paar kilometer heb ik moeten lopen. De weg terug was echt leuk want wat op de heenweg 1 groot raadsel was, was nu een prachtig landschap met rijstvelden die de plassen water op de weg verklaarde. Terug bij mijn homestay kreeg ik een heerlijke bananenpannekoek als ontbijt met vers fruit en kon ik uit kijken op de markt die zich beneden in het dorp bevond. Op de weg kwam natuurlijk weer van alles op de scooter voorbij. Je staat er altijd versteld van hoe ze het doen en ik vind het zo leuk om te zien dat drie stoere gasten gewoon lepeltje lepeltje lepeltje op de scooter zitten. Of dat iemand een rijstzak zo groot als een volle sinterklaaszak tussen zijn lijf en het stuur heeft en dan ook 1 overdwars achterop tegen zijn rug en die binden ze helemaal niet vast ofzo. Het grootste raadsel blijft die ouders die met drie kinderen op de scooter gaan zelf een helm op hebben maar de kinderen niet. Na dit allemaal aanschouwt te hebben en een korte wandeling over de markt gedaan te hebben heeft de zwager mij naar ende gebracht hier heb ik een ticket naar jakarta geboekt en toen ben ik naar het mooiste hotel van ende gebracht. Gaten in de muur vlekken op de muur en in het hoofdsteun van het bed en natuurlijk niet te ontbreken de bump gun maar daar kan ik inmiddels al erg goed mee overweg want toiletpapier hier is een luxe. Misschien dat ik niet op de juiste plek in ende ben maar ook op internet kan ik niet een fatsoenlijk hotel vinden. En een hostel kennen ze al helemaal niet in ende...

Bijna naar huis nog twee nachtjes slapen! Voor mij dan, voor jullie nog drie! Liefde liefde liefde

Gili T

Ik moest vandaag weer heerlijk vroeg op om een boot naar Lombok te nemen want vanaf daar ga ik aan mijn komodo adventure beginnen. Eenmaal aangekomen in lombok blijk ik nog 2,5 te moeten wachten en aangezien we in Azië zijn zal dat wel 3,5 uur zijn. Maar agh dan kan ik nog even een blog schrijven voor dat ik vier dagen afgesloten ben van de wereld en het moet doen met de mensen die ik op de boot tegen kom.

Mijn hostel vinden op Gili was nog een uitdaging, want er bleek nog een gostel la bohem te zijn maar dan sister. Deze bevond zich aan de andere kant van het eiland. Geen probleem ik werd wel even met backpack en al met een paard en wagen naar de juiste vervoerd. Op dit eiland zijn geen auto's of scooters te vinden maar wordt alles met de fiets, paard en wagen of natuurlijk te voet gedaan. Kijk wel altujd uit voor de paarden want die kennen net als de trams in amsterdam geen genaden! Gili was echt heerlijk relaxed. Annie was er ook, de Duitse meid die ik van canggu ken en mee naar ubud ben geweest. De eerste twee dagen heb ik met haar opgetrokken. Je hebt hier echt prachtige stranden met leuke strand tentjes waar ja dan heerlijk chill kan genieten van een drankje op een beanbag. Naast het chillen doe je op dit eiland weinig meer dan savonds stappen smiddags weg smelten op een beanbag en snorkelen voor wat verkoeling. De derde dag ging Annie weer weg en ging ik maar wat tijd doorbrengen in mijn eigen hostel. Hier heb ik Sarah ontmoet uit Zwitserland en twee Duitse gasten waar we savonds mee zijn wezen stappen en overdag mee hebben weggesmolten op wat beanbags aan het strand. De laatste dag hebben Sarah en ik een snorkel tour gedaan rond de gili eilanden waar we 4 super leuke Zweedse gasten hebben leren kennen. We maakte drie stops onderweg om te gaan snorkelen en toen iedereen weer op de boot was had iedereen een schilpad gezien behalve Sarah want die was heel eigenwijs ergens anders gaan snorkelen. Dus savonds bij een eigen gemaakt kampvuur aan het strand alsof het nog niet warm genoeg is! (Hier heb je daar geen vergunning voor nodig!) Hadden de Zweedse mannen een gitaar meegenomen en hebben ze hier een liedje over gezongen dat iedereen de turtles had gezien behalve Sarah. Na wat geoefend te hebben hebben we dit met ze alle voor Sarah gezongen. Sarah en ik gaan samen binnenkort een keertje een weekend naar Stockholm om ze op te zoeken, ik heb er nu al zin in!

Ik ben de komende 4 dagen dus offline maar dat jullie niets van mij horen betekend niet dat het niet goed gaat met mij!

P.s. ik voeg steeds foto's toe in de bestaande map van Indonesië maar daar krijgen jullie geen nieuwe melding van.

Liefde liefde liefde!

Een engeltje op mijn schouder!

Toen ik aankwam bij mijn villa in Singaraja lag er een map in mijn kamer met het menu maar ook met allemaal leuke dingen die ik daar kon beleven. Dus ik ging naar de receptie om iets leuks te regelen. Scheen het water te wild te zijn voor dit en te rustig te zijn voor dat. Uiteindelijk vroeg ik dus maar oke wat kan ik hier wel doen? Ik kon naar de waterval iets verder op en haar tuinman kon mij wel brengen en dan zou hij wachten op mij of ik kon een scooter huren en zelf gaan. Ik vond zelf gaan nog al een uitdaging hier met deze wegen maar toen ik hoorde dat hij dan op mij zou wachten besloot ik toch maar om zelf te gaan, want ik wilde mij niet opgejaagd voelen. Ze zei dat het vlakbij was en dat ik gewoon de bordjes kon volgen. Na een kwartier de rechte weg gevolgd te hebben en nog steeds geen bordjes gezien te hebben vroeg ik mij af of ik wel goed zat. Ik zag ineens dat mijn tank leeg was dus stopte ergens langs de weg om een fles absolut vodka te kopen. Zo verkopen ze hier hun benzine, in lege flessen vodka, ik vroeg waar de watervallen waren en ik zat nog steeds op de goede weg. Weer een kwartier later zag ik inderdaad een bord, misschien omdat ik op slakken tempo rijd of misschien vinden ze een half uurtje rijden vlakbij maar ik zou het niet om de hoek noemen. Na het ontwijken van de graafkuilen in het zijweggetje naar de waterval kwam ik dan eindelijk bij mijn bestemming aan en bood wilan mij aan om mij naar boven te brengen. Ik zei dat, dat niet nodig was maar daar trok hij zich niets van aan. Eenmaal samen onder de waterval genietend van een natuurlijke massage vroeg ik waar komt al dit water eigenlijk vandaan? Dus hij vertelde dat er in totaal wel 25 watervallen hier waren boven elkaar maar dat daar geen weg naar toe liep dus dat we alleen dit konden zien. Waar op ik natuurlijk antwoorden hoe weet je dan dat er 25 watervallen zijn? Hij en lokale mensen gaan er dagelijks heen maar dan moet je kunnen klimmen. Dan heb je mij nog niet zien klimmen mannetje! Toen we dan bij de muur stonden waar we moesten gaan klimmen dacht ik wel even oke dit is niet verstandig, als ik val dan ben ik echt de sjaak! Peet en yous het was zeg maar zo'n klim als in Frankrijk alleen dan niet die hoogte maar wel zonder riem, touw en zekering.

Na wat geklim had ik door dat dit niet ging werken met mijn slippertjes aan en ging verder op blote voeten. Nadat Wilan nog een keer bezorgt had gevraagd of dit wel een goed plan was ging hij mij eerst elke keer zeggen waar ik mijn voet neer moest zetten en waar ik mijn hand vast moest pakken maar hij had al snel door dat dat niet nodig was. We hebben denk ik drie uur lang geklommen en gechild toen we weer naar beneden gingen stopte we bij het huisje van zijn zus in de jungle langs de weg naar de waterval en kreeg ik een verse kokos noot om te drinken en gingen we wat eten. Ik wilde betalen maar dat mocht niet en voor we weer naar beneden gingen klom wilan nog even in een palmboom om wat bladeren af te hakken voor hun dagelijkse offer. Overal zie je hier mandjes gevouwen van palmbladeren met bloemetjes rijst geld sigaretten of wat dan ook wat ze aan hun God geven.

De volgende dag was ik snot verkouden en was de zee nog steeds alleen geschikt om te zwemmen dus ging ik maar gewoon chillen aan het zwembad en mijn boek lezen. Wilan had gevraagd of ik mee ging naar een grot maar dat vind ik wel een beetje lastig aan alleen reizen, met laar zou je gewoon alles doen maar zo alleen met een wild vreemde mee voelde dan toch niet zo fijn. S middags kwam er een vriend van de familie langs met zijn dochter om met hun kinderen te spelen en die vroeg aan mij heb je zin om mee te gaan naar een waterval. Ik dacht ik heb er gisteren al 1 gezien maar mijn boek kwam inmiddels mijn neus uit en anders zit ik maar zo thuis dus ik dacht laten we het maar gewoon doen. Eenmaal op de scooter ging zijn dochter helemaal niet mee en ging ik met hem alleen naar de waterval????

Zit ik achter op de scooter en gaan we 80 km per uur en dan moet je niet denken dat de wegen hier zo strak zijn als in dat kikkerlandje. Ik zat de eerste kilometer dus ook helemaal verkrampt op die scooter als een idioot mee te kijken tot dat ik ineens dacht aan Johan die mij zo'n tien jaar geleden vertelde toen Daf haar eerste scooter kreeg dat je het beste als een zoutzak achterop kon zitten. Ik keek niet meer vooruit maar om mij heen naar de prachtige omgeving, hoe mensen gehurkt een muurtje aan het metselen zijn van kiezelsteentjes, bordjes met daarop handgeschreven teksten als playstation 3 te huur en al die mensen die naar mij zwaaien alsof ik de koningin ben. Dat zullen ze niet vaak zien nee een levens grote kreeft achter op de scooter mijn huidje dat uit de -7 kwam was nog niet helemaal klaar voor zo'n lange rit op de scooter. Ik denk dat we letterlijk een afstand hebben afgelegd van Rotterdam naar Amsterdam. Dat zou je in Nederland toch niet verzinnen, even met de scooter naar Amsterdam. Eenmaal daar moest ik een euro entree betalen maar ze hadden geen wisselgeld terug van drie euro dus ik zei het is wel goed zo maar die gast waar ik mee was zei we halen het op de terug weg wel op. Deze watervallen waren wel echt heel mooi je moest naar beneden klimmen met een stijlen trap en dan was je een soort omringt met groene muren alsof ik op de filmset was van lost. Heel mooi! We gingen onze huid nog even scrubben en daar gebruiken we geen duur product voor met steentjes er in, we gebruiken gewoon een steen. Op de terugweg komt die vent amper de trap op. Eenmaal bij de ticket verkoop was er nog steeds geen wisselgeld dus 1 van de 3 gasten ging het wel even halen. De tweede ging er ook van door en daarna stapt de derde ook op een scooter dus ik zeg zal ik dan maar jullie tickets verkopen? Zat ik dan op een vlonder aan de weg te wachten op klanten. Toen het wisselgeld kwam verdween dat in de zak van die gast waar ik mee was voor zijn benzine... wat denk ik een zesde kost... ik had hem best 3 euro willen geven...

De volgende dag ben ik naar canggu vertrokken en kwam ik in de hemel terecht. Allemaal knappe surf dudes. Wellicht dat het komt omdat ik het afgelopen halfjaar naar koreanen heb gekeken maar ik had niets te klagen. Ik heb hier echter weinig zinnigs gedaan. Chillen, surfen, drinken, dansen daar kwam het voornamelijk op neer. Ik zat echt in een fantastisch hostel van Nederlandse eigenaren en er waren erg veel Nederlandse jongens. Hier heb ik veel mee opgetrokken. Met kerst zijn we met zijn alle naar het beste waterpark van Azië gegaan en de 3e van de wereld. Ze hadden hier wel wat zieke glijbanen. Het is hier het regenseizoen en op een gegeven moment begon het dus ook te hozen maarja nat waren we toch al!

Savonds hebben we met zijn alle 6 euro ongeveer betaald en hebben we een villa gehuurd want de feesten eindigen op zondag na allemaal om 12 uur. Om 4 uur kwam de politie maar iedereen legde een paar euro in en we hadden de politie afgekocht en konden verder met feesten. Eergisteren was ik met boudewijn onderweg naar het strand en werden we van de scooter geschept door een chick die echt veels te hard reed. Zij vloog zo'n twintig meter verder en werd gelijk naar het ziekenhuis gebracht. Wij vielen van de klap ook om en boudewijn heeft zijn enkel gebroken. Ik had een engeltje op mijn schouder en kwam er met een schram en wat rugpijn vanaf. Die avond hebben we echt een top avond gehad. Je moest een stuk over het strand lopen en dan kwam je bij een soort vlonder aan en daar was dan een feest aan de zee en het water was zo hoog dat de golven net niet her podium op kwamen. Met ze alle nacht zwemmen en daarna nog even schoongespoeld in het zwembad bij ons hostel.

Gisteren ben ik met een Engelse jongen, Australische meid en een Duitse meid naar Ubud afgereisd. Weer echt een heel chill hostel met zwembad en gewoon prachtig en dat je dan maar 10 euro per avond betaald! Ik ben met Annie de Duitse meid naar een traditionele dans voorstelling geweest. Best freaky je moet het maar eens Google maar ze lijken mij meer bezeten dan mooi. Als ik zou moeten raden denk ik dat het een dans is om kwade geesten weg te jagen en hun vingers!!! Alsof ze ze tien keer gebroken hebben in zulke rare stand staan ze!

Vandaag gaan we een scooter huren en wat sightseeing doen.

prinsessenbed en mijn nieuwe vriend Raymondo

Het plan was om mijn tweede dag gelijk af te reizen naar het noorden maar je moet eigenlijk ook helemaal geen plannen maken tot dat je in het land zelf bent. Er rijd belachelijk veel vervoer in Bali zelfs midden in de nacht sta je in de file, misschien zijn dubbele banen een idee? Maar ondanks de vele voertuigen is er geen openbaarvervoer naar het noorden? De hostel moeder ging het voor mij uitzoeken en de volgende ochtend hoorde ik dat er een soort shuttle bus naar het noorden rijd maar dat die maar eens op de dag gaat en die had ik dus gemist want hij vertrok om 7 uur in de ochtend. Geen punt ik kon gelukkig een dagje bijboeken bij het leuke hostel waar ik was. Ik zag Amely staan, de meid die de vorige avond twee burgers naar binnen aan het werken was en ik vroeg of ik met haar mee mocht naar het strand. De golven waren belachelijk wild en we mochten helaas niet het water in maar we hadden het zo belachelijk heet en er lag een resort aan de zee met een zwembad dat ik zei kom we gaan gewoon stiekem daar zwemmen. Heerlijk afgekoeld maar daar was na tien minuten wandelen al niets meer van over. Nog ergens een fruitsapje/cocktail gedronken en toen thuis douchen. Ik ging even aan de bar zitten in het hostel en ineens staat mijn hostel moeder naast mij met de mededeling: Yara je moet naar sky garden! Dus ik: "alleen?" Ze rende weg en 2 min later stond ze naast mij met Felix, oke samen naar sky garden dan maar. Sky garden is een club waar op het dak een lopend buffet is. Je mag van 5 tot 9 onbeperkt eten en drinken ook alcoholische dranken voor Nog geen 7 euro??? En dan ook nog eens goed eten zoals steak en spiesjes met gamba's en noem maar op, geen idee hoe die tent rond komt. Felix is een knappe vent maar mijn God na twee uur over startrek, de hobbit en zulke onzin gepraat te hebben was ik er wel een beetje klaar mee.

Hij probeerde mij over te halen mee te gaan naar de nieuwe film van startrek terwijl ik nog nooit een startrek heb gezien, maar gelukkig kwamen wat Engelse meiden mij redden en bleef ik bij hun. Toen zij weg gingen naar een andere tent was ik aan de praat geraakt met een meid uit Zuid Afrika en bleef met haar, want die Engelse zijn mij toch iets te gek. Na een tijdje was ik tess ineens kwijt maar voor ik het wist stond ik alweer met een gozer te praten en die zei ben jij ook al Nederlands terwijl ik nog geen enkele Nederlander had gezien en die koppelde mij aan twee super toffe meiden en daar ben ik de rest van de avond mee gebleven. Geen idee hoe ik had kunnen denken dat ik kerst en oud en nieuw misschien alleen moest vieren. Dan moet ik wel heel erg mijn best doen denk ik.

De shuttle bus ging de volgende dag op een iets minder christelijke tijd. Ik had een villa geboekt in Singaraja maar de meiden die bij mij in de shuttle bus zaten ginen allemaal ergens anders heen... ik twijfelde even om gewoon met hun mee te gaan, maar ik had mijn accommodatie in Singaraja al betaald dus ik dacht laat ik maar gewoon gaan. Wordt ik de bus uit gegooid en zegt de chauffeur je moet hier oversteken en daar een locale bus nemen naar je accommodatie... sta ik aan de overkant van de straat is er geen bus te bekennen. Dus ik rond vragen, scheen er ook geen bus te zijn maar voor ik het wist stonden er alweer drie mannen om mij heen taxi taxi taxi. Dus ik loop naar een meid toe op een scooter en die heeft mij even geholpen. Scheen ik nog op anderhalf uur afstand te zijn van mijn accomodatie. Ik had gelijk spijt dat ik niet met die meiden was meegegaan en voelde mij stom dat ik van te voren iets geboekt had want zo belande je dus overduidelijk op de verkeerde plekken. Maar ik accepteerde de situatie maar gewoon en we gingen verder. Kom ik bij de "taxi" is het een minibusje zonder riemen en de deur kon niet eens dicht! Op een gegeven moment gaan we de al barre weg af en rijden we een heel stuk op een gatenkaas weg en mis ik de holyshithendels. Die hendels waar mijn moeder ook erg graag naar grijpt als ze een holyshit momentje heeft in de auto. Kom ik toch bij een leuke plek uit! Super mooi en ik krijg alweer zonder te vragen of wat dan ook een gratis upgrade van kamer! Met een prinsessenbed bestrooid met bloemetjes, aan de zee, met zwembad en toen ik dacht bij het openen van de deur: "wat moet dit voor nare smalle badkamer zijn" werd ik mij toch verrast! Een prachtige buiten douche ik was in de auto hier heen al aan het bedenken dat ik gewoon ook nog langs die andere plek ging en een dagje later naar de plek ging waar ik kerst ga vieren maar ik zit hier helemaal goed!!!

Ik stierf ongeveer van de honger maar gelukkig serveren ze hier ook nog eens heerlijk eten. Terwijl mijn gado gado klaargemaakt werd ging ik kleurplaten kleuren met mijn nieuwe grote vriend. Raymondo, de drie jarige zoon van de eigenaresse. En na het eten kwam ze heel schattig naar mij toe of ik toevallig wist hoe je een tampon moest inbrengen. Nou het ijs is gebroken! Wisten jullie trouwens dat ze Nederland hier blanda noemen??? Hoe komt het toch dat Nederland zo belachelijk veel Namen heeft? Payba, the Netherlands, Nederlande, Nederland, Holland, Blanda, Dutch. Regelmatig moet je drie manieren noemen voordat mensen snappen waar je vandaan komt. Mensen hier kunnen gelukkig wel echt goed Engels dat is wel een hele opluchting na Korea, zelfs mijn drie jarige vriend kan goed Engels!

Liefde liefde liefde

goed en wel aangekomen!!!

Oké het avontuur is begonnen! Gisteren ochtend moest ik om 6:30 richting Seoul station om naar het vliegtuig te gaan maar vroeg naar bed mocht niet want het was mar en mijn laatste avond dus we gingen stappen. Het leek mij niet verstandig om te gaan drinken maar ik wordt altijd zo ontsettend melig van al die dronken aziaten en er werden van die licht geven stokken uitgedeeld het was echt een top avond. Regelmatig even janken en kroelen met mijn kleine jean. Wat ga ik haar ontsettend missen! Thuis snel douchen omkleden en proberen die oordop met een pincet uit mijn oor te krijgen want die was in mijn oor verdwenen en inmiddels begon mijn hele rechterkant van mijn oor te kloppen. Oké dat werkte niet dus ik dacht zo snel mogelijk naar het vliegveld daad is vast een ehbo. Ik snel naar Ale om zijn jas terug te brengen en daar aangekomen zaten jean en ale nog wakker aan de tafel want ze gingen mij uit zwaaien en naar Seoul station brengen. Nog meer huilen natuurlijk. In de metro naar het vliegtuig kwam ik 4 stom dronken Zweedse tegen waar ik erg mee gelachen heb maar de pijn van de oordop werd steeds erger en inmiddels kon ik met mijn vinger dat ding niet eens meer voelen zitten dus ik werd wel licht panikeren... dalijk ben ik doof, dalijk moet ik naar het ziekenhuis en mis ik mijn vlucht... aangekomen snel naar de ehbo en die vrouw spreekt natuurlijk geen Engels dus ik barste in tranen uit liet de ene oordop zien en mijn ene oor waar geen oordop te zien was. Zij iemand halen en toen werd ik met een zakdoek op een stoel gezet en gingen ze met een mini camera in mijn oor kijken. Na wat gepriegel was die er uit en ik heb denk ik zo'n 100 keer gamsahabnida gezegd en die vrouw zo'n 20 keer sorry omdat ze mij niet begreep. Oké bagage inchecken! Ging ook niet helemaal soepel want ik sta in de belachelijke lange rij en hoor ineens mijn naam omgeroepen worden... tas inspectie oke uit de rij en terug. Er scheen een aansteker in mijn bagage te zitten en dat mocht niet. Ik kon weer opnieuw in die belachelijke rij aansluiten en eenmaal binnen was het precies 9:10 en dat was de tijd dat mijn gate sloot... ik zag een informatie punt en vroeg of ze wilde bellen en dat ik er op mijn aller snelst aankom. Ik was optijd voor mijn vlucht! Slapen kon ik helaas niet, blijft een kunst zittend slapen, maar ik had een leuke meid naast mij zitten waar ik veel mee heb gesproken. Na mijn overstap zat ik ook weer naast een andere leuke meid die kwam terug uit India en was daar voor naar bali geweest en heeft mij wat leuke tips gegeven.

Oké ik ben in bali! Ik stap net buiten en er springen letterlijk 20 man op je taxi taxi taxi! Ik heb al bijna twee dagen niet geslapen en toen zag ik een bordje toilet en zei iedereen beleefd sorry ik moet eerst even plassen. Dus ik werd door drie man naar de wc begeleid en die zouden wel even op mij wachten. Ik heb mij verstopt en toen kwam mijn redder in nood binnen lopen die ik om hulp heb gevraagd ze liep samen met mij naar buiten en vroeg der man nog even op mij te wachten. Ze heeft mij naar de goede taxi's geleid en mij laten zien waar ik geld op moest nemen. Aangekomen bij seminyak waar ik een hostel had geboekt waren allemaal luxe resorts dus ik zei toen hij het niet kon vinden: dat van mij is maar 8 euro per nacht en kan niet zo luxe zijn. Ergens tussen vonden we het toen en het was echt een heel knus en gezellig hostel! Iedereen beneden om de bar en mijn bed!!! Hemels! Een zacht matras, een goede deken en maar liefs twee kussens!!! Ik liep gedouched nog even naar beneden voor het wifi code om iedereen te laten weten dat ik veilig ben aangekomen. Hier raakte ik aan de praat met drie mensen die heel enthousiast dat McDonald's hier een bezorgden heeft en als je een cheeseburger besteld er gratis een bigmc bij krijgt. Het was verleidelijk maar ik moest echt even slapen!

Nu zit ik in een hempje en korte broek aan de bar en ga ik zo eens even uitzoeken hoe ik in het noorden kan komen!

Liefde liefde liefde Xx

Hankoek ik ga je missen!

Lieve allemaal,

Sorry dat ik zo lang niet heb geschreven. Waarschijnlijk voelt het voor jullie niet zo, Yara in het verre Azië, maar Hankoek (Korea) voelt voor mij inmiddels als mijn thuis. Ik kan Koreaans lezen en op beginners niveau kan ik mij redelijk verstaanbaar maken. Ik tel op mijn handen als een Koreaan (we tellen af, je duim naar beneden betekend 1), ik geef en pak alles aan met twee handen en ik drink als een Koreaan. Mijn veters zijn los gestrikt, ik roep om elke vlieg oh en ik praat met mijn mond vol. Ik heb hier een grotere vriendengroep dan in Nederland om mij heen verzameld en morgen is het dan alweer zo ver, dan ga ik mijn Koreaanse vriendinnetjes achter laten en bijna alle internationale studenten gaan weer terug naar hun eigen land, verspreid over de hele wereld. Zoals Sil mooi zei: Er zal zeker een stukje van mijn hart hier achter blijven, maar ik ga ook weer met een hele mooie ervaring en heel wat vriendschappen terug naar Nederland.

Afgelopen zaterdag werden Mali en ik door Sunny en der zus uitgenodigd om bij hun te komen eten. We hadden bij Sunny afgesproken en vanuit daar gingen we met de auto naar der zus. We kregen eerst wat zelfgemaakte thee daar zijn ze beide erg goed in. Haar zus maakt het van mandarijnen die hun zus van uit Jeju uit haar eigen tuin naar hun toe zend en Sunny van een soort knol. Ineens verteld ze over andere Nederlanders die bij haar wel eens waren verbleven en haar later toen ze terug in Nederland waren allemaal Nederlandse dingen hadden toe gestuurd. Maar 1 van die dingen was echt terribel en of wij het kende? Komt er diep onder de troep in 1 van haar kastjes een tupperware vandaan met allemaal zilveren pakketjes. Had ze alle dropjes 1 voor 1 in zilverfolie verpakt. Ze kon niet geloven dat wij dat lekker vonden. In Thailand toen ik het iemand een keer gaf zei die ook al: “probeer je mij te vergiftigen?”

We lieten haar man en kind achter in haar huis en zij ging de auto halen. Ineens zit haar zoon in de auto??? We snapte er niets van want hij was ons echt niet voorbij gelopen. Die auto is sowieso altijd een raadsel. We hebben altijd het idee dat ze in een andere rijd en we moeten altijd op de straat wachten als ze hem gaat halen. Aangekomen bij haar zus gingen we Koreaans BBQen. Wat maakt een Koreaanse BBQ Koreaans? Je zit binnen, in de restaurants heb je zelf een BBQ in je tafel zitten en heeft elke tafel een slurf van een afzuigkap er boven hangen maar bij Sunny stond de BBQ op het balkon en dan pak je een blad sla en daar doe je allemaal lekkere kooltjes en lekkernijen op en vlees natuurlijk en dan prop je dat in 1 keer in je mond en kauw je met je mond open. Sunny haar zoon gaat nog even zijn nagels knippen tijdens het eten net als toen we bij haar thuis waren dat haar man even lekker zijn oren ging schoonmaken voor onze neus, daar hebben ze hier niets van.

Gisteren was onze laatste Koreaans les en meestal geeft Sunny haar zus les maar nu was Sunny er ineens dus ik vraag is je zus ziek? Zegt Mari die komt toch wel vaker niet? Had ze niet eens door dat Sunny voor ons zat ipv haar zus! Altijd lachen met Mar! Ze gingen ons na de les met de auto thuis afzetten omdat het zo koud is, ‘s avonds is het rustig min 7 hier, stapt Mar bijna in de verkeerde auto. De deur stond ook gewoon open, best eigenaardig.

Woensdag zijn we nog even samen een dagje weg geweest, want ook mijn blonde Koreaan neemt morgen een ander vliegtuig dan mij. We gingen naar Inceon waar we lekker hebben uitgewaaid op het strand, over een verlaten kermis hebben gelopen en Japan- en Chinatown hebben bewonderd. Op een gegeven moment raken we in gesprek met een Koreaanse man en toen die er achter was dat we Nederlands zijn, pakte hij zijn telefoon er bij en liet een foto zien van een Nederlandse vent. Jongens ik weet dat Nederland klein is maar zo klein nou ook weer niet!

Naast dat het mij verdrietig maakt om hier weg te gaan heb ik ook wel weer erg veel zin om naar huis te gaan! Lekker knuffelen met mijn knapperds, naar de supermarkt en lekker oerhollandse spullen in mijn mandje gooien en dan vervolgens door naar de bakker om tompoezen te halen! Ik ga snel weer verder met inpakken want op 1 of andere manier heb ik weer heel wat spullen om mij heen verzameld. Ik ben in Indonesië natuurlijk wel weer van plan om te gaan schrijven, want dat vind ik ook maar spannend en een avontuur! Ik heb er onwijs veel zin in en kijk uit naar de warmte, dat zal wel even een klap worden van -7 naar gevoelstempratuur 40!

Ik spreek jullie snel! Heel veel liefde liefde liefde vanuit Korea!