Je hoeft nooit meer alleen te eten

Bedankt voor alle lieve en leuke reacties!!!

Ik heb het meest goddelijke brood ter wereld gevonden!! Wellicht is het bruine brood van AH beter maar ik weet gewoon niet meer echt hoe dat ook alweer smaakt en nu heb ik ergens in een zijstraatje een soort bakkerrijtje/coffeehuisje gevonden met fantastisch lekker vers brood. Er staan 4 jonge jongens (ik reken mensen van rond mijn leeftijd tot jonge god) achter een kleine toonbank en deze bakken dus lichtbruin brood met walnoten er door. Dat witte tostibrood kwam langzaam echt mijn neus uit maar dit brood eet ik zelfs zonder beleg, de eerste die ik kocht was dan ook binnen twee dagen op. Ik kwam hier toevallig langs met Ollie, Wendy en Leo toen we naar het park gingen. Ollie maakte een praatje met ze over basketbal en dat liep niet zo best af voor hun wijnglazen die op zijn kop aan een rek hingen. 1 van die gasten deed even een worp na en tikte zo een hele rits glazen de grond op, na wat ge-oh, kon iedereen er wel hard om lachen gelukkig.

Hier is dat dus echt een reflex dat als er iets gebeurd dat je dan oh roept. En dan een beetje zoals een taekwondo kreet, hard, kort en vanuit je buik. Eerst maakte wij de Koreanen belachelijk maar inmiddels doen we het zelf ook… en dan heb ik het dus niet over als een oud vrouwtje valt maar echt al als er een vlieg tegen een raam aan vliegt. Te belachelijk voorwoorden en jullie mogen dat er met alle plezier weer uitrammen als ik terug ben!

Waar ik trouwens achter ben gekomen is hoe dat dubbel parkeren hier werkt! Ze leggen gewoon hun telefoonnummer in het raam en als je er dus niet uit kan moet je even het nummer bellen en dan komt er iemand aan om even de auto te verzetten. Je mag niet naar huis voordat de baas naar huis gaat, maar tijdens je werk een paar keer je auto verzetten kan gewoon blijkbaar.

Er was van de week weer eens gedoe met het internet, we schijnen ineens een nieuwe huisbaas te hebben en die had aan de wifi gezeten. Ik stuurde haar een berichtje via Kakoa (Koreaanse whatsapp) en gelukkig waren we met Jena die even in het Koreaans met haar kon praten want ook deze spreekt geen Engels. Ging die huisbaas mij vertellen dat ik niet betaald had voor de maand december? Was ik ineens even blij dat we toch een contract ondertekend hebben en dat Mari een plakboek bijhoud waar alles netjes ingeplakt zit. Achteraf scheen ze mij te verwarren met een Duits meisje waar ik echt voor geen meter op lijk, maar oke. Ja Ze heeft bruin haar maar ik kan zelfs Koreanen onderscheiden dan moet zei toch wel ons kunnen onderscheiden? Jena ging met ons mee naar de huisbaas om voor tolk te spelen en loste even het probleem van de wifi voor ons op! Super fijn!

Jena sprak ons een maand geleden op school ineens aan. Ze is opzoek naar westerse vrienden, ze wilt Koreaans leren aan buitenlanders dus ik denk dat het hiermee te maken heeft. Lief meisje wel wat jong en een beetje ongemakkelijk hoe vaak ze zegt dat wij zo mooi zijn. Ze zei hoe zien meiden in Nederland er uit als jullie al zo mooi zijn. Dus we zochten even Doutze Kroes op bij Google afbeeldingen maar ze vond ons veel knapper???? Ik heb ook al een paar keer gehoord dat ik op Bella van Twighlight lijk. Je zegt maar dankjewel en lacht vriendelijk maar kunnen we het nu alsjeblieft over iets normaals hebben?!

Jullie gaan het niet geloven maar toen ik hier heen kwam heb ik twee bussen mouse meegenomen voor mijn haar en die is vorige week pas opgegaan! Waar ik thuis 1 bus per week er doorheen ram doe ik er hier bijna twee maanden mee. Ze hebben hier geen mousse! Ik was al meerdere drogisterijen in geweest met de vraag of ze mousse hadden en steeds werd er haarlak of iets anders in mijn handen gedouwd wat geen mousse was. Ik heb er nu eindelijk 1 gevonden en ze hadden dan ook 1 bus op voorraad, terwijl de zonnebrand nog met 10 merken in de schappen staat?!

Ik doe mijn weekend even snel want het wordt allemaal zo het zelfde. Woensdag (ja hij begon vroeg deze week) zijn we met alle internationale studenten naar een indoor bbq geweest. Donderdag zijn we weer eens bij de karaoke beland. Vrijdag ben ik met Ivor (Nederlandse jongen die ik in Busan heb leren kennen) naar een techno feest geweest. Was wel leuk, want bij hem zitten er veel meer mannen op school, het was wel leuk om weer even onder de mannen te zijn. Oke wij hebben ook wel mannen maar… die zijn een beetje verwijft inmiddels en deze gasten waren wat meer zoals mijn vrienden. Het was heel gezellig in ieder geval! Zaterdag wilde ik naar Koreaanse bijles maar dit heb ik niet gered helaas, Jean Appte mij of ik haar tegemoet wilde lopen bij het stoplicht want ze had geshopt en had 4 grote tassen vol kleding. Ale en ik stonden aan de ene kant van de weg op het stoplicht te wachten en Jean zat met al der tassen aan de andere kant op de grond. Stopt er een kreupel oud vrouwtje naast der en pakt 1 van der tassen om der te helpen, was echt heel schattig! De Koreaanse les hebben we gemist en toen zijn we dus maar een tattoo gaan laten zetten. ‘S avonds was ik bek af, had ik ernstig slaap gebrek en was mijn lever toe aan wat rust dus toen ben ik vroeg gaan slapen en zondag heb ik huiswerk gedaan.

Die gasten van Ivor zijn school vertelde mij echt iets belachelijks trouwens. Er bestaat blijkbaar een live YouTube kanaal. Wat in Korea nu dus blijkbaar een trend is, is om jezelf te filmen terwijl je alleen eet, zodat anderen die ook alleen eten niet alleen hoeven te eten??? Eerste klas ongemakkelijk zou ik denken. Ook is uitgroei hier echt een trend, soms denk je zou dit nou een dip zijn of is het toch uitgroei? In Nederland wordt een meid al nagekeken als ze donkerblond haar heeft en haar highlights een centimeter uitgegroeid zijn. Maar hier lopen meiden die pornoblond geverfd zijn rustig met 5 centimeter uitgroei. een soort omgekeerde Cruella de Vil...

Gisteren hadden we les van Paultje maar echt meer dan de helft van de klas was niet aanwezig, wat hier echt heel raar is. Er was blijkbaar een studie festival. Dat houd in dat meiden die naar het buitenland zijn geweest hun ervaringen gaan delen. Paul had hier geen melding over gehad en vermelde dus ook dat het maar goed was dat wij er gewoon waren want anders stonden we op afwezig. Hij ging checken wie er allemaal aanwezig waren en 1 voor 1 stroomde ineens alle meiden binnen. De meiden die in de klas zaten hadden de andere even snel gewaarschuwd.

Mazzel!

Koreanen eten echt hond!!!

Hey lieverds,

Sommige van jullie vinden het misschien spannend dat ik hier zit, maar ik vind alles wat in Europa gebeurd maar spannend. Soms denk ik echt dat er een derde wereld oorlog gaat uitbreken en heb ik liever dat jullie allemaal hierheen komen. Het maakt mij echt boos waarom moet er toch gevochten worden en waar zijn die grenzen eigenlijk goed voor waarom kunnen we niet gewoon 1 groot geheel worden? Maarja… Hier gaat alles goed. We hebben een hoop mensen uit Parijs hier en die zijn aardig geshockt maar voor zo ver we weten maken al hun families en vrienden het goed.

Professor Park heeft niets meer gezegd dus dat is fijn en toen ik van de week ergens antwoord op gaf zei die ook: “ohw ben je daar al geweest en ik wens je nog veel plezier in Korea”. Ernstig overdreven natuurlijk, maar in ieder geval een stuk beter dan voorheen.

Zoals elke donderdag ochtend waren we op weg naar Sunny der klaslokaatje en toen we er bijna waren zag ik ineens een WhatsApp berichtje dat we thuis moesten blijven en dat ze ons met der zus kwam ophalen want we gingen naar het park. Dus wij weer terug. Het park was echt prachtig ik heb het volgens mij al drie keer gezegd maar ik zeg het gewoon nog een keer! Die kleuren van die bomen hier zijn echt PRACHTIG! De bladeren aan de bomen zijn echt knal geel, rood, oranje of een combinatie hiervan maar zulke vellen kleuren heb ik nog nooit gezien. We liepen net het park in en we kregen een regen van gele bladeren over ons heen. Sunny maakte een kommetje van der handen en probeerde er 1 op te vangen. Als je een vallend blad vangt dan brengt dit liefde schijnt. Ik dacht proberen kan natuurlijk nooit kwaad en ineens valt er een blad op mijn handen. En ga het maar eens proberen, dit is echt niet makkelijk! Het was misschien dan wel het kleinste blad van het hele park maar wie het kleine niet eert is het grote niet weert toch? Dus laat maar komen die liefde! En dan graag 1 waar van ik kan zeggen: “moeders deze mankeert niet eens iets aan zijn linker pink!”

In het park liep naast het voetpad een soort pad met elke meter een ander soort grof pad en ook een stuk met allemaal kiezelsteentjes. Hier moest je met blote voeten overheen lopen want dat schijnt goed voor je gezondheid te zijn. Een ander raar verhaal over wat goed voor je gezondheid schijnt te zijn is hond eten. Kim niet Paultje maar onze taekwondo docent die heet ook kim, zat te vertellen dat zijn moeder kanker had, super slecht er aan toe was, niet meer at en de dokter zei dat ze waarschijnlijk nog 6 maanden te leven had. Toen heeft de dokter aanbevolen om 3 a 4 keer in de maand hond te eten dat het haar eetlust terug zou kunnen geven. Inmiddels sport ze weer en geeft piano les. Hij zei iets over dat hond op mens lijkt en dat dit dus goed is voor een mens, zou het niet gewoon een placebo effect zijn? Na een wandeling en heel wat foto’s verder gingen we ergens lunchen. Iets na 12^e rijst enzo is nog steeds niet echt iets waar we dol op zijn en Mar at dan ook niet mee, maar ik deed uit beleefdheid maar gewoon mee.

Ik ben van de week met Iman, Petro (Franse meiden) en Ollie naar een Lantaren show geweest. Er loopt een rivier door de stad van het formaat sloot maar dan schoner en hier in waren dan allemaal kunstwerken van lantarens geplaatst. Het schijnt dat ze hier drie jaar mee bezig zijn geweest om ze te bouwen en sommige waren inderdaad ook erg indrukwekkend. Ik vind het zo leuk aan deze stad dat er echt altijd wat te doen, beleven of te zien is. Nog maar een heel krap maandje en dan ga ik alweer weg… Ik vind het heel leuk om weer naar huis te gaan en lekker te kroelen met iedereen die ik zo mis maar het is ook wel moeilijk iedereen hier achter te laten. We hadden het er laatst over dat de tijd zo snel voorbij vliegt en dat ik nog maar 5 weken hier was en toen zeiden die gasten ook nee je moet hier kerst en oud en nieuw vieren. Zulke dingen moeten mensen echt niet tegen mij zeggen daar wordt ik echt emotioneel van! Na de lantarens bekeken te hebben gingen we lopend naar huis en heb ik al het eerste kerstnummer gehoord in een winkel! Toen we bij een grote kruising kwamen was er een soort ondergrondse tunnel zodat je niet op al die stoplichten hoefde te wachten. Hier was een heel dorp van kartonnen dozen gebouwd en ik moest mij echt heel flink houden om de tranen niet over mijn wangen te laten stromen. Dit dorp kende alleen maar 70 plussers en het waren er denk ik rustig een stuk of 20 als het er niet meer waren, dit moet toch anders kunnen… Hebben ze zo’n snel groeiende economie en kunnen ze niet eens hun oudjes een onderdak bieden???

Verder… Oja Paul komt ineens naar ons toe dat we voor het derde project geen rapport hoeven te maken maar alleen een presentatie moeten geven? Hij heeft ook het laatste tentamen geschrapt… Hij was in een goede bui geloof ik nu hopen dat hij zich niet weer ineens bedenkt want hij doet echt maar wat hahah. Ook zei hij dat we onze email even moesten geven want als die dan in Europa was moesten we hem maar even komen opzoeken… We zijn dadelijk nog ineens beste vrienden!

Verder ben ik donderdag per ongeluk in de stad beland terwijl ik vrijdag ochtend vroeg taekwondo heb… Ik ging in de buurt van ons huis wat drinken met die Franse meiden en Fara een Belgische meid en ineens stonden we in Hondae. Ollie met zijn harem van 8 vrouwen. Deze meiden gaan met zijn alle oud en nieuw en kerst in Thailand vieren en vonden ook al dat ik mijn ticket moest omboeken. Ookal lijkt het mij erg leuk om met hun mee te gaan en Sid even gedag te zeggen en dat overheerlijke eten… ik heb mijn zinnen nou eenmaal al op Indonesië gezet en ik heb gewoon heeeeel veel leuke vakantie adressen!

Gisteren wilde we het rustig aan doen en gingen we bij de mannen dorm gewoon chillen en een kaartspel spelen maar op 1 of andere manier belande we om 3 uur ‘s nachts weer in de Karaoke… na Jean de heuvel op geholpen te hebben naar haar dorm lag ik dan weer pas om 5 uur in bed. Vanavond gaan we naar de film waarschijnlijk dus dan moet het wel lukken om op tijd in bed te liggen zou je denken toch? Ik moet namelijk echt gaan leren voor mijn toetsen op dinsdag en woensdag. Over precies 2 maanden sta ik op Schiphol doen jullie tot die tijd voorzichtig!?

Ik hou van jullie!

Liefde liefde liefdeeeeeeee Xx

Lekkere warme wc-bril

Maandag de 2^e gingen we met een hele groep naar een kip en bier restaurant. Ik had een alcohol vrije dag dus nam alleen een schaal met kip en sla. Toen het op tafel verscheen zat er ineens een bolletje vanille ijs op mijn sla… Apart? JA! Maar je hoorde mij niet klagen, ik begin graag met het toetje! Wat hier trouwens heel gewoon is zijn een soort knopjes op de tafel en zo roep je dan de serveerster naar je tafel. Een beetje zoals in het vliegtuig eigenlijk. Laat Mari vooral niet op zo’n knopje drukken want als ze 1 keer heeft gedrukt moet ze nog een keer drukken om in evenwicht te zijn of iets dergelijks en ik vindt 1 keer iemand op zo’n manier naar mij toefluiten al erg. Als je gelijk moet bestellen ergens dan krijg je een soort vibrerende schotel mee, dan moet je dus aan tafel gaan zitten ergens en dan laten ze dat ding vibreren en licht geven als je bestelling klaar is. Deze krijg je dus ook mee als je alleen een kopje thee besteld. Nou kunnen ze hier wonderbaarlijk lang doen over een kopje koffie zetten maar het kan dus ook dat je net boven aan de trap staat en weer naar beneden kan omdat je bestelling al klaar is.

Honing daar zijn ze hier dol op! Dat zit hier echt overal op maar echt overal het is een soort boter voor Nederland en dan nog meer. Paprika chips hebben ze hier niet maar ik denk dat ze rustig 20 smaken chips hebben waar ook honing in verwerkt zit. We hebben trouwens echt een luxe probleem wat eten betreft. We zijn het een beetje zat om elke avond weer te moeten bedenken waar we nu weer gaan eten… van de week kregen we een gratis drankje aangeboden van de eigenaren omdat we vaste gasten waren… Maarja we zijn nog meer bedonderd om te gaan staan koken, afwassen en boodschappen te gaan doen als je goedkoper uiteten kan.

Als ik ‘s ochtends moet opschieten en na het slapen gelijk onder de douche moet springen kan ik beter maar niet mijn haar wassen, want elke keer dat ik dat doe schiet het in mijn rug en dan kan ik amper mijn arm weer omlaag doen. Het bed hier is zo hard en daar kan ik echt niet aan wennen of nouja ik slaap prima alleen mijn lijf went er niet aan of is dit een kwaal van ouder worden??? Ik zit toch pas op een kwart van mijn leven???

Verder heb ik deze week helemaal uitgezocht waar ik heen ga in Indonesië! Ik zat er eigenlijk een beetje tegenaan te hikken, maar ik dacht als ik op leuke plekken wil zijn met kerst en oud en nieuw voor een betaalbare prijs dan moet ik nu wel een keertje wat gaan doen! Toen ik er eenmaal aan begonnen was kon ik ook niet meer stoppen, het ziet er echt zo mooi uit en het eten lijkt mij echt verrukkelijk! Dus mijn schema: bij aankomst ga ik eerst even naar het noorden dan met kerst naar Canggu, tussen kerst en oud en nieuw ga ik naar Ubud en oud en nieuw ga ik in Uluwatu vieren. Dan vlieg ik waarschijnlijk naar Flores waar ik even chil, dan een boot pak naar Lombok waar ik ook even chil en dan wil ik op Java nog even de vulkaan Gunung Bromo beklimmen om vervolgens dan weer naar huis te vliegen vanaf Jakarta. Maar vanaf Oud en nieuw heb ik niets meer vast gelegd dat zie ik daar wel, want misschien kom ik wel mensen tegen met veel wildere verhalen en ga ik liever dat doen.

Ik zei dat het nu ook echt hier inmiddels koud was maar we hebben toch een hele mooie dag gehad donderdag. We hadden weer eens een vrije dag (ik ben de reden eerlijkgezegd even vergeten…) en ik ben met Wendy, Ollie en Leo naar de Hanrivier geweest. Hier hebben we wat rond gelopen, fietsen gehuurd en er was een soort Swanmarket waar we ook even hebben rondgeneusd. Samen met Ollie en Leo had ik een fles wijn gekocht, wijn is hier best duur, maar nu zeiden ze dus gisteravond tegen mij: ja die wijn is echt goed! Hadden ze hem donderdag avond al opengemaakt maar ze hebben twee glazen voor mij bewaard… Die hoef ik natuurlijk niet meer wat een boeren lummels! Alsof je een pak melk naast de koelkast gaat zetten en dan 3 dagen later gaat opdrinken… Toen ik uitlegde dat je wijn inderdaad lang kan bewaren zolang er geen zuurstof bij komt voelde ze zich wel schuldig en boden ze aan om een nieuwe fles te kopen maar dat hoeft natuurlijk niet!

Dinsdag heb ik trouwens een meningsverschil gehad met professor Park, nee… meer een akkefietje. Ja moeders ik hoor je alweer denken hoe kom jij toch altijd in zulke situaties terecht, sorry dat ik geen Koreaans karakter heb! Ik heb nu al een paar keer gehad dat als hij wat vraagt en ik antwoord geef, dat hij begint te lachen en dan door gaat met de les zonder ook maar te reageren op mijn antwoord. En je weet dat als hij lacht dat alle Koreaanse meiden mee lachen, dus ookal weet je dat het niet zo is voelt het dan alsof je door 60 man even wordt uitgelachen. Dus ik dacht zak lekker in de stront ik ga gewoon geen antwoord meer geven. Maar echt waar ik denk dat er ongeveer een kwartier van de les op gaat aan stille momenten omdat hij dan een vraag stelt en niemand reageert dus ik gaf maar weer antwoord en deze keer was het dus de tweede keer dat hij na wat genegeerd te hebben en 5 minuten uitleg, precies het antwoord gaf dat ik had gegeven. Ik was zo boos dat ik dacht verstandig te zijn door stil op te staan en de les uit te gaan om rustig te worden. Ik had hem een email gestuurd of we een gesprek konden hebben dus ik mocht 18:00 langs zijn kantoor lopen.

Ging die vent mij 10 min lang een preek geven over hoe onbeschoft IK was door de klas uit te lopen en dat ik met de deur smeet??? Die vent had pas door dat ik weg was toen die Mari alleen zag zitten en vroeg waar ik was, zo hard heb ik met die deur gesmeten. Afijn na tien keer mijn excuses te hebben aangeboden voor BULLSHIT mocht ik dan eindelijk mijn verhaal doen. Hij vond het belachelijk wat ik zei, want waarom zou hij mij achterstellen. Dus ik gaf aan dat ik heus wel snap dat het niet zijn bedoeling is, maar ondanks dat ik misschien antwoord durf te geven en fouten durf te maken dat ik wel gewoon een mens met gevoelens ben. En dat ook ik het dus fijner zou vinden om te horen ohw je ben goed op weg of heb je het boek gelezen ipv te worden uitgelachen. Dus je bent uit op complimenten??? Echt jongens dit was zelfbeheersing cursus!! Dus ik zeg nee daar gaat het niet om, maar ik probeer u te helpen de les interactief te maken maar vervolgens blijf ik met een naar gevoel achter… zegt ie ja je geeft soms gelijk het goede antwoord terwijl ik dan 5 of tien minuten aan een dia wil besteden. Nou uiteindelijk ging ik van frustratie en boosheid huilen wat hij dus dacht dat ik verdrietig was ofzo en toen ineens werd hij lief en zei die ik bedoelde het niet zo. Maar hij werd net zo snel weer een duivel en zei wil je nog naar de les? Was dit überhaupt een punt??? Moest ik van hem de eerst volgende les voor de klas komen staan en mijn excuses gaan aanbieden voor de hele klas voor mijn onbeschofte gedrag??? Ik kwam naar u toe om er over te praten dat is voor mij een manier om hier mee om te gaan en hier samen uit te komen. Nu is er dus een tussenweg dat hij namens mij sorry gaat zeggen tegen de klas voor mijn onbeschofte gedrag. Hij zal het wel weer lekker gaan aandikken morgen maar ik laat het maar gewoon gaan en die interactieve lessen kan die ergens stoppen waar het licht niet schijnt!

Van het weekend ben ik wezen stappen met Daniel, Tommy (Japanse meid), Nana (ook Japans), de prinses, Britney, Natasja (Amerikaanse meiden) en Gin die ik niet heb los gelaten heb omdat ik geen zin had om der kwijt te raken, dat ze ineens boven een wc-pot woont, haar telefoon kwijt raakt of wat dan ook! Dat ging echt heel goed we hebben echt een hele leuke avond gehad iedereen was wel stront eigenwijs door geen oordoppen mee te nemen terwijl ik ze dat zo’n tien keer heb gezegd en ze waren dan ook tot de volgende dag doof. EN er is wat van mij gestolen! In Korea!!! Maar het was maar mijn plu die ik boven op een kluisje had neergelegd omdat hij er niet in paste. Maar toch raar want onze fietsen konden we donderdag wel gewoon van slot laten terwijl we even ergens gingen plassen en over een markt gingen lopen. Maarja die Koreanen hier die kunnen echt zuipen tot dat ze kruipen. Gisteren viel er ook bijna een voor mijn voeten op de grond het was dat ik haar net opving, haar in de armen hing van der vriend en hem het advies gaf der maar even vast te houden. Dus wellicht heeft iemand met zijn dronken kop wel gewoon de verkeerde plu gepakt, uiteindelijk ben ik eigenlijk de gene die hem gestolen heeft uit de gang beneden van ons huis, als we eerlijk zijn. Zaterdag zijn we met zijn alle sushi wezen eten en hebben we gebowld en zondag… nou ben ik alleen wat wezen eten met die gasten, heel rustig weekend eigenlijk, maar was wel fijn kon ik eindelijk Indonesië even regelen!

De westerse wc’s die we op school hebben zijn erg modern en hebben zo’n 10 knopjes waar ik nooit durf aan te komen omdat ik bang ben dat er zo’n was je kont functie op zit en dan in eens als een verzopen kat dat hokje uit moet stappen dus ik ga altijd gewoon opzoek naar de knop zoals wij hem gewend zijn. Maar deze super moderne wc’s hebben dus ook wc-bril verwarming. Vroeger riep ik altijd dat het echt een geweldig idee zou zijn en dat iemand dat bij het beste idee van Nederland zou moeten aankaarten maar geloof mij het is best wel vies… Alsof iemand er uren op heeft zitten broeden… Terwijl de wc-brillen op school een verwarming hebben, hebben wij dat in onze kamers volgens mij niet… In de gang loopt een stuk warme vloer maar ik heb nog niet gevonden hoe ik dat in mijn kamer ook kan krijgen. Afgelopen weekend heeft het twee dagen lang geregend en inmiddels is het dus weer goed afgekoeld naar 12 graden. Misschien maar even tijdens de Koreaanse les vragen hoe we dit kunnen vragen aan onze niet Engelssprekende huisbaas.

Gisteren bestelde die gasten drie bier maar ik dacht ik hoor helemaal niet drie hoe weet hij nou dat je drie zegt? Wat blijkt nu, er zijn twee manieren van tellen. 1 is gebaseerd op de Chinese taal en de andere op de Koreaanse. En ze worden dus allebei gebruikt en ook nog eens doorelkaar om het even extra makkelijk te maken. Zo geef je bijvoorbeeld de uren in het Koreaans aan en de minuten in het chinees. De Koreaanse taal leren blijft een uitdaging maar we hebben inmiddels zat Koreaanse worden die we meerdere keren per dag gebruiken! Zoals bijvoorbeeld:

Geeft niet/it’s oke – gwentsanayo

Dank je – gamsa habnida

Dat meen je niet/ No way! - antweyo

Sorry – mian habnida

Ja ga maar even lekker oefenen!!!

Heel veel liefde liefde liefde!!!

Ik leef nog!

Zo daar ben ik weer, ik heb de computer weer gevonden en ga jullie weer even schrijven. Ik heb zo veel leuke dingen gedaan en ik heb tentamen week gehad dus ik moest eigenlijk leren en rapporten schrijven en die fucking notebooks van Paul waar ik letterlijk spierpijn van in mijn arm had. Alhoewel ik mij nu ineens bedenk dat de prinses met mij wilde armpje drukken en toen hij mijn arm niet om kreeg wilde de andere mannen het ook proberen dus het zou best kunnen dat het daar van is eigenlijk... hoe dan ook! Ik had het te druk om te slapen laat staan een blog schrijven, maar hier ben ik!

Ik heb echt geen idee wanneer ik wat heb gedaan en ik ga ook niet mijn best doen om uit te vogelen wanneer ik wat heb gedaan ik ga gewoon leuke ervaringen en weetjes schrijven en dan mag jij een indeling maken! Tijdens het weekend voor mijn tentamen week ben ik met Gin (Taiwanees), Holly (Olivier is Duits) en Leo (Frans) naar een festival geweest. Hier hadden alle landen van over de hele wereld standjes met eten van dat betreffende land. Nederland had echter geen kraampje maar ik denk dat een prakkie hier ook niet echt aanslaat! Verder waren er 3 podiums, een traditioneel podium met Koreaanse dans en zang enzo. 4 jongens van mijn leeftijd gingen even opera zingen en er kwam er 1 met een mondharmonica solo, ik heb echt mijn ogen uitgekeken! Dit is wellicht niet echt traditioneel bedenk ik mij nu maar er waren ook optredens met trommels en van die dansen in kledendracht. Het derde podium heb ik eigenlijk niet gezien en er was een man stage zoals Gin het zegt, mean stage dus. Hier stonden dj’s te draaien met een bas die je denk ik in Nederland heb gevoeld!

Gin der uitspraak is echt een eigentaal! De prinses heeft ook moeite met haar te begrijpen en zei laatst dus tegen Gin er zit echt een geep tussen ons! Waarop gin zei een gaap? Jongens het is gap! Naast man stage noemt ze Mari Mali, mij Yaga en Olli maakt ze Hollie van. Hier heb ik dan weer Holly van gemaakt omdat ik het te grappig vind. Een Duitse brede vent met een hoeren naam. Onze prinses had echter geen moeite met de uitspraak maar wel met het onthouden van Mariëlle haar naam en hij maakte er dan Mariolina, Marioline en weet ik het allemaal van, zo lang het maar Italiaans klonk en met een m begon. Ik vond Mariolina zo leuk, die houden we er ook in! De prinses is een Italiaan die eigenlijk Alexandro heet. De eerste keer dat ik hem sprak zei hij dat hij een prins was. Hij gedraagt zich inderdaad als een prinsje maar ik noem hem nu dus prinses, want dit is de meest vrouwelijke man die ik ken!

Oke dus dat festival daar was ik nog niet over uitgepraat. We liepen langs een kraam en ik werd zo naar binnen getrokken en in een jurk gehesen door wat Koreaanse meiden. Wat bleek, ik had een traditioneel Koreaanse trouwjurk aan, dus ik riep naar Holly: “wil je met mij trouwen?” Dat wilde hij wel dus ook hij in wat Koreaanse kleding en een hele foto sessie, die meiden hadden er zin in. Van deze dag weet ik trouwens wel dat het 19 oktober was, ik weet natuurlijk wel de datum van mijn trouwdag! Dit was trouwens al mijn tweede huwelijk dit jaar, ik ben 26 juli ook al met Laar en Yorick getrouwd op een festival in NL, ik heb de smaak te pakken! Na de verkleedpartij gingen we bij het kraampje van Hongkong eten halen en het was echt heel lekker maar er zat een wit stuk in mijn vlees dus ik zeg tegen Gin is dit bot? Dit kan ik toch niet eten lijkt mij? Zegt ze nee dat kan je wel gewoon eten, dus ik stop het in mijn mond en nee oke het was geen bot maar het was wel kraakbeen... Nouja ook weer een ervaring!

Een andere dag ben ik samen met Holly en Wendy naar een paleis geweest waar de koning vroeger blijkbaar heeft gewoond. We liepen uit de metro en twee knullige joggies in padvinders outfit stappen op ons af of ze ons een gratis rondleiding mogen geven? Ja natuurlijk, leuk juist als we ook wat informatie krijgen over de plek daar! Ik vroeg waarom er nu eigenlijk geen koning meer was, het schijnt dat ze nog steeds opzoek zijn naar familie maar die niet kunnen vinden. De koningin mocht blijkbaar niet buiten de muren van het paleis komen want die was te belangrijk om iets te overkomen. Die moest toekomstige prinsjes en prinsesjes baren, is ze dan mooi in gefaald! In de verf van de paleizen zit blijkbaar gif vermengt om insecten tegen te gaan en de koning had 9 slaapkamers, waarvan nooit bekend gemaakt werd waar die ging slapen, zo was die veilig voor aanvallen. De schoorstenen bevonden zich aan de rand van het paleis omdat ze die op de huisjes zelf plaatsten maar een eng idee vonden, ik zie dit voor mij als een soort vloerverwarming maar pin mij er niet op vast. Nou dat was het wel weer over het paleisje.

Toen we terug naar de metro liepen stond er heel random een vleugel midden op de straat waar iemand van mijn leeftijd fantastisch mooi op aan het spelen was. Holly en Wendy kunnen jammer genoeg geen muziek waarderen waarbij niet gezongen wordt???? Snap ik nou echt helemaal niets van, maar ik heb dus maar 10 minuutjes hier van mogen genieten. Weer wat verder stond een heel orkest aan de rand van de weg maar ook hier werd niet gezongen... eigenlijk was het niet zo erg dat ze weg wilde want ik moest eigenlijk echt aan school!

Trouwens die Ntower die wat weg heeft van de Euromast, weten jullie nog waar ik het over heb? Afijn die geeft dus altijd licht, meestal is dit licht blauw of groen, maar wat blijkt nu... als die toren rood licht geeft dan is er dus veel smok in de lucht! Dan hebben meer mensen dus een mondkapje op. Maar van die mondkapjes snap ik ook vrij weinig, vaak hebben mensen er 1 op maar dan alleen over hun mond? Zouden die dan niet door hun neus ademen? Over de neus gesproken! Dat is hier toch wel echt een nare gewoonte, niet je hand voor je mond houden als je niest... laatst liep ik voor een gast langs en die nieste dus echt gewoon vol in mijn gezicht zo snap ik wel dat de Mers uit kan breken ja! Gadverdamme ik wordt weer helemaal smerig van de gedachte!

Onze schoenen zijn inmiddels lekker los op zijn Koreaans gestrikt en dus ook wij kunnen in onze gestrikte neppe Allstars stappen van 7,5 euro. Dat is toch zo iets vreemds, ze slaan hier gewoon een maat over... ze verkopen alleen 38, 40, 42 enz. Ik met mijn maat 39 slof dus in schoenen van 40 en Marijolina met der 41 in 42! Maar eigenlijk went het snel en inmiddels sloffen we dus vrolijk mee met die Koreanen!

De uitverkoop nemen ze hier erg serieus! We gingen naar de winkel om warme kleding te kopen want jemig wat is het koud ineens en we hebben veels te weinig warme kleding mee... een winterjas had fijn geweest! Een Hema met zijn goedkope fijne basic shirt had ik ook gewaardeerd, maar de uitverkoop dus! Echt leuke kleding en dan rustig 40.000 won naar 2.000 won... das zeg maar 1,5 ongeveer. Ik heb die winkel leeg gekocht... nog meer zomerkleding hoe ga ik het in godsnaam allemaal mee terug naar Nederland nemen!? Bij deze winkel mochten we wel gewoon onze kleding passen, maar we waren dan ook in een gewone winkel: “forever21” waar de voorraad gewoon in de winkel hangt. Al die duizenden zaakjes hier hebben dus echt overal 1 ding van hangen en als je iets wilt hebben haal het dan vooral niet van het haakje maar wijs het aan en dan gaan ze het even ergens vandaan toveren en als je geluk heb dan hebben ze verschillende maten. Laatst was ik ergens en had ik even een trui over mijn shirt heen getrokken om te kijken hoe die stond, loopt die vent dus naar Mali om te zeggen dat ik truien niet mocht passen alleen vesten????? Het enige wat ik kan bedenken, is dat hij bang is dat al die Koreanen hun hoofd/poederdoos op die trui achterlaten als ze hem over hun hoofd trekken, maar ik bleef het een raar verhaal vinden... je gaat toch niet iets kopen als je het niet mag passen? En gast ik bijt niet je kan het ook gewoon zelf tegen mij zeggen ipv via Mari.

We zijn naar Everland geweest met een groepje. Wat een prachtig attractiepark zeg! Daar is het sprookjesbos van de Efteling echt niets bij! Bovendien had dit park echt alles! Naast de achtbanen enzo kon je er een safaritour doen, we zijn naar een zeehonden show geweest en een dierenshow voor kinderen. Hoe ze die beesten zo africhten snap ik echt niets van ze lieten zelfs een hyena over het podium gaan, ik zou dat risico toch niet nemen met zo’n beest zonder hek of iets langs zo veel kinderen. De schoonmakers lopen overal in strak witte overals door het park en ook of je tijdens het wachten in een rij voor een achtbaan even je voeten wilt optillen? Sommige hadden een geluideffectje tijdens het schoonmaken of ze racete op hun inlineskates met een bezem door het park. Tijdens het wachten in de rij werden we vermaakt met zoek de verschillen platen en de regels werden niet verteld door een bandje maar bij elke attractie stond iemand dat te vertellen en deed even gymnastiek met je om je voor te bereiden op de rit.

We hadden deze dag echt prachtig weer en waar wij dus stonden te genieten van de zon vouwde andere een papierenhoedje van hun plattegrond. Helaas was dit denk ik wel onze laatste mooie dag en wordt het nu ook hier kouder. De terugweg gingen we met de bus ipv met de subway en hadden we dus weer zo’n maniak die de deur al open gooide terwijl we nog niet stilstonden en zo abrupt stopte en gas gaf dat een man omviel en op schoot belande bij een ander. Bij de bus die we op de heenweg hadden stond zo’n belachelijk lange rij, als we daar op hadden gewacht hadden de meiden het nooit gehaald om op tijd terug te zijn voor hun avondklok.

De prinses liep laatst weer met een andere jas aan, dus ik vroeg hoeveel jassen heb jij meegenomen in godsnaam? Dat was er maar 1 maar hij koopt steeds nieuwe en de gene die hij vanuit Italië had meegenomen vond ie niet mooi want die was bruin... dus ik zeg nou laat mij die dan lenen als je hem toch niet draagt. Dus nu loop ik in 1 of andere dure Italiaanse jas die heerlijk naar man ruikt want volgens mij spuit hij in 1 week tijd een parfum flesje leeg. Je ruikt hem altijd al van verre aankomen in ieder geval. Hij loopt trouwens ook met 1 van mijn ringen rond, geen pijl op te trekken die vent. Een bruine jas is echt geen porem maar een vrouwelijke ring kan dan weer wel...?

De vrijdag in de examen week hadden we geen lessen maar we hadden wel om 9 uur bij de metro afgesproken want de Taekwondo docent ging met wie dat wilde de grootste berg van Seoul beklimmen, dat wilde wij wel. Ik had echt weer eens veels te weinig geslapen ik hang namelijk elke avond in de kroeg met de mannen, de meiden hebben natuurlijk een avondklok en Mari is meestal verstandig. Deze avond gingen we ook nog even naar de stad. Zijn we in Hongdea waar super veel leuke tenten zijn neemt Leo ons mee naar zijn favoriete tent... Waar we ergens een eng gangetje een trap op moeten, door een gebouw heen lopen om vervolgens langs een stalen geval aan de buiten muur, wat een trap moest voorstellen nog hoger klimmen. Alisher (Oezbekistan) riep paniekerig naar mij WACHT, maar 1 persoon tegelijk op deze trap!!!

Nadat Mari op mijn deur had geklopt om te checken of ik wakker was, wat dus niet het geval was, waren we gelukkig op tijd om te gaan klimmen! Ondanks iets wat slaapgebrek klom ik nog steeds als een berggeit die berg op! Zet me naast een gek in de auto en ik schijt vier kleuren maar een beetje langs afgronden wandelen doet mij om 1 of andere reden dan weer niets ik snap niet hoe iedereen last kan hebben van hoogtevrees terwijl je gewoon op de grond staat.

Het was echt een mooie wandeling met al die mooie herfst kleuren. De wandeling begon met een keurig aangelegde trap van natuurstenen. Na een behoorlijk steile klim kwam er weer eens een wilde gratis gym waar wat oudjes gewicht aan het heffen waren. De Aziaten met korte beentjes uit onze groep moesten even bijkomen en Mari en ik gingen even hoepelen met zelf gemaakte XXXL hoepels. Na het gerust en gehoelahoep gingen we verder en de keurig aangelegde trap werd vervangen voor een uitdaging, toen het dan toch echt niet meer ging hadden ze maar besloten om een stalentrap te plaatsten in de natuur, Joost hoe hebben ze die daar gekregen?

Overal op de berg zaten een soort schuilkeldertjes. Nadat ik er eentje was ingesprongen en nog sneller weer uitsprong, omdat er iets ritselde onder de bladeren onder mijn voeten vroeg ik waar die voor diende. Onze docent zei dat het met Noord-Korea te maken heeft, dat ze vanaf deze berg de stad goed in de gaten kunnen houden. Ook vertelde hij dat mannen in het leger, hier hebben ze nog 21 maanden dienstplicht, dat die ‘s winters hier een weekend moeten overnachten. Hij moest echter, toen hij in dienstplicht was, een kuil graven en hier in slapen maar hij wilde er niet langer over praten want dat was echt een nare tijd en daar dacht hij liever niet aan terug. Hij moest ook zelf zijn voedsel jagen maar dat was hem niet gelukt volgens mij. Verder spelen alle Koreaanse tijdens het wandelen muziek af via hun telefoon en zo komen er dus tijdens het wandelen allemaal verschillende soorten muziekjes langs.

Na de wandeling nam hij ons mee uiteten en hebben we met zijn alle heerlijk gegeten. Hier heb ik dan toch rijstwijn gedronken maar ze kunnen het naar mijn idee beter rijst bier noemen. Het heeft de kleur van melk en... ja het smaakt eigenlijk echt een beetje naar een biertje vind ik. Tijdens het eten zat hij te vertellen dat hij geluk had met de volgorde van het krijgen van kinderen. Hij heeft nu een dochtertje van 8 en een zoontje van 1 en dat is dus de perfecte volgorde want dan kan de dochter een beetje helpen. Eerst een zoon en dan een dochter is echt waardeloos!

Na deze klim heb ik thuis nog even snel een uurtje een powernap gedaan want we gingen met zijn alle stappen. De buddy’s hadden geregeld dat we gratis naar binnen konden maar daar aangekomen bleek dat te gelden voor alle internationale mensen. Alsof we in Europa waren... Ik vond het eerlijk gezegd helemaal niets doe mij maar weer die Koreanen er hing echt zo’n haantjes gedrag sfeer, er werden een paar keer mensen van elkaar weg gehaald dus wij gingen maar buiten chillen. Mar had het echter koud, de rest wilde niet meer naar binnen dus toen gingen we maar naar huis.

Afgelopen vrijdag gingen we met een hele groep uiteten en daarna karaoke zingen. Bij karaoke denk je toch aan een bar met een podium en dan dat je met ze alle je klem zuipt zodat je niet meer door heb hoe lelijk je eigenlijk zingt? Nou hier is dat dus even anders! Hier huur je met je eigen groep dus gewoon een kamer waar dan een beeldscherm hangt, wat microfoons zijn en een heel dik boek met duizenden nummer... Er werd dus maar snel wat Soju gehaald bij de winkel om de hoek en in een mum van tijd zongen we als nachtegalen. Ja dat niet drinken heb ik maar een karige maand volgehouden... drie weken eigenlijk maar, om precies te zijn... Na de Karaoke zijn Mari, Holly, prinses en ik ook nog even naar de stad gegaan. Nouja de stad... dat gaat hier niet echt op natuurlijk want de stad is zo groot ik woon in de stad, maar we zijn gaan stappen dat bedoel ik te zeggen.

Zaterdag heb ik eindelijk uitgeslapen! ‘S middags zijn we dan gaan winkelen en heb ik die winkel leeg gekocht en in de avond zijn we uit geweest. Ja weer ja, kan gewoon! Het was Halloween en we gingen dus met alle buddy’s en de hele bende, stappen. We zouden eerst naar Syndrome gaan met zijn alle maar daar stond zo’n lange rij, die rij ging letterlijk twee straten de bocht om! Dus toen zijn we naar van2 gegaan. Een soort VIP, overal tafels met belachelijk veel flessen en vers fruit op tafel. Dat tekort aan geknuffel daar heb ik geen last meer van trouwens, het lijkt wel of er knuffel mij op mijn voorhoofd staat. Ik knuffel graag met Holly en de prinses maar zelfs de buddy’s die ik zaterdag voor het eerst zag gaven mij spontaan een knuffel. In het begin wist ik niet zo goed hoe ik moest reageren op al dat geknuffel, maar ik hou van lekker knuffelen dus inmiddels doe ik maar vrolijk mee. Gin die doet er nog een schepje boven op en wilt zelfs op zijn Europees gedag zoenen in plaats van een vriendelijk knikje, misschien dat iedereen last had van een te kort aan geknuffel met familie en vrienden?

Gisteren ben ik met Ollie, Daniel (yueh ting Thaiwanees) en Mari naar Insadong geweest. Als je een souvenir nodig heb dan moet je hier naar toe! Er stonden ergens drie jongens achter een kraampje met een hele bak bloem. Dus hij haalt een bonk harde honing tevoorschijn en begint hier een soort rondje/ketting van te maken. Na dit 30 keer door de bloem gehaald te hebben en 100 keer dubbel gevouwen te hebben was het resultaat zoals hij het noemde: “oma haar”. Een ander rolde er nog wat chocola in en dan kon je het eten. Het was binnen te houden, maar het was best droog ik denk niet dat ik dit als een pak koekjes in 1 keer weg werk. Verder was er een gebouw met allemaal winkeltjes met leuke hebben dingetjes en handgemaakte spulletjes. Ik heb natuurlijk weer wat gekocht… volgende keer laat ik mijn portemonnee thuis! Na wat rond geslenterd te hebben, zijn we bij een traditioneel Koreaans restaurant gaan eten. We kregen zo’n 20 bordjes op tafel met allemaal kol soorten, sausjes en groentes. Dan kreeg je een bak met rijst en moest je een keuze maken tussen krab, tofu of beef en dan kon je zelf je eten samenstellen.

Jongens wat heb ik toch een verschrikkelijk leven!

Liefde liefde liefdeeeeeee!

Geen wonder dat die brug niet in de reisbijbel (lonely planet) stond!

Hallo Handsome!

Het wordt Allemaal nog een beetje mooier (lees belachelijker!). Ik heb jullie toch verteld over dat maar 50% een A kan halen bij Professor Park in de klas en als je dus de 51^e% bent dat je dan maar gewoon pech heb en met een B naar huis gaat? Dit schijnt nog coulant te zijn, dit geldt alleen voor de Engelse lessen. Bij de Koreaanse lessen kan maar 30% een A halen! Ik wilde bijna zeggen misschien moeten de toetsen gewoon wat moeilijker gemaakt worden, maar gelukkig bedacht ik mij net op tijd dat ik de toets net met mijn hakken over de sloot gehaald had! Maandag mogen we de toets inkijken en dan kan ik eindelijk zien of ik die belachelijke vraag goed had of dat ik mijn boek moet gaan opeten.

Donderdag hebben we onze presentatie gehad voor 1 van de vakken van Paultje. Hij had natuurlijk al meerdere keren benadrukt dat hij verwachte dat Mari en ik gingen presenteren en dat hij veel van ons verwachte. We gingen hun kennis even testen aan de hand van www.Kahoot.it Dit is een website waar je een online quiz kan afnemen, op het grote scherm verschijnen de vragen en iedereen kan meedoen door zich via hun smart Phone aan te melden. Er zijn geen A’s gevallen maar ze vonden het wel leuk volgens mij. De andere groepjes hielden echt een soort toneelstukjes. Ze waren een bedrijf die hun nieuwe werknemers gingen ontvangen en er kwam dan zogenaamd een gast spreker (zij zelf maar dan even snel omgekleed op de gang). En een mega groot verschil! Je presentatie moet hier in plaats van 10 a 15 minuten 35 a 40 minuten duren!

Onze Campus is echt van alle markten thuis! Ze hebben er een reiswinkel al ik je aanraad om daar niet je tickets te kopen want naast dat ze je een erg lastige klant vinden als je van Seoul naar Indonesië wilt en vanaf Indonesië naar Amsterdam vragen ze ook nog eens 4x het dubbele van Skyscanner! Een supermarkt vindt je er ook en een dokter, het ruikt er zelfs naar een ziekenhuis! Verder natuurlijk een bibliotheek, 4 cafetaria’s, een postkantoor en heel veel gebouwen! Ohw wat je dan weer niet vindt in de oudere gebouwen zijn genoeg westerse wc’s. Ik weet niet hoe die meiden dat doen maar ik heb liever geen plas aan mijn enkels tijdens de les, liever nooit eigenlijk!

Van de ambulances snap ik hier helemaal niets, die gaan rustig met loeiende sirenes, stilstaan voor een roodstoplicht. Als ze hier op de foto gaan roepen ze niet Cheese! Maar met hun vingers in de lucht, Kimchi! Rood-wit gestreepte shirts zijn hier helemaal de mode! Al het mij door 16 mei waarschijnlijk ook sneller opvalt. Kleding- en schoenenwinkels bezitten hier niet twee keer het zelfde. Je eten krijg je nooit tegelijkertijd op tafel geserveerd, zelfs niet als je het zelfde besteld en onderscheid tussen rechts en links kennen ze hier niet. Op de trappen staat zelfs dat je rechts naar boven moet en rechts naar beneden maar mensen lopen gewoon graag door- en tegenelkaar.

Naast een te kort aan rollators en rolstoelen zijn er ook erg weinig kinderwagens. Zitten al die kinderen hier dan zo vol energie en lopen ze altijd? Nee, ze zitten hier gewoon rustig tot een jaar of drie in een draagzak. Nu zijn die Aziatische kindjes misschien wat kleiner dan de Nederlandse kinderen maar het blijft een gek gezicht. De draagzakken zijn ook een soort stoeltjes waar je in de zitting dan dingen in op kan bergen. Tussen de dierentuin foto’s zie je een moeder met een te groot kind in de draagzak maar ik ga nog proberen een betere foto te maken!

Inpakken doen ze graag! Als je een broodje gaat halen bij de bakker dan gaat het broodje in een papiertje en dat papiertje in een boterhamzakje en dat zakje in een tasje. Een warme tosti ook trouwens, eer je hem dan weer heb uitgepakt is hij lekker sompig. Vandaag dacht ik slim te zijn bij de bakker door te zeggen nee het papiertje is genoeg! Drie verschillende mensen hebben aan het broodje getrokken en gevraagd wil je hem gesneden? Nee? Ingepakt dan? Al die papiertjes en prullaria kan je namelijk nooit ergens kwijt door een te kort aan prullenbakken, ik heb net dat papiertje dan ook weer terug gevonden in mijn handtas.

Vandaag gingen we naar een markt want ik ga net als Petra uit elk land wat sparen, maar dan geen koelkastmagneten maar ringen. Net zolang tot dat mijn vingers zo vol zitten als die van Lies en ik kan wel even doorgaan want die ringen zijn hier veels te klein voor mijn grove vingers dus ik heb de ringetjes uit Thailand en Korea nu aan de bovenkant van mijn vingers zitten! Toen ik wilde afreken zei ze ineens het dubbele bedrag dus ik snapte er niets van. Wat bleek nou, ze wilde mij ook laten betalen voor mijn ring uit Thailand! Na hem aandachtig vergeleken te hebben met haar eigen ringetjes mocht ik dan toch gaan!

Bij deze markt moet je niet denken aan een mart zoals wij hem gewend zijn in Rotterdam, met nette rechte paden, kraampjes en een redelijke bevoorrading. Het zijn een soort van kriskras paden door elkaar met tja… een soort garages en dan tot de nok toe volgestouwd en in het midden van het pad tussen die garages staan dan ook nog eens allemaal kraampjes. Om vervolgens tien rondjes te lopen en te denken hey dit kraampje komt mij bekend voor, omdat je gewoon helemaal de weg kwijt bent! Naast een ring had ik een riem nodig want die ben ik op 1 of andere magische wijze verloren… ik stond wat overrompeld in dat kleine zaakje, omringd door honderden riemen. De verkoper keek naar mij, trok een riem uit de muur (ze hingen allemaal om stangen) en dat is hem geworden. Hij was erg lang maar dat was geen probleem, ik kreeg een schroevendraaier in mijn hand en hij knipt zo een stuk van mijn spiksplinternieuwe riem af! Maar voor ik het wist had hij de gesp er alweer op en stond ik weer tevreden buiten. Om af te sluiten aten we nog even een overheerlijk stuk ananas op een stokkie en konden we tevreden naar huis!

Ohw ik vergeet helemaal te vertellen over de brug!!! Jemig wat was dit een domper! Mari had op Facebook iets voorbij zien komen van de website droomplekken.nl. Er scheen een brug te zijn in Seoul die ‘s avonds tot 21:30 elk half uur een soort water spektakel/lichtshow gaf. Dus wij dachten gisterenavond wij zijn vlak bij die droomplek dus waar wachten we op!? Er scheen geen openbaarvervoer heen te gaan, toen hadden we natuurlijk eigenlijk al genoeg moeten weten, maarja… Dus wij naar de dichtstbijzijnde metro halte en toen nog 3 kwartier lopen. Komen we daar aan en ja oke er was water en er waren heeeeeel vaag lichten maar wij hadden die foto van droomplekken.nl gezien! Op die foto was het echt een kleuren spektakel en in het echt moest je wel heel erg je best doen om überhaupt te kunnen zien dat het witte water nu iets roder was en dan iets geler of blauwer. Maarja het weer is nog steeds erg goed en de wandeling van 3 kwartier langs het water en kijken naar vissers met lichtgevende dobbers was ook best leuk!

Net tijdens het eten van rijst zaten we te bedenken wat we nu zouden willen eten als we weer even in Nederland waren. Dan zouden we een prakkie eten met biefstuk die zwemt in de jus, witlof met ham en kaas uit de oven en een lekker groot glas campina melk (het liefst volle!) en Mari wilde er ook nog een beschuitje bij, dat laatste daar heb ik dan niet zo’n last van maar dit zijn blijkbaar de dingen die je gaat missen in het buitenland. ’S Ochtends eten we gewoon brood met pindakaas dus dat hoeven we niet te missen. Ik heb laatst wel de laatste pot pindakaas MET nootjes meegenomen en dat schap is sinds we hier zijn volgens mij nog niet aangevuld… maar dan vinden we vast wel een andere winkel!

Anjanghi kaseyo

Sarang sarang sarang

Een dooie cavia op zijn kop, NOU EN!!!

Donderdag was ik alleen naar Iteawon. Ivor, de Nederlandse jongen die we in Busan hadden leren kennen vroeg ons mee. Mari had geen zin dus ik alleen daarheen, het was een kleine club dus ik zou hem makkelijk vinden. Ik kon hem helaas niet gelijk vinden en ik heb geen telefoon abonnement hier afgesloten dus ik kon hem ook niet bereiken. Je heb hier praktisch overal Wifi dus ik vind het belachelijk om twee abonnementen te hebben lopen. Al snel raakte ik met twee Koreaanse meiden aan de praat waar ik het erg gezellig mee had. Na anderhalf uur moesten de meiden naar huis, want ze moesten de volgende dag gewoon werken Ik ging dus maar opzoek naar Ivor, want de club was inderdaad niet groot en ik had hem al een paar keer voorbij zien lopen. Hij stelde mij echt aan 20 man voor denk ik, dit was natuurlijk super fijn. Ik maakte met de ene na de andere een praatje en 1 van de jongens is een Zweedse jongen die zijn HBO in Nederland aan het doen is. Volgend jaar wilt hij ook naar Lund om een master te gaan doen, hoe toevallig!? Ik had het er met hem over dat ik wel een beetje twijfelde nog omdat ik 2 jaar best lang vind en mensen dan ga missen, maar hij zei nee moet je echt doen Lund is echt zo leuk! Hij wist eigenlijk niet zo goed waarom hij in Enschede was gaan studeren. Ook kon hij best al aardig Nederlands dus ik heb goede hoop dat ik de Zweedse taal kan leren!

Heel wat Soju verder, stond iedereen inmiddels te wiebelen op hun benen, keken alle westerse als Aziaten uit hun ogen en ging de jus mij wel vervelen dus ik besloot naar huis te gaan. Buiten zei ik Ivor gedag die nog even een Soju naar achter aan het tikken was en plots stond ik weer met een Israëlisch jongen en een Marokkaanse meid te praten. En ineens stond ik weer binnen omdat een Nederlandse jongen het er niet mee eens was dat ik al naar huis ging. Die zelfde jongen probeerde mij buiten nog te zoenen, maar eenmaal binnen realiseerde die zich volgens mij weer dat hij een vriendin had en liet snel mijn hand los. Een Belgische jongen stapt op mij af waar ik mij de hele avond al vanaf vroeg waar ik hem nou van herkende. Dus ik zeg herken je mij niet want ik ken jou volgens mij. Hij vond het een hele slechte versiertruc. Toen ik mijn naam zei zegt hij wat?! Hij pakte een notitie op zijn tel er bij en vraagt is dit jou nummer?? Dat was inderdaad mijn nummer! Snappen jullie nu wat ik bedoel met die Soju, is echt levens gevaarlijk! Blijkbaar gaat het ook door voor Korean fire water maar ze kunnen het beter labelen als Korean Absint!

Met de taxi naar huis was weer een uitdaging helaas. Mijn huis ligt te dicht bij Iteawon volgens de taxichauffeurs, daar willen ze niet voor gaan rijden. Ik heb zeker 10 taxi’s aangehouden als het er niet meer waren, maar niemand wilde mij meenemen… dus ik ging maar lopen… Zo dichtbij is het helemaal niet vind ik, ruim een uur later was ik pas thuis.

Volgende dag fris en fruitig met Mari naar de dierentuin. We waren niet de enige die dit dachten maar gelukkig gingen we niet naar een pretpark waar je in de rij moest staan voor achtbanen. Bij de uitgang van de metro kon je verschillende tickets kopen en wij kochten een package deal, voor 7 euro kregen we een ticket voor de olifanten trein, rodelbaan lift en een entree kaartje. We begonnen met de olifanten trein. Toen die stopte ging niet iedereen er uit, dus wij dachten ohw chill hij stopt ook boven op de berg ergens, laten we daar uitstappen dan hoeven we alleen nog maar naar beneden te lopen. Dit ging natuurlijk weer eens helemaal mis voor de verandering. De tweede stop was bij een attractiepark en echt! Die rij om binnen te komen was denk ik 3km lang! Maar in Nederland zouden ze ook nooit zo netjes in de rij gaan staan, dus misschien dat er bij de Efteling ofzo ook wel eens zo veel mensen voor het hek staan. Afijn die olifant reed dus een rondje, maar gelukkig was er een Engels sprekende Koreaan die zag wat er gebeurde en ons weer even de rij in hielp zonder dat we opnieuw een kaartje moesten aanschaffen.

Ik was altijd heel dol op de dierentuin maar ik vond het nu alleen maar zielig eigenlijk… ik vond het wel erg leuk om naar de zeehonden te kijken maar die zagen er dan ook als enige echt gelukkig uit. Mari moest alle beestjes op de foto dus die had een hele lange route uitgezocht waar mijn voeten niet heel erg naar uitkeken maar ik heb mij goed vermaakt. Terwijl Mari de beestjes fotografeerde stond ik foto’s te maken van de Koreanen, wel met mijn telefoon want door, iets wat, slaap gebrek was ik mijn camera vergeten… Ze hebben hier trouwens een insecten verblijf waar ze 1 tarantula/vogelspin, of hoe zo’n eng beest ook heet, niet genoeg vinden. Een hele verdieping met zo’n 40 a 50 glazen hokjes waar allemaal zo’n grootte harige spin in zit!!

Terug naar huis was het natuurlijk weer veels te druk in de metro om te kunnen zitten. De oudjes hier hebben in elke wagon hun eigen stoeltjes, waar, hoe druk ook, niemand behalve oudjes gaan zitten. Maar als die vol zitten worden zelfs jonge kinderen niet door hun ouders op hun voeten gezet… Als wij opstaan worden we ook vaak een beetje vreemd aangekeken en de mensen die gaan zitten vragen altijd of ze dan in ruil, jou tas voor je op hun schoot moeten zetten, die vertrouwen is hier gewoon! Overigens zijn wij natuurlijk niet de enige die opstaan, er zit wel eens een enkeling tussen die ook opstaat, maar naar mijn mening wel echt veels te weinig!

Verder hebben we het weekend veel geleerd voor onze toets van vandaag, nouja dat had ik moeten doen ik heb veels te veel aan mijn State of Purpose gezeten… terwijl ik natuurlijk eerst een diploma nodig heb voor ik naar Zweden kan, maar ik denk dat het wel goed is gegaan… denk ik. Het was wel lichtelijk irritant dat Paultje door de toets heen gewoon even vragen ging stellen aan meiden over het project wat we naast toetsen ook moeten doen, ik heb al zo’n slecht concentratie vermogen! De laatste 3 vragen was iedereen alweer aan het kletsen en kon ik echt niet meer goed de vragen opnemen. Heeft niemand hier dan dyslexie??? Dat is ook zo iets raars in de les van Park, daar kan maar 50% een A (10) halen... dus heb jij als 51e% een A behaald dan krijg je een B? Het is maar goed dat ik niet in aanmerking kom voor te veel A's halen, want ik zou echt op tilt gaan als ze mij dan met een B naar huis sturen!

Ik heb jullie al heeel veeel verhalen over Paultje verteld en ik laat Professor Park, die “knappe”, ook wel eens vallen maar ik wil jullie ook even over Doctor Mike vertellen. De Amerikaanse man die we bij zijn voornaam mogen noemen als we er maar wel Doctor voor zeggen. Deze vent is volgens mijn berekeningen, aan de hand van zijn verhalen, ongeveer 72 jaar oud. Hij heeft haar, of nouja hij heeft eigenlijk amper haar, alleen nog aan de onderkant rondom zijn hoofd en zijn Haagse matje kamt hij dan over de bovenkant heen. Hij is praktisch de hele les druk aan het vertellen en langzaamaan schieten de plukken, van enthousiasme, alle kanten op die toch al niet lang genoeg zijn om de gehele bovenkant te kunnen bedekken. Maar het maakt echt geen fluit uit! Deze vent is echt een lopende encyclopedie op het gebied van de wereld, al het nieuws en uuhm… tja deze vent weet het gewoon allemaal! Volgens mij waarderen niet alle klasgenoten hem evenveel, want sommige vallen regelmatig even in slaap, maar ik vindt hem echt fantastisch! Tja heel soms valt hij wel eens in herhaling en vandaag ging die even de hoofdstukken van het boek bespreken terwijl we al praktisch halverwege het semester zitten, maar wat kan mij dat vak nou schelen, ik hoor hem veel liever over het nieuws vertellen en al zijn kennis en ervaringen! 72 en hij heeft het er over dat hij nog van alles wilt doen, hij zou ook nog wel een school willen opstarten wat die overigens al heeft gedaan in Duitsland, maar nu weet hij al hoe het moet en kan die het allemaal sneller en beter doen! Het enige waar ik het niet mee eens ben is dat hij het altijd over investeren heeft! Als jij ineens 1 miljoen dollar zou hebben, waar zou jij het dan in investeren? Ik zou maar niet antwoorden met: “ik zou het uitgeven” want ik denk dat je dan met een F naar huis gaat hihi. Maar wat heb je nou aan geld als je er niet van kan genieten???

Vandaag hebben we bij zo'n leuk tentje gegeten! Ik wil niet als een cultuurbarbaar klinken maar de rijst komt langzaam echt onze neus uit. Wat best raar is, is dat je van al die lage prijzen ineens te gierig wordt om 7,5 voor een pasta uit te geven. Je kan voor 3 euro of minder avondeten als je rijst eet en 7,5 lijkt dan ineens veel maar dat slaat natuurlijk nergens op! We hadden al heel lang trek in een tortilla en hadden onszelf voorgenomen om binnenkort de metro naar Taco bell te nemen, maar vandaag viel Mar der oog op een menuboord met tortilla’s, waar we elke dag minimaal twee keer langs gelopen moeten hebben. Wij dus na de les daarheen, moeten we via een gek klein trappetje een keldertje in, waar we moeten bukken om onze kop niet te stoten. Het keldertje bestond uit een barretje met daar achter twee kookpitten en er stonden 3 kleine tweepersoonstafeltjes. Het menu bestond uit 2 verschillende pasta’s of een tortilla. Twee jongens van onze leeftijd waren er aan het werk, nouja je zou zeggen dat ze de zelfde leeftijd hebben, maar ze zien er allemaal zo jong uit hier dus wellicht dat ze in de 30 waren. Onze glazen werden ingeschonken, hij sprak zelfs voor Koreaanse begrippen goed Engels en de tortilla was heerlijk. En het koste ook nog eens maar 3 euro, al ik dan wel weer 1,5 tip heb gegeven. Wow dat is 50% tip, maar we willen graag dat ze overleven want we komen hier zeker terug!

Liefde liefde liefde en nog veel meer liefde!

Oproep voor Peet!

Stage regelen, huiswerk maken, leren voor toetsen, projecten maken, vliegtickets zoeken, state of purpose schrijven, hik, hik, hik. Ik heb het schrijven van mijn blog even uitgesteld want ik had veels te veel andere dingen te doen! Ik zou met Laar naar India gaan maar de prijzen van de tickets waren na de eerste keer kijken ineens de lucht in gevlogen. Dan is twee weekjes toch iets te kort voor zo’n prijs dus Laar en ik gaan van de Zomer een leuke reis maken. Ik moest het geld voor een terug ticket toch al uitgeven maar ik vond India in mijn eentje toch iets te eng dus ik heb voor Indonesië gekozen. Dus de 13^e van Januari ben ik weer in Nederland! Wel een beetje spannend helemaal alleen zijn met Kerst en Oud en Nieuw en dat terwijl ik zo ongeveer elk jaar weigerde om te gaan werken met kerst, maar… tja… niets eigenlijk ik heb geboekt, dat dus!

Daarnaast heb ik besloten dat ik nog niet klaar ben met studeren. Ja ik, die al 4 jaar roep dat ik klaar ben met school en wil gaan werken! Ik heb echt een hele leuke master gevonden in Zweden voor twee jaar (http://www.lunduniversity.lu.se/lubas/i-uoh-lu-TAKAK) en ik ben dus heel druk bezig met het schrijven van een prachtige State of Purpose. Mochten er vrijwilligers zijn die hem willen doorlezen en mij feedback willen geven als ik klaar ben, GRAAG! Trouwens tips voor in Indonesië zijn ook welkom!

Verder ga ik hier wel braaf naar de lessen maar heb ik toch een beetje een vakantie gevoel en dat was dan ook te zien aan mijn ophopende huiswerk. Ik ben redelijk bij ik moet alleen nog wel beginnen met leren en ik moet die stomme notebooks bij werken. Wie verzint het dan ook dat je met de hand alle begrippen moet gaan opschrijven. Paultje zegt vanmiddag nog dat hij het zo positief vindt dat wij vragen wat voor letter type, letter grootte, regel afstand enzo we moeten aanhouden voor ons rapport van het project en dat we zo voorlopen daarin. NEWS FLASH! Wel eens van een computer gehoord of op zijn minst een typmachine die ik nog net heb meegemaakt!??

Zaterdag zijn we natuurlijk naar de grens geweest van Noord en Zuid Korea. Je kent toch wel van die winkels die je naar boven loodsen met een roltrap en dan vervolgens terug naar beneden de trap laten nemen? Voor de excursie naar de grens werd iedereen bij zijn hotel opgepikt en na afloop werden we met zijn alle bij een willekeurig station weer gedropt. Daarnaast werden we letterlijk als schapen door een klein vrouwtje, met een waffel alsof ze een tienling thuis heeft zitten, naar de grens gedreven en weer terug. Ze was gewoon echt angstaanjagend, ze bleef schreeuwen Natasjas groep hier komen!!! Begin gewoon te vertellen mens! Als hun daar willen blijven hangen en dertig euro willen betalen om de informatie te missen laat ze dan lekker.

In totaal zijn we naar 4 plekken geweest. We begonnen ergens waar ze in de bus vaag iets vertelde over een brug en dat we hier wat te eten moesten halen als we nog honger hadden. Zij ging ondertussen de kaartjes halen en we moesten na 25 minuten terug bij de bus zijn. Dus wij lopen een beetje te dromen over dat terrein daar, komen we bij DE BRUG die in alle documentaires naar voren komt terecht. Iedereen in de bus ging eten halen en heeft die hele brug dus niet gezien. De vredesbrug is waar vele Koreanen heen zijn gegaan om gedenk vaantjes op te hangen voor familie die ze nooit meer hebben terug gezien door de splitsing van het land. Het was echt heel indrukwekkend om te zien. Ik vond persoonlijk deze plek het indrukwekkends van de 4 al die lindjes en er hingen hoeden en schoenen aan de hekken met prikkeldraad, misschien van de naaste die ze nooit meer terug hebben gezien of gesproken?

We gingen ook naar een plek waar je met verrekijkers als een spion naar Noord Korea kon kijken. Was heel gek, ik heb de vervallen stad al een paar keer op documentaires gezien maar nu… je moet maar een keer de documentaire: “de muur Korea” kijken. Dan snap je misschien wat beter hoe de relatie tussen Noord en Zuid is en hoe raar het is om dan in zo’n grote stad 1 autotje voorbij te zien rijden. Natasja maakte ook een grap: Wat is positief aan Noord Korea? Het antwoord was dat je nooit in de file zal staan? Ben ik de enige die dit echt heel ongepast vind?

Na dit gingen we naar een tunnel die 72 meter onder de grond lag. De Noord Koreanen hebben meerdere tunnels richting Seoul gegraven, van 2 bij 2. Ja dat zeggen ze maar het was maar goed dat ik een helm op had want ik heb meerdere keren mijn kop gestoten en ik ben echt niet 30cm gegroeid in de afgelopen tijd! Om in die tunnel te komen moest je dus ook een tunnel naar beneden lopen en dan kon je aan het einde van de tunnel een muur zien die Zuid er neer had gezet en bij die muur was je op 150m afstand van Noord. Ik weet niet echt wat ik precies bij die muur verwacht had maar ken je tenten waar er zo’n band door de zaak gaat en je je sushi van af kan pakken zo voelde ik mij een beetje. We liepen met honderden die smalle tunnel in en je liep net zo hard langs de muur…

Toen gingen we nog naar een trein station en daar moesten we even naar de loeftop kijken. Ook zoiets irritants, je moest zo ontzettend je best doen om het te begrijpen! Net als waillood, het duurde drie keer voor ik begreep dat ze railroad bedoelde. En om het af te sluiten werden we na de terug reis naar Seoul nog even ergens in een winkeltje gedumpt waar allerlei dingen, gemaakt van ginseng, verkocht werden. De deur werd zelfs achter ons dicht gedaan??? Vreemd!

Ik weet niet of het komt door de Soju die ik echt te belachelijk vind of door dat ik het boek: “het puttertje” aan het lezen ben, wellicht een combinatie er van maar ik wil stoppen met drinken. ‘S avonds gingen we wel stappen weer naar Actagon, je weet wel die club waar we ons prinsessen van het bal voelde. Ik heb nog nooit zo goedkoop gestapt! We gingen gratis naar binnen natuurlijk en ik heb een sinaasappelsap op. PIETER! Ik heb trouwens je Nashi peren gevonden! Dat vieze bruine drapje wat die Aziaten drinken voor ze 2 flesjes Soju naar achter tikken is van die peer! Als ik zaadjes vind ga ik ze naar je opsturen! Even voor de leken: Peet had ergens gelezen dat als je voor je ging drinken een Nashi peer eet, dat je de volgende dag dan kater vrij zou zijn.

Nou ik ga afronden want ik ga met die Nederlandse die we in Busan tegen het lijf liepen naar een techno feest, morgen is er namelijk alweer een feest dag hahah!

Liefde liefde liefde en nog meer liefde!

Goed, maar niet goed genoeg?

Hi knapperd!

Thuis gekomen van Busan had ik allemaal grootste plannen maar 2 uur ‘s middags was ik nog steeds de deur niet uit. Ik appte Selgi of ze zin had om mee te gaan fietsen langs de Han rivier. Nouja appte… Ze hebben hier KakaoTalk dat is eigenlijk een soort WhatsApp maar dan kan je een heel album hebben aan profielfoto’s en er zijn miljarden XXXL (bewegende) smiles. De Aziaten zijn ook niet zuinig in het gebruik hiervan, soms moet je meters scrollen eer je drie zinnen heb gelezen. Afijn Selgi had wel zin in een fiets tocht, maar ze moest eerst even douchen en dan zouden we elkaar na 1,5 uur bij het station zien. Dus ik gooi er nog even snel een was in die ik ook nog even kan uithangen aangezien het maar 35 minuutjes duurt. De wasmachine heeft 4 standen. Weinig was, iets meer was, een beetje veel was en veel was. Verschillende tempraturen en tijden kent onze wasmachine niet. Maar het wordt gewoon schoon of misschien ben ik inmiddels reukblind geworden voor mijn eigen stank, dat zou ook best kunnen!

Voor 3 euro mochten we 1,5 uur fietsen. Op een gegeven moment werden we, denk ik, verrot gescholden of in ieder geval de les gelezen door een opa omdat we met zijn tweeën naast elkaar fietste. Selgi zei helemaal niets meer tot dat hij weg was toen barste ze los. Dit is toch niet normaal! Ik schaam mij gewoon voor zijn gedrag! We hadden genoeg van het fietsen en Selgi had op zijn Koreaans een soort opvouwbare plastic mat meegenomen waar we lekker op gingen chillen aan het water. Lekker… lekker… lees: super gezellig en blauwen plekken gegarandeerd door de stenenvloer, want je weet van ellende niet meer hoe je moet gaan zitten. Selgi belde even een koerier op die na een uur aan gescooterd kwam met bier en warme kip, we hebben naar voorbijgaande waterskiers gekeken en gekaart. Wat een heerlijk leven! Thuis gekomen liep ik naar het dakterras om mijn lakenzak en handdoek van de waslijn te halen, foetsie was mijn handdoek. Oke iets minder fijn leven, maar dan gaan we toch maar een 40 bij 80 centimeter handdoekje/badkamermatje aanschaffen!

Gisteren hadden we toch een zeik regen en echt de hele dag de trappen leken wel wildwaterbanen ik ben blij dat ik mijn kaplaarzen mee had! Alleen een plu hadden we niet… in de woonkamer staat er een hele bak met zo’n 30 paraplu’s, dus we hadden niet de neiging gehad om er zelf 1 aan te schaffen, echter toen we hem nodig hadden zat de deur op slot! Dus wij onze tassen onder onze jas en door de plensregen. IEDEREEN heeft een paraplu hier we werden dan ook erg raar aangekeken, maar alsnog verdomde we het om een plu te gaan kopen, we worden wel even een dagje nat en dadelijk halen we gewoon een plu uit die bak en die bewaren we op onze kamers!

We hielden het niet meer! Het was dan eindelijk donderdag, de dag dat we ons cijfer terug zouden krijgen! We waren er niet helemaal achter gekomen hoe het nou precies werkte want Amerika heeft weer hele andere ideeën dan Engeland over hoeveel die letters nou waard zijn. We vroegen in de kantine een medestudent om uitleg. Ze zei ons dat het per docent verschilde, maar dat de meeste A en B als goed reken, vaag verhaal dachten we. Je gaat het niet geloven maar 1 voor 1 moesten alle 63 meiden naar beneden komen om daar vervolgens ons cijfer van meneer Park te krijgen. Mari was als eerst en ze kreeg alleen punten te horen dus vroeg ze: “Is dit goed?”. Het antwoord was: “dat hangt er van af”. Ik naar beneden dus ik vroeg: “waar hangt het vanaf?”. Park: “van het gemiddelde”. Nou iedereen had eindelijk zijn punten en toen zette hij dus op het bord welke letter aan welke punten hing en hoeveel het gemiddelde van de klas was. Die lag op 77,7 en ik had 64 en dus een D. Na nog wat vragen over herkansingen enzo had Park eindelijk door dat er ook landen zijn die niet met dit systeem werken. Toen ik vroeg: “als je een D hebt krijg je dan je credits niet?” bleek het antwoord te zijn dat je bij een F je punten niet krijgt dus Mari en ik roepen opgelucht in koor “OOOOOO!”. Park: Jullie zijn blij met een D????? Dus ik zeg ja ik heb toch mijn credits!? Hij begon gelijk een verhaal over dat hij nu snapt dat het percentage van gelukkig zijn in Nederland zo hoog ligt. Tja, wat zal ik zeggen… We hebben het gehaald! En ja ja ja moedertje, JE HEB GELIJK!

Later die dag hadden we les van ons Paultje. De lessen van maandag en woensdag hebben we altijd twee lokalen verder dan zijn andere vak en hier staat de klok 8 minuten verder. Om 1 of andere reden kijkt hij nooit op zijn blinkende gouden horloge en zijn we dus altijd 8 minuten eerder klaar. Wij dus eerder naar de les want die klok van dat andere lokaal moet ook 8 minuten naar voren! Er werden foto’s van ons gemaakt hoe wij die klok van de muur halen en er wordt ongemakkelijk gegiecheld, maar het werkte! we mochten eerder weg!

Vandaag had ik een date. Met Tak Yoon, die uit de bus naar Busan? Was een ervaring en kan weer van mijn bucketlist, maar is niet voor herhaling vatbaar. Ga op je date met een Koreaan nooit ergens wat eten want dat gesmak is toch echt zo’n afknapper en dan ook nog wat met een volle mond in je oor proesten… Hele lieve jongen maar die sexappeal was nergens te bekennen.

Morgen gaan we heel vroeg opstaan om naar de grens van Noord Korea te gaan, dus mocht je niets meer van mij horen dan weet je waar je moet gaan zoeken!

De metro
Laatst zag ik ineens een rolstoel en hoe! Ze kwam in de metro naar beneden met een soort stoeltjes lift en hier zat, natuurlijk, een leuk deuntje bij net als dat er een Efteling muziekje wordt afgespeeld bij elke metro die aankomt.

In de metro zaten Mari en ik even onze mooi gebruinde benen te vergelijken waar vervolgens om gegiecheld werd door wat Koreaanse vrouwen. Wij zijn nou eenmaal blij als we er niet uit zien als breekbaar porselein!

Als je een niet Aziaat tegen komt lacht deze bijna altijd vriendelijk naar je alsof hij/zij wilt zeggen: “he! Jij hier?”. Ergens vind ik het belachelijk om dan vriendelijk een knikje terug te geven, wat ik wel doe hoor, maar aan de andere kant snap ik het ook weer wel. Soms ben je gewoon even toe aan een goed gesprek en niet altijd alles moeten doen met google translate, je handen en voeten en alle andere voorwerpen en ledenmaten waar je iets mee duidelijk kan maken.

Vandaag op weg naar mijn date was moeilijk… Misschien dat de Koreanen mij voor gek verklaren, maar ik kon gewoon niet voorbij de bedelaars lopen zonder wat te geven. Bedelen is hier echt een schande en de bedelaars zitten dus niet rechtop met een bakje of wat dan ook maar ze liggen met hun knieën en ellenbogen, een soort van biddend, op de grond en houden dan hun handjes op met hun hoofd naar de grond zodat wij ze niet kunnen herkennen. 1 lag ook met zijn jas helemaal over zijn hoofd getrokken, ik krijg dat beeld gewoon niet uit mijn hoofd, ik ben mijn 10.000 won gaan inwisselen om vervolgens weer de trap af te hollen en hem wat te geven. Wat een bedelaar ook gaat doen met je geld, als het zo ver komt dat je moet gaan bedelen en er zo bij moet gaan liggen voor wat centen… tja, geef een bedelaar gewoon af en toe wat, alsof je het echt niet kan missen een euro!?

Heel veel liefs! Xx