Dag 1 komodo adventure

Op de boot aangekomen schijnen we met 14 man te zijn, 5 stellen en 4 singels... De mensen zijn zo als altijd heel leuk maar baalde wel een beetje van de hoeveelheid stelletjes. Ik zal je even een rondleiding geven over de boot. Het is een soort afgekeurde woonboot die in Indonesië nog jaren mee kan. Oncomfortabele bankjes met dunne matjes boven in een benauwd hok die als bed dienen. Wc hokje zo klein dat ik niet recht kan staan, met geen enkele spijker om even een kleding stuk of iets aan te hangen als je je wilt omkleden en niet eens een kraantje om je handen te wassen al was het een kraantje met zout water geweest. Gelukkig heb ik altijd tubbes bij met was je handen zonder zeep. Achterin bevond zich naast het toilet de keuken waar overdag onze maaltijden klaar gemaakt werden en savonds de bemanning sliep.

De dag begon met dat we ergens gingen snorkelen maar ineens zag iemand een hele grote kwal dus toen waren we snel het water weer uit, alsnog was de afkoeling heerlijk. Gelukkig zijn er mensen op de boot die houden van kaarten om de tijd te doden want naast zonnen en een boek lezen kan je niet heel veel anders doen. Om 7 uur maakte we een stop hebben we naar de zonsondergang gekeken en gegeten. Toen hebben we tot tien uur gechilled en kwamen we er achter dat het boven waar onze matrasjes met ze alle aan elkaar liggen vol zat met kakkerlakken. Om tien uur moesten we gaan slapen en gingen we verder met de boot varen de hele nacht naar onze volgende bestemming. Iedereen trok zijn matras naar beneden en legde zijn matje op het dek onder het dakje waar ik van hoop dat we niet hoeven uit te vinden of die wel of niet waterdicht is. De stellen gingen naast elkaar liggen natuurlijk en ik dacht ik ga gewoon helemaal voor hoger op de boot liggen waar geen dak is. Na wat genoten te hebben van de prachtige sterrenhemel en mij rot gezocht te hebben naar de grote beer die ik meestal in een paar seconde vind ging ik slapen. Plots word ik wakker van een plens zee water in mijn gezicht maar de lucht zag nog steeds zo helder dat ik dacht ik leg mijn matje gewoon wat handiger neer. Ik heb deze nacht heel wat rare dromen gehad die gerelateerd waren aan het gewiebeld van de boot maar ik ben nog nooit zo makkelijk in slaap gevallen. Ik snap wel dat baby's van dat gewieg houden.

Dag 2 komodo adventure

Ik word wakker van drie Indonesische joggies die aan mijn voeten in het donker, aanwijzingen geven aan de kapitein welke kant hij op moet en laten het anker zakken. Ik ben opgebleven om de zonsondergang te bekijken en toen kregen we 1 hele pannekoek als ontbijt. Ik verlies gegarandeerd gewicht op deze trip! Drie van die kleine maaltijden per dag terwijl ik normaal de hele dag door lekkers eet en twee maaltijden per keer bestel daarnaast zweet je je ook nog eens het apelazerus. We gingen weer verder met varen en ik ging nog even een dutje doen net als de rest want het was belachelijk vroeg en er is toch niet heel veel meer te doen. Na wat gevaar te hebben gingen we naar een waterval. De boot stopte en je moest zelf naar de kust zwemmen. Ik was zwaar toe aan wat verkoeling en een douche na dat gezweet en ik sprong dus erg enthousiast het water in. Toen zag ik ineens op twee meter afstand wat poep drijven, onze riolering gaat regel recht het water in. Ik zwom als een idioot weg en voelde steeds wat geprikkel. Ik kwam een andere meid tegen want er doen twee boten tegelijkertijd deze tour en vroeg haar of ze het zelfde had. Ze had een snorkel op en vertelde mij dat het vol zat met mini kwallen en we zwommen snel verder naar het strand. Weer een waterval we moesten er een beetje moeite voor doen maar boven aangekomen was er een soort Zwembadje en een boom met een touw waar je dan aan kon slingeren en je in het water kon laten vallen. De meiden gingen hun haar wassen met shampoo maar hier zag ik weinig nut van in aangezien je toch weer het zouten water in moest om aan boord te komen. Ik ging wat schelpjes zoeken en iedereen was paniek aan het zaaien dat ze weer de zee in moesten waar de kwallen waren, maar op een paar bultjes na, die er uit zagen alsof je door een brandnetel gestoken was had ik geen kriebel of niets dus die meid en ik sprongen het water weer in en zwommen naar de boot terwijl een paar meiden werden opgehaald met de kano omdat ze het niet meer aankonden. Na wat gevaren, gezweet en gekaart te hebben kwamen we bij een plek aan waar we konden snorkelen. Dit was echt een mooie plek na dat ik geschreeuwd had: geen bruine vissen nu, dat doe je maar tijdens het varen, sprong ik het water in. Blauwe zeesterren groter dan mijn hoofd, nemo visjes die aan het woelen zijn in zee plantjes, een calamaris en nog heel veel meer moois.

Ik vindt dat al die eeuwige reizigers een beetje een raar beeld krijgen van de wereld. Ja natuurlijk is het overbodig dat kinderen zo veel kado's krijgen met sinterklaas terwijl ze het langst aan het spelen zijn met de doos van hun nieuwe keukentje en kinderen hier zelfs vrolijk kunnen spelen met een lekke bal in de regen zonder kleding aan. Maar dan zit een meid te vertellen dat ze aan het bellen was met een vriendin en dat die vriendin vroeg of het wel goed met haar ging omdat ze niet vrolijk klonk. En de reden dat ze zo klonk is omdat ze altijd zo down wordt van het praten met haar en het aanhoren van haar 1e wereld problemen. Dan denk ik jou vriendin zit daar blijkbaar mee dan ben je wel een hele slechte vriendin om zo te reageren? Maar de rest was het er allemaal mee eens en werden allemaal deprie als ze weer thuis waren.

Verder is het erg hylarisch dat we allemaal een ander idee hebben over hoe deze reis gaat verlopen en wat we te zien krijgen. Sommige was verteld 2 nachten en andere 3 die heeft het over herten en die over vliegendevossen??? Zo gaat het nou eenmaal in Azië als je reist je weet nooit hoe het gaat verlopen maar uiteindelijk komt het altijd goed!

We aten al twee lunches en twee avondmaaltijden tofu. Nu ben ik daar normaal gesproken niet zo'n fan van maar ze maken het erg lekker klaar en ik heb dus niets te klagen over het eten. Maar wat blijkt nou! Ze zijn elke dag aan het vissen maar vangen niets dus daarom eten we tofu. Morgen ga ik ze wel even helpen, niet alsof ze daar wat aan hebben ik heb nog nooit wat gevangen in mijn leven maar het lijkt mij wel heel tof om te kunnen zeggen dat ik een vis gevangen heb en daarna heb gegeten! Het oudere stel op de boot (rond de 60) heeft een belachelijke voorraad sterke drank bij en elke avond rammen ze er dan ook een fles door maar we kunnen er allemaal erg om lachen. Het zijn een soort ex hippies, oorspronkelijk zijn ze pols volgens mij maar wonen al jaren in Noorwegen, zijn als enige samen met Pieter niet te spreken over Zweden en alles is blijkbaar zo duur en ver weg in Noorwegen dat ze elke avond zelf hun eten gaan vissen. Er schijnen dus octopussen te leven in Noorwegen??? Had je dat ooit gedacht in die kou? Morgen dus maar even advies aan hun vragen! Oja en voor het avond eten zaten we te chillen op het dek toen we ineens in de verte grote plonsen zagen we zijn er nooit achter gekomen wat het nou was maar we zagen ook ineens een vliegende vis. Deze vliegt dus echt vlak over het water!

Dag 3 komodo adventure

Ik was weer lekker op mijn plekje gaan liggen en heb naar wat vallende sterren gekeken voor ik in slaap viel. Het water was erg rustig dus ik ben ook niet wakker geworden van wat opklotsend water in mijn gezicht zoals de nacht er voor. Om 7 uur werden we gewekt met een ontbijtje dat bestond uit twee geroosterde boterhammen met wat honing er tussen en de meid die gisteren nog zit te jengelen over eerste wereld problemen gaat te keer dat ze toch niet betaald heeft om geen ontbijt te eten. Want ze heeft gluten allergie en kon gisteren ook al haar pannenkoek niet eten. Dus ik zet mijn bordje neer loop naar achteren en probeer het met handen en voeten uit te leggen. Dit ging van geen kanten maar ik zag wat mini banaantjes en eieren liggen dus ik wijs ze aan ze maken het klaar. Mevrouw, met haar (is dit een) derdewereld probleem kon eten!

Man man jongens wat een dag! We stopte ergens aan het water om een berg te beklimmen waar ik eerlijk gezegd echt geen zin in had want die ene boterham kan je toch geen berg mee beklimmen??? Nou dat bleek, ik was amper vooruit te branden en kon geld vragen om een waterval te bekijken, zo hard kwam het zweet van mijn lichaam klotsen. Dus Pieter volgende keer als we niet gaan verdwalen en wel naar Andorra gaan moet je mij maar een witte boterham met wat honing geven dan kan je mij makkelijk bijhouden! A fijn boven op die berg was het toch wel echt fantastisch mooi en was ik blij dat ik niet lui was gaan snorkelen. De klim naar beneden op mijn flipflops was niet te doen dus daar ging ik weer op mijn blote voetjes. Echt waar ik beloof mijzelf bij deze dat ik mijn vokgende reis mijn jezus sandalen meeneem, ik heb ze al jaren maar gebruik ze nooit, slaat echt nergens op. Ik kijk er echt naar uit dat ik thuis ben en al mijn wonden en schamen kunnen helen, want elke keer als er 1 bijna geheeld is zijn er alweer twee bij. Maar mijn fantastische dag dus! We trokken verder naar de volgende stop om met manta's te zwemmen. Ik zag wat vinnen in de verte en zei haai! Nee dat waren de roggen dus ik zeg weet je het zeker? Ik doe mijn snorkels op en spring het water in. Mijn God ik leek wel gek! Die beesten zijn beestachtig groot als ik mijn armen spreid dan zijn ze nog groter. Ik zwom als een idioot de richting van de vinnen op en plots kon ik niet meer bewegen want een meter onder mij kwam er 1 op mij af gezwommen en nog 1. Na hun komst zag ik wat grote kwallen en dacht ik: check dit heb ik gezien waar is die fucking boot ik moet hier weg!!! Ik kon alleen maar denken aan die krokodillen gek van toen ik klein was en volgens mij gedood is door zo'n soort vis.

Volgende stop was het rode strand. Ik stond alweer klaar met mijn snorkels om te gaan, het strand zag er normaal en wit uit vanaf de boot maar de kapitein zei voor dat ik het water in sprong je moet eerst naar de rotsen daar is het echt heel mooi. Dus terwijl de rest werd ingepalmd door wat verkopers die waren komen aanvaren ging ik alleen op expeditie. Ik was altijd heel bang voor de zee maar ik blijf gaan en ik ga het steeds meer waarderen er is echt zo'n andere wereld onder de zee! Als Ariël echt bestaan had zou ze echt niet klagen over dat ze zo graag voeten zou willen hebben. Het koraal en de planten waren echt alle kleuren van de regenboog! Zeesterren, zoenende vissen op een gegeven moment zwem ik in een hele zwerm visjes die ik probeer te vangen met mijn handen maar dan ineens schieten ze als een idioot weg met ze alle dus ik ben natuurlijk gelijk bang voor een haai, kijk naar links en daar komt een vis zo groot als twee van mijn handen met een snelheid van 230 aangesneld, maar u ging niet sneller dan 50 km per uur. Hij/zij hapt en weg is het nog kleinere visje. Na wat bewonderd te hebben ging ik naar het strand en wonder boven wonder snapte ik dat ze het de red beach noemde. Tussen het zand zaten allemaal rode zandkorrels. Ik ging weer onderweg naar de boot langs de andere kant van het strand en ineens zwem ik tegen een schilpad aan! Niet heel lang na mij kwam Julie, de enige andere vrijgezelledame, ook aan boord en namen we maar een biertje. Ja ik drink ineens bier??? Eer iedereen aan boord was hadden we al drie biertjes op en konden we de zon niet meer aan. Dus we pakte een matje en gingen een dutje doen onder het dak. Terwijl we naar de volgende plek reizen waar we gaan overnachten, worden we wakker en merken dat we er bijna zijn, we gaan op het dek zitten bij alle stelletjes toen Julie ineens riep ik zie wat bewegen! Waren het dolfijnen en ja hoor daar springt er 1 ineens het water uit! Jeetje wat wil je nog meer!? Dus we zijn aangemeerd 20 meter van de andere boot en ik vraag of we naast die andere zonder duizenden koppels kunnen aanmeren maar dat is niet mogelijk want het is een ander bedrijf... Dus we maken zelf een feestje en terwijl we op het dek staan te dansen op muziek met een biertje zie ik ineens allemaal hele grote kraaien over vliegen. Of nee he het lijken wel vleermuizen! Zijn het gewoon honderden nee ik denk eerder duizenden XXXL vleermuizen. Als ze hun vleugels strekken zijn ze minstens een meter! En ze bleven maar komen en dan met die mooie zonsondergang ik had het idee alsof ik in een sprookje zat. Dit zijn echt van die momenten waar je geen camera voor nodig heb en die je altijd zal herrineren. Net als de stop van gisteren met het mooie strand en dat de lucht en het water 1 geheel zijn en dat er honderden vlinders vliegen of het hostel in Pai in thailand waar duizenden dragonflies (libelle) vlogen.

Om 8 uur gingen we eindelijk eten. Kip??? Ik snap mijn god niet waar ze na 3 dagen hitte ineens kip vandaan halen maar ik had er erg trek in, de rest zat gulzig te eten en ik dacht ik doe maar gewoon gezellig mee! Mijn maag had zichzelf namelijk inmiddels al drie keer opgegeten. Na het eten was het dansen ineens over en gingen alle stellen heel knus met elkaar knuffelen op het dek en praten terwijl er op de andere boot keihard wordt meegeblerd op de muziek. Dus ik ging nog wat praten maar na een tijdje dacht ik, ik ga wel mijn blog schrijven van vandaag en terwijl ik heel zielig mijn blog aan het schrijven ben en aan het typen ben dat onze kapitein de boot niet wilt verplaatsen dacht ik ineens fack it ik zwem gewoon naar die andere boot, 20 meter dat moet elke Nederlander toch wel kunnen!? Dus daar sta ik dan op het randje van de boot mij vast houdend aan de bovenkant, moed te verzamelen om in die enge zwarte zee te springen. Komt 1 van die gasten naar mij toe nee dit is niet verstandig dit moet je niet doen. Dus ik werd ontmoedigd, komt ineens die oude vent naast mij staan met zijn lampje op zijn kop en trekt die gast opzij en zegt kind kijk eens er is geen vis te bekennen en er is ook geen stroming! Dit kan jij, als ik nog jong was geweest had ik precies het zelfde gedaan en daar ging ik. Dus ik om die boot zwemmen op zoek naar het trappetje en klim als een verzopen kat naar boven, tik een voorbij lopende meid verlegen op de schouder terwijl ik nog op het trappetje sta en vraag of ik misschien met hun mee mocht feesten? Ben je helemaal alleen in het donker hier heen gezwommen? Ik werd zowat de boot op getrokken en ze wilde allemaal nachtzwemmen dus wij hun dakterras op klimmen waar onze boot zo jaloers op is en toen gingen we met zijn alle er af springen. Na wat gedanst te hebben op reggae muziek kwam iemand van de organisatie van de boot naar mij toe dat ik best bij hun op de boot mocht slapen, Hugo had nog een plekje vrij. Maar hun boot vertrok een uur later dan onze boot in de ochtend dus dat leek mij niet zo'n wijs plan, maar Hugo en Tom zwommen wel even met mij mee naar de andere boot want ze vonden niet dat ik alleen terug kon. Het is toch grappig dat ik jaloers ben op hun boot en hun dakterras en dat hun al twee dagen denken dat hun op de verkeerde boot zitten omdat wij in tegendeel tot hun boot overdag muziek draaien. We moeten gewoon blij zijn met wat we hebben en als het leuker bij die andere is, dan zwem je er gewoon even heen!

Dag 4 komodo adventure

Ik was vandaag ineens blij dat ik altijd zo vaak wakker word. Om 5 uur schoot ik uit een droom en zag ik de vleermuizen weer thuis komen. Het was natuurlijk nog veels te vroeg dus ik ging nog even verder slapen. Om 6:15 gaat de motor ineens aan. Zo zo we gaan maar een kwartier na de geplande tijd weg, wat is hier aan de hand? :p We gaan op weg naar het komodo eiland. Daar draaid deze hele trip blijkbaar dus om, de komodo dragons. Wat een dikke onzin en opgezet spel zeg er zijn blijkbaar twee eilanden op de hele wereld waar deze draken leven. Ja oké ze zijn er maar ze laten ze dus lijken alsof ze super dodelijk zijn, je moet afstand houden en zij beschermen je met stokken. En dan komt er dus 1 aangewaggeld met 1 km per uur met poten niet stappend maar naar buiten geklapt en dan op de grond geploft en dat ding kan dus een hert neerhalen en opeten? Nou na een tijdje ongelovig naar het beest gekeken te hebben en onze ranger te hebben aangegaapt blijkt dus dat als hij je bijt dat dat beest zo vreselijk uit zijn muil stinkt dat zijn bacteriën je doden. Dus hij bijt zijn prooi en dan loopt hij 4 dagen achter zijn prooi aan tot het vanzelf dood neervalt en dan peuzelt hij het op met bot en al! Vandaar dat zijn schijt ook wit is, door de botten die hij eet. Ze kunnen 80 procent van hun eigen gewicht eten en zodra de eieren zijn uitgekomen laat de moeder de kinderen aan hun lot over vandaar ook waarschijnlijk dat ze per keer 15 tot 30 eieren legt. Nou zo vind ik het wel weer even genoeg over deze angstaanjagende draken.

Onze volgende stop was komodo national park dat tweede eiland op de wereld. Onderweg hier heen schiet er naast onze boot ineens een zwaard vis een paar keer het water uit alsof hij stuiptrekkingen heeft. Op komodo national park hadden ze niet alleen komodo's maar ook buffels, cobra's en andere gevaarlijke slangen en beesten. Nou hij had ook kunnen zeggen dat er beren panters en tijgers liepen want we hebben gewoon een vredige bos wandeling gemaakt van een 1,5 uur, maar dat hadden we vanaf het begin al kunnen weten aangezien hij voor de wandeling aan het einde van zijn verhaal zei: ik kan niet garanderen dat we de beesten zien. Als laatste stop stopte we bij een onbewoond eiland maar Julie en ik konden de zee niet meer aan. Weer dat zee zout en opdrogen en eigenlijk zijn we gewoon drastisch toe aan een zoetwater douche! Terwijl we onderweg zijn naar de haven, ik de douche al kan ruiken en we met ze alle op het dek de laatste biertjes aan het opdrinken zijn springen er ineens drie dolfijnen op naast de boot. Dus wij met zijn alle over de rand van de boot deze prachtige beesten bewonderen, waarom worden Indonesiërs hier niet vrolijk van als ik een konijn in het wild zie in Nederland wordt ik al enthousiast!

Aangekomen in flores staan er een stuk of 5 bootjes onder water en daar nemen ze blijkbaar niet eens de moeite voor om ze uit het water te halen of wat dan ook. Tanja haar vriend moest een vliegtuig halen en met Julie gingen we een accommodatie zoeken. Ik en Julie waren drastisch toe aan een goed bed met een goede douche, waar van als je de badkamer uit loopt je, je ook daadwerkelijk schoon voelt! Maar tanja was op budget uit. Dit vind ik toch zo bloed irritant aan die eeuwige reizigers, ik bedoel ik ben echt dol op tanja het is echt een toffe meid maar om nou voor 4 euro per nacht in een vies smerig hostel te gaan zitten of voor 10 pp in een super de luxe hotel voor 1 dag. Na ruim 2 uur als het niet 3 uur was rond gelopen te hebben zei ik tanja kies jij maar alles wat ik nu wil is mij douchen dus ze loopt een hostel binnen wat er uit ziet alsof die boeren van Nederland er net een schuurfeest hebben gehouden, maar het kon mij gewoon niet meer schelen ik wilde die backpack niet meer sjouwen. Heb ik eindelijk mijn backpack af maar heeft dit hostel, echt het eerste hostel in Indonesië, geen handdoeken! Dus ik zeg sorry maar ik ga naar dat hotel ik ben wel bereid om 30 te betalen voor een nacht ik heb het gewoon nodig, Julie wilde met mij mee en toen tanja dan ook maar, maar of we dan met ze drieën in het tweepersoonsbed konden want dat scheelde 2 euro per persoon. Als zij bereid is in het midden te slapen vind ik het best. Jeetje wat is zo'n douche een opluchting en lekker even alles scheren ik durfde amper nog mijn armen in de lucht te doen we voelde ons herboren en dan dat heerlijke zachte bed! Maar eerst de volgende uitdaging! Nog maar een paar dagen over voor ik naar huis ga en ik heb nog geen 1 vulkaan gezien! Dat kan natuurlijk niet! Ik hoorde dat die in flores echt prachtig was en ik vroeg dus aan het mannetje bij de receptie hoe ver het was. Nou dat was wel 14 uur rijden hier vandaan en na wat rond gebeld te hebben zou een retourtje met de auto mij meer dan 250 euro gaan kosten... belachelijk dus ik met die meiden ergens wat eten en zie aan de overkant een duik school dus daar heen of ze iemand wisten, daar aan de bar zat een man daar moest ik mee praten. Deze vent bood mij de zelfde belachelijke prijs aan. Oké we gaan wel even google of er niet openbaar vervoer gaat of een boot desnoods. Openbaarvervoer was rond de 20 euro enkele reis! En de boot? Wat ze hebben een vliegveld in ende???? Ja hoor en Yara scoort een vliegticket voor 30 euro inclusief incheckbagage tot 20 kilo en ik krijg ook nog eens een ontbijtje net op mijn schoot, zouden ze mij daar zo iets voor laten betalen? Helaas knalde net op het moment dat ik wilde boeken de wifi er uit, zoals ik niet anders gewend ben hier, maar dan boek ik zo in het hotel wel! Aangekomen bij het hotel doet de wifi het daar ook ernstig beperkt, tanja en Julie wilde graag terug naar bali en proberen daar een ticket voor de boeken maar ik ben 1 daar al geweest en twee ik kom net aan op flores dan ga ik toch niet alweer weg? Ik vind het stiekem ook niet erg dat ze ergens anders heen gaan, heerlijk even alleen zijn. Alhoewel, als ik zo land en aankom in een hostel zal dat ook wel weer over zijn. Maar goed ik probeer dus dat ticket te boeken en vroeg waar de router stond, ik dacht als ik er naast ga staan helpt dat misschien, wellicht is dat een rare gedachten, ik denk het eigenlijk wel want het hielp niets. Maar de avond ploeg was erg aardig en pakte een stoel voor mij zodat ik aan de bali kon zitten. Toen ik na een uur nog niets was opgeschoten mocht ik achter de bali op de computer maar hier was het Internet ook niet sneller gelukkig had 1 van de gasten wonder boven wonder credit op zijn telefoon en kon ik via zijn tel mijn ticket boeken. Heel wat uren verder ging ik dan eindelijk slapen want ik moest 5:45 alweer op. Sochtends zaten de zelfde mannen er nog, kreeg ik ontbijt en werd ik naar het vliegveld gebracht. Kom ik op het kleinste vliegveld ooit aan. Oké het kleinst waar ik ooit geweest ben. Zit er niemand achter de bali en ik heb mijn ticket nog niet uitgeprint. Probeer ik door een schuifdeur naar binnen te lopen maar dan loopt het dood en kan ik ook niet meer naar buiten... Dus ik daar 10 minuten op de grond chillen tot iemand mij komt bevrijden. Vlak voor mijn inchecken is er nog steeds niemand maar mag ik toch naar binnen en gaan dit gaat dus zo. Je stapt binnen door schuifdeuren en doet drie stappen naar links hier zet je je tassen op een band om gescant te worden. Dan wordt je aangehouden omdat je een mes in je tas heb wat een nagelvijl blijkt te zijn maar die kan je dan gelijk nog even bij je incheckbagage stoppen. Vervolgens doe je tien stappen naar de incheckbalie en wordt er gezegt Yara? Blijkbaar ben ik de enige tourist die met deze vlucht mee gaat. Dan loop je tien stappen om nog een keertje je handbagage te laten checken loopt een trappetje op en wacht even bij gate 1 om weer een ander trappetje af te lopen en dan beland je in een vliegtuigje voor 68 man. Maar een vijfde van het vliegtuig zit vol en toch krijgen ze het voor elkaar om mij naast iemand te zetten... voor we opgestegen waren gingen we alweer landen en begint die vent naast mij ineens te praten. Vraagt of ik bij hem kom eten dus ik zeg geef je email maar dan mail ik je. Ik vraag waar ik een restaurant kam vinden met wifi zodat ik een accommodatie kan opzoeken op internet. Na ongeveer een half uur rond gewandeld te hebben en met niemand een woord te hebben kunnen wisselen hoor ik ineens YARAAA achter mij. Is het die man die naast mij zat in het vliegtuig achter op een scooter bij zijn broertje? Dus ik uitleggen dat ik wifi nodig heb, hij wist wel een goede accomodatie en zijn broertje zou mij wel even afzetten het was nog geen 5 min verderop. Nou daar aangekomen was het natuurlijk helemaal niets, maar ik vroeg of ik wat mocht drinken en hun wifi mocht gebruiken en dat mocht gelukkig. Oké nu had ik een taxi nodig want waar ik zijn moet is 1,5 verderop dus ik vroeg hoe ik het beste kon gaan. Dat was zogenaamd per scooter... dat wilde ik niet al helemaal niet met mijn backpack. Snapte hij niets van en toen ik zei is er niet een taxi keek hij mij heel raar aan, nee die waren er niet maar hij bracht mij wel even naar de bushalte. Staan we buiten komt ineens zijn vriend aan gescooterd hij kon niet weg bij het hotel maar hij bracht mij wel. Ik zei nee zonder helm ga ik niet er moet toch gewoon een auto taxi bestaan? Ik kreeg zijn helm op en we gaan opwegen naar de bushalte. Stopt hij ineens ergens waar allemaal mannen in een rieten hutje liggen te chillen en komen er drie aangerend. Ze praten wat Indonesisch met die man op mijn scooter en zeggen dat ze mij met de auto kunnen brengen. Het voelde alles behalve goed en ik zat helemaal niet meer goed in mijn vel. Ik zeg nee dankje ik wil naar de bushalte nu graag. Na dat ze proberen mij wat over te halen gaan we gelukkig naar de bushalte het duurt mij veels te lang en de wegen worden steeds rustiger en ik voelde mij helemaal niet veilig meer dus ik vroeg hoe veel minuten het nog rijden was en dat was 4. Ik dacht oké ik tel gewoon tot 240 en als we er dan niet zijn stap ik af en stap ik naar de eerste beste moeder die ik zie. We waren er binnen 240 seconde en voor ik afstap zijn er alweer twee man naar mij toe gerent die mij ergens in een hutje willen plaatsen terwijl de bus halte overduidelijk aan de andere kant van de weg was. Ik zeg dus ook waarom dat hutje??? En steek de straat over Nog meer mannen die niets aan het uitvoeren zijn, ik probeer mij groot te houden en vraag of dit de bushalte ze zeggen ja maar dat ze mij ook op de scooter kunnen brengen. Dus de tranen beginnen over mijn wangen te rollen en ineens schuift iedereen op de bank knus op elkaar zodat er zo'n twee meter vrij is voor mij om te gaan zitten dus ik nog met mijn backpack op mijn rug en mijn rugzak in de houdgreep voor in mijn armen, ga zitten tussen die hang oudere. Er wordt mij verteld dat de bus om 12 uur komt, dat is over twee uur dus dat wordt drie uur wachten! Mag ik mijn backpack meenemen in de bus en niet in het ruim? Nee dat kan niet!

Een backpack moet je begrijpen is alles wat je hebt als je rond reist. Het is je huis of misschien zelfs meer je kind. Je bent er soms mee aan het struggellen en hem helemaal zat, maar voor geen goud dat je zonder kan. Aan de ene kant ben ik het helemaal zat om uit een tas te leven maar als ik hem dan weer draag, geeft mij dat wel een fijn gevoel, dat we weer op pad gaan en een nieuw avontuur tegemoet gaan. Alle mensen die je ontmoet komen en gaan maar jack de backpack gaat nergens heen zonder mij! Dus ik vroeg hoeveel is een ticket? 50.000 dat is iets meer dan 3 euro oke ik weet dat ze mij aan het afzetten zijn en het waarschijnlijk rond de 2 moet zijn maar het kan mij allemaal niet meer schelen! Ik wil hier weg! Oké ik wil twee kaartjes graag! 1 voor jack en 1 voor mij! Die dachten vast die is gek, maar ik mocht met mijn backpack in de bus. Er werd ernstig slechte, maar melig makende muziek in de bus gedraaid, de bus opzich was al belachelijk bekleed, er zat een schattig kindje links schuin voor mij die steeds vriendelijk naar mij lachte en ik voelde mij al een stuk beter. Ik wikkelde mijn armen door al mijn handels van mijn tassen en ging op jack zijn schouder liggen en viel in slaap. Plots word ik wakker geschud en nog net niet de bus uit gegooid en hij rijd weg voor ik kan vragen waar ik ben. Na deze dag kon ik gewoon niets meer hebben en de tranen rollen dus weer over mijn wangen. Ik sta voor een homestay en een moeder met drie jonge kinderen komt de trap af naar mij toe of ik een kopje thee wil en of ik een kamer nodig heb. Ik wilde eigenlijk echt een hostel waar westerse mensen zouden zijn en waar ik andere kon ontmoeten om niet alleen de kelimutu op te hoeven, maar ik had er gewoon geen puf meer voor en zei prima. Ik legde mijn spullen in 1 van de 2 kamers die ze hebben en ging even door het mini dorp lopen om te kijken of er misschien westerse mensen waren ergens, ik zie twee meiden van mijn leeftijd ergens boven op een terras zitten en loop naar ze toe. Ik sta naast hun tafel en 1 van de meiden springt op voor ik wat had gezegt en zegt tegen mij volgens mij heb jij een knuffel nodig. Ze had een zelfde soort verhaal meegemaakt. Ze waren net terug van de kelimutu en verzekerde mij er van dat het daar helemaal goed zat en dat het goed ging komen. Ze gingen helaas weer weg vandaag naar ende maar ik was wel echt gerust gesteld en zat weer goed in mijn vel. Soms heb je gewoon even een knuffel nodig en iemand die je zegt dat het goed komt. Dit hele dorp heeft helaas ook geen wifi dus kon ook niet even een vriendin of moeders appen ofzo... maar misschien ook beter maar, anders zijn jullie alleen maar ongerust terwijl je in Nederland ook wel eens een slechte dag heb. Ik ging naar mijn kamer, op het terrasje even mensen kijken. Knulletjes die met een zachte bal op blote voeten aan het voetballen zijn, de nog jongere ventjes die als een rups achter elkaar over de weg kronkelen, wat er uitziet als een uitdagend spelletje om geraakt te worden door een scooter of auto. De oudere joggies komen stoer op scooters voorbij en de tieners op motors met meiden schuin achterop. Waar alle meiden zijn is mij een raadsel op deze vakantie dag. Zondag is hier vakantie. Na dit alles ging ik even een uurtje slapen oke twee uurtjes, misschien zelfs drie. Om 5 uur werd ik wakker en liep ik naar de waterval die op 100 meter afstand was. Hier zat een moeder de was te doen en de vader was het kind aan het wassen. Ja naast dat dit dorp geen wifi heeft hebben ze ook geen wasmachine... terwijl echt bijna al mijn kleding smerig is maar ik ga echt niet iemand mijn vieze strings met de hand laten wassen... bij de waterval ging ik even uit mijn e-reader lezen tot het ging schemeren. Ik liep alle alternatieve hutjes af die als supermarkt moesten dienen met of ze simkaarten verkochten, want ik moest eigenlijk nog een vliegticket terug boeken, maar hier konden ze mij helaas niet bij helpen. Ineens zie ik een bordje met 7m naar rechts en dan 14m naar links daar zou een café moeten zitten met Internet. Daar aangekomen zat die vent die ik minstens al 6 keer voorbij heb zien rijden op zijn scooter. Ze hebben Internet maar dan moet ik wel op hun laptop! Gaan ze dan al mijn gegevens opslaan en is het überhaupt snel genoeg om een ticket te kunnen boeken? Het is niet snel nee. Kent u niet een plek waar ze simkaarten verkopen? Ja natuurlijk kende hij die ik moest maar even meelopen en hij liep naar zijn scooter, dus ik zei toch maar nee laat maar. Ik heb vandaag zo'n dag dat ik geen enkele man vertrouw. Ik ging terug naar mijn homestay en avondeten. De zwager van de vrouw kwam naast mij zitten en met mij praten. Hij vroeg wat ik voor de bus had betaald en vertelde mij dat het inderdaad maximaal 2 euro had moeten kosten. Ik ging met het dochtertje nona van twee spelen en toen ze omhoog keek viel er ineens een gekko op haar koppie, maar ze had er niet heel veel van moet ik zeggen. Ze schrok even, veegde hem van haar gezicht op de grond en ging er naar staan kijken. Ik vroeg de Gregory (De zwager) Hoe ik het beste naar kelimutu kon de volgende ochtend en hij zei dat ik dan het beste een scooter kon nemen en mij kon laten afzetten en ophalen. Dit zou mij 100.000 gaan kosten. Dat is nog geen 7 euro maar ik kon overal op Bali voor de helft een scooter voor de hele dag huren. Maar ik wilde echt niet achterop en huurde dan wel een scooter voor dat bedrag terwijl Bali veel touristischer is en duurder hoort te zijn. Na het eten ging ik gelijk naar mijn kamer, even heerlijk genieten van een zakje casave chips en slapen want ik moest 4:15 vertrekken als ik de zonsopgang wilde zien.

Ik werd wakker en dacht dat ik regen hoorde maar het was gelukkig gewoon de beek die door het dorp loopt. Dus ik douche en omkleden en op de scooter om iets over 4. Echt pikkedonker zelfs met groot licht zie ik niet verder dan een paar meter. En dan had je een verharde weg, en dan een onverharde weg, en dan een verharde weg met gaten van een paar centimeter diep of er lagen ineens plassen op de weg terwijl het al dagen niet geregent heeft en dan niet te vergeten de haarspeldbochten en wilde koeien, honden en varkens die plots over de weg lopen. Ja vond het best spannend maar ik ben goed aangekomen! En ik wilde graag een vulkaan beklimmen, maar ik heb het idee dat ik heb vals gespeeld want ik mocht praktisch tot het einde met de scooter omhoog, alleen de laatste paar kilometer heb ik moeten lopen. De weg terug was echt leuk want wat op de heenweg 1 groot raadsel was, was nu een prachtig landschap met rijstvelden die de plassen water op de weg verklaarde. Terug bij mijn homestay kreeg ik een heerlijke bananenpannekoek als ontbijt met vers fruit en kon ik uit kijken op de markt die zich beneden in het dorp bevond. Op de weg kwam natuurlijk weer van alles op de scooter voorbij. Je staat er altijd versteld van hoe ze het doen en ik vind het zo leuk om te zien dat drie stoere gasten gewoon lepeltje lepeltje lepeltje op de scooter zitten. Of dat iemand een rijstzak zo groot als een volle sinterklaaszak tussen zijn lijf en het stuur heeft en dan ook 1 overdwars achterop tegen zijn rug en die binden ze helemaal niet vast ofzo. Het grootste raadsel blijft die ouders die met drie kinderen op de scooter gaan zelf een helm op hebben maar de kinderen niet. Na dit allemaal aanschouwt te hebben en een korte wandeling over de markt gedaan te hebben heeft de zwager mij naar ende gebracht hier heb ik een ticket naar jakarta geboekt en toen ben ik naar het mooiste hotel van ende gebracht. Gaten in de muur vlekken op de muur en in het hoofdsteun van het bed en natuurlijk niet te ontbreken de bump gun maar daar kan ik inmiddels al erg goed mee overweg want toiletpapier hier is een luxe. Misschien dat ik niet op de juiste plek in ende ben maar ook op internet kan ik niet een fatsoenlijk hotel vinden. En een hostel kennen ze al helemaal niet in ende...

Bijna naar huis nog twee nachtjes slapen! Voor mij dan, voor jullie nog drie! Liefde liefde liefde