Lieve allemaal,

Sorry dat ik zo lang niet heb geschreven. Waarschijnlijk voelt het voor jullie niet zo, Yara in het verre Azië, maar Hankoek (Korea) voelt voor mij inmiddels als mijn thuis. Ik kan Koreaans lezen en op beginners niveau kan ik mij redelijk verstaanbaar maken. Ik tel op mijn handen als een Koreaan (we tellen af, je duim naar beneden betekend 1), ik geef en pak alles aan met twee handen en ik drink als een Koreaan. Mijn veters zijn los gestrikt, ik roep om elke vlieg oh en ik praat met mijn mond vol. Ik heb hier een grotere vriendengroep dan in Nederland om mij heen verzameld en morgen is het dan alweer zo ver, dan ga ik mijn Koreaanse vriendinnetjes achter laten en bijna alle internationale studenten gaan weer terug naar hun eigen land, verspreid over de hele wereld. Zoals Sil mooi zei: Er zal zeker een stukje van mijn hart hier achter blijven, maar ik ga ook weer met een hele mooie ervaring en heel wat vriendschappen terug naar Nederland.

Afgelopen zaterdag werden Mali en ik door Sunny en der zus uitgenodigd om bij hun te komen eten. We hadden bij Sunny afgesproken en vanuit daar gingen we met de auto naar der zus. We kregen eerst wat zelfgemaakte thee daar zijn ze beide erg goed in. Haar zus maakt het van mandarijnen die hun zus van uit Jeju uit haar eigen tuin naar hun toe zend en Sunny van een soort knol. Ineens verteld ze over andere Nederlanders die bij haar wel eens waren verbleven en haar later toen ze terug in Nederland waren allemaal Nederlandse dingen hadden toe gestuurd. Maar 1 van die dingen was echt terribel en of wij het kende? Komt er diep onder de troep in 1 van haar kastjes een tupperware vandaan met allemaal zilveren pakketjes. Had ze alle dropjes 1 voor 1 in zilverfolie verpakt. Ze kon niet geloven dat wij dat lekker vonden. In Thailand toen ik het iemand een keer gaf zei die ook al: “probeer je mij te vergiftigen?”

We lieten haar man en kind achter in haar huis en zij ging de auto halen. Ineens zit haar zoon in de auto??? We snapte er niets van want hij was ons echt niet voorbij gelopen. Die auto is sowieso altijd een raadsel. We hebben altijd het idee dat ze in een andere rijd en we moeten altijd op de straat wachten als ze hem gaat halen. Aangekomen bij haar zus gingen we Koreaans BBQen. Wat maakt een Koreaanse BBQ Koreaans? Je zit binnen, in de restaurants heb je zelf een BBQ in je tafel zitten en heeft elke tafel een slurf van een afzuigkap er boven hangen maar bij Sunny stond de BBQ op het balkon en dan pak je een blad sla en daar doe je allemaal lekkere kooltjes en lekkernijen op en vlees natuurlijk en dan prop je dat in 1 keer in je mond en kauw je met je mond open. Sunny haar zoon gaat nog even zijn nagels knippen tijdens het eten net als toen we bij haar thuis waren dat haar man even lekker zijn oren ging schoonmaken voor onze neus, daar hebben ze hier niets van.

Gisteren was onze laatste Koreaans les en meestal geeft Sunny haar zus les maar nu was Sunny er ineens dus ik vraag is je zus ziek? Zegt Mari die komt toch wel vaker niet? Had ze niet eens door dat Sunny voor ons zat ipv haar zus! Altijd lachen met Mar! Ze gingen ons na de les met de auto thuis afzetten omdat het zo koud is, ‘s avonds is het rustig min 7 hier, stapt Mar bijna in de verkeerde auto. De deur stond ook gewoon open, best eigenaardig.

Woensdag zijn we nog even samen een dagje weg geweest, want ook mijn blonde Koreaan neemt morgen een ander vliegtuig dan mij. We gingen naar Inceon waar we lekker hebben uitgewaaid op het strand, over een verlaten kermis hebben gelopen en Japan- en Chinatown hebben bewonderd. Op een gegeven moment raken we in gesprek met een Koreaanse man en toen die er achter was dat we Nederlands zijn, pakte hij zijn telefoon er bij en liet een foto zien van een Nederlandse vent. Jongens ik weet dat Nederland klein is maar zo klein nou ook weer niet!

Naast dat het mij verdrietig maakt om hier weg te gaan heb ik ook wel weer erg veel zin om naar huis te gaan! Lekker knuffelen met mijn knapperds, naar de supermarkt en lekker oerhollandse spullen in mijn mandje gooien en dan vervolgens door naar de bakker om tompoezen te halen! Ik ga snel weer verder met inpakken want op 1 of andere manier heb ik weer heel wat spullen om mij heen verzameld. Ik ben in Indonesië natuurlijk wel weer van plan om te gaan schrijven, want dat vind ik ook maar spannend en een avontuur! Ik heb er onwijs veel zin in en kijk uit naar de warmte, dat zal wel even een klap worden van -7 naar gevoelstempratuur 40!

Ik spreek jullie snel! Heel veel liefde liefde liefde vanuit Korea!