Hadden we nu maar een staatslot gekocht!! Het is gelukt het is geluk, we zijn toegelaten tot 5 lessen! We begonnen bij de student Union Building want 1 van de professoren had ons gevraagd of wij al op snowboard konden (een soort online dropbox) toen wij nee zeiden werden we dus naar dat gebouw gestuurd. Daar aangekomen werden we naar de Myungshin Building gestuurd en vanaf daar naar het Queen Sunheon Building en jawel hier stuurde ze ons weer terug naar de student Union Building gestuurd. Het stomste is nog dat we het al bleken te hebben en er gewoon op konden maar iedereen was te belabberd om even uit te leggen wat het was en waar we het konden vinden of ze snapte ons gewoon niet. Ook overal waar je komt vragen ze kan je Koreaans? Nee. Vervolgens krabbelen ze alsnog iets in het Koreaans op een blaadje. Ohw kan je ook geen Koreaans lezen?

Toen vroegen we waar we moesten zijn voor de meerdere van onze professor zodat we konden uitleggen dat we de lessen echt nodig hadden en dat we bereid zijn iets extra’s te doen Als we de punten maar krijgen! We moesten terug naar de Myungshin Building. Deze vrouw sprak goed Engels en we legde het probleem uit waarop ze antwoorde: “als hij uit de les is dan bel ik hem even op en dan mail ik jullie”. Fijn! Het leek er op dat dit dan ook afgehandeld was.

Op naar de Main Library want we moesten nog tot bladzijde 50 lezen voor ons komende les, aangezien onze professor duidelijk had gezegd dat als je het niet gelezen had je de les weer kon verlaten. Gelukkig hadden we ruim 3 uur de tijd en was het niet totaal onbekende stof. We werden omringd door collega studenten die overal een dutje lagen te doen. Wij hadden alles doorgelezen, samengevat op een briefje en gingen vol zelfvertrouwen de les in. We leken wel de nerds van de klas! Correctie we waren de nerd van de klas! Nu vind ik het zelf heel irritant als iemand continue overal antwoord op geeft maar het is hier blijkbaar heel normaal dat als de docent wat vraagt er gewoon geen antwoord komt en Marie en ik dachten als wij het antwoord niet geven dan moet ons semester met 2 jaar verlengd worden. Hij kon echt net zo goed in het mortuarium gaan staan en dit keer overdrijf ik niet!!! Echt niet!

Oke de les was over en we moesten naar de Global Lounge want Marie moet een internationaal telefoontje naar de Rabobank plegen. Ze hebben ongebruikelijke activiteiten in Zuid-Korea geconstateerd en der creditcard geblokkeerd. Nee dit was niet mogelijk je moet maar even een telefooncel opzoeken en een telefoonkaart kopen… Daar namen we geen genoegen mee! Terug naar de Myungshin Building met een lulsmoes dat we onze school moeten bellen. Het is mogelijk maar dan moeten we naar de Administration Building. Ondertussen krijg ik een mail dat we worden toegelaten in de les en dat we zo verwacht worden in de les??? Het hele punt was dat we juist niet bij die les aanwezig konden zijn… Zo frustrerend dat je denkt dat ze je begrijpen en het weer helemaal mis gaat! Terug naar de Myungshin Building, we werden naar het kantoor van de professor doorgestuurd. We hebben er weer 20 minuten gezeten en zijn toen tot het compromis gekomen dat we de eerste 15 minuten bij zijn les zouden zijn en dat we dan sprinten naar de andere kant van de campus om stil bij onze andere les te laat binnen te komen. Op naar de Administration Building! Terwijl Mar zogenaamd met school belt praat ik met Melissa Kim, die daar ook zat en onze contactpersoon is, om de hele situatie uit te leggen. We wilde weten waar we onze professor konden vinden of bereiken om te vertellen dat we iets later in de les zouden zijn en of dit oke was. Waarop ik het antwoord kreeg je bent er wel een beetje laat mee dat had je beter een paar dagen eerder kunnen doen… Ik dacht even dat ik in huilen ging uitbarsten maar ik besloot maar dat wij maar een keer de leerlingen zouden zijn die niet gemeld iets te laat zouden binnenkomen.

De docent vindt het goed als we 15 minuten te laat komen voortaan en Marie heeft weer toegang tot haar geld. Morgen nog even optimaal zen worden tijdens onze taekwondo les om 9 uur in de ochtend en wat mij betreft gaan we dan die rijstwijn maar eens uitproberen die hier zo populair is en genieten van het weekend!

Liefs van het Jarrekind!