Bedankt voor alle leuke reacties! Dat brengt jullie toch een beetje dichter bij mij!

Dit avontuur wordt tevens een oefening voor ons geduld. Toen we ‘s ochtends wakker werden zijn we opzoek gegaan naar appartementen en Sunny hielp ons met bellen. Op een gegeven moment ging ze weg en zei half 1 terug te zijn zodat ze ons naar de campus toe zou brengen voor de introductiedag, alleen tien over 1 was ze er nog steeds niet. Toen ze er eenmaal was vroegen wij of ze misschien nog iemand zou willen bellen voor ons want we hadden nog een leuk appartement gezien. ZE ZEGGEN ALTIJD JA! Hier moeten we dus rekening mee houden want de helft van de tijd snappen ze helemaal niet wat we zeggen of vragen maar ze knikken gewoon lachend ja.

Op school aangekomen blijken we onlangs onze vertraging als nog de eerste te zijn die aankomen. In totaal zijn er denk ik een stuk of 60 internationale studenten waar der misschien tien westers van zijn. De rest is allemaal chinees, Vietnamees, Taiwanees of Japans. Ja zo worden wij wel de langste van de school, met name onze blonde lange Marie! (zie mijn hilarische foto waar ze duidelijk een kop langer is!)

Uiteindelijk moesten we onze vakken kiezen maar dit was nog een heel gedoe… Hospitality bood twee Engelstalige vakken aan maar die gingen over hoe je prijzen moet opstellen of hoe je een eigen restaurant moest starten. En andere studies die boden weinig tot geen vakken aan in het Engels die bij ons aansloten. We werden om 5 uur het lokaal uitgezet en konden nog niet ergens anders achter een computer gaan zitten omdat we onze schoolpas pas maandag kregen. Ook hier moesten we weer tot tien tellen. Gelukkig kunnen we maandag ons ook nog inschrijven, nu hopen dat ze niet allemaal vol zitten dan.

Na school gingen we opzoek naar avondeten. De eerste tent waar we instapte kregen we een kaart met alleen maar tekens… We zijn maar weer gegaan want de man sprak ook geen woord Engels. Toen vonden we een zaakje waar letterlijk postertjes met plaatjes van eten hingen en dan stond er met stift een prijs onder geschreven. We wilde een tonijn Gimbap rol delen (Gewoon een sushi rol als je het mij vraagt) en dan voor beide een beef soep die nog kokend aan tafel geserveerd werd. Hier zat dan de beroemde gefermenteerde wittekool bij met een goed pittig sausje, ik heb een paar happen geprobeerd, want ik moet toch gaan wennen aan pittig eten neem ik aan! Ook zaten er een soort aardappelreepjes bij, rijst en gefrituurde mini visjes (dan heb ik het niet over boquerones maar over visjes van een centimeter met ogen van 5 mm).

Eenmaal thuis hoorde we dat het leuke appartement helaas al weg was maar Sunny had nog wat afgebeld voor ons en we konden ergens langs. Ze stelde gelijk voor om mee te gaan, we vinden het soms iets te veel van het goede maar we zijn toch erg blij dat ze mee was want de huisbaas sprak geen woord Engels. Het is niet prachtig maar het ligt in een zijstraat van een hele gezellige drukke straat en het is op tien minuten loopafstand van de campus en maar 400.000 won per maand dus dat is echt een koopje! We hebben dan gewoon beide een aparte kamer in een grote woning en moeten de keuken en drie badkamers delen met andere. De kamers zijn wat somber maar daar kan ik vast wat gezelligs van maken! Wat wel een beetje vreemd is, is dat we tussen 7 en 9 niet westers mogen ontbijten in de keuken… Eerst dacht ik omdat zij dan aan het koken waren maar toen ik uitlegde dat ons brood geen kookpitten nodig had werd er nog steeds nee geschud. HÉ! Ik ontkracht mijn eigen theorie over dat ze nooit nee zeggen, maar het zou best kunnen dat ze het gewoon niet snappen dat wij koud eten in de ochtend. We zien het allemaal wel er is zo’n prachtige tuin op de campus, daar ga ik toch liever zitten dan in het keukentje.

Liefde liefde liefde Xx