Hallo Handsome!

Het wordt Allemaal nog een beetje mooier (lees belachelijker!). Ik heb jullie toch verteld over dat maar 50% een A kan halen bij Professor Park in de klas en als je dus de 51^e% bent dat je dan maar gewoon pech heb en met een B naar huis gaat? Dit schijnt nog coulant te zijn, dit geldt alleen voor de Engelse lessen. Bij de Koreaanse lessen kan maar 30% een A halen! Ik wilde bijna zeggen misschien moeten de toetsen gewoon wat moeilijker gemaakt worden, maar gelukkig bedacht ik mij net op tijd dat ik de toets net met mijn hakken over de sloot gehaald had! Maandag mogen we de toets inkijken en dan kan ik eindelijk zien of ik die belachelijke vraag goed had of dat ik mijn boek moet gaan opeten.

Donderdag hebben we onze presentatie gehad voor 1 van de vakken van Paultje. Hij had natuurlijk al meerdere keren benadrukt dat hij verwachte dat Mari en ik gingen presenteren en dat hij veel van ons verwachte. We gingen hun kennis even testen aan de hand van www.Kahoot.it Dit is een website waar je een online quiz kan afnemen, op het grote scherm verschijnen de vragen en iedereen kan meedoen door zich via hun smart Phone aan te melden. Er zijn geen A’s gevallen maar ze vonden het wel leuk volgens mij. De andere groepjes hielden echt een soort toneelstukjes. Ze waren een bedrijf die hun nieuwe werknemers gingen ontvangen en er kwam dan zogenaamd een gast spreker (zij zelf maar dan even snel omgekleed op de gang). En een mega groot verschil! Je presentatie moet hier in plaats van 10 a 15 minuten 35 a 40 minuten duren!

Onze Campus is echt van alle markten thuis! Ze hebben er een reiswinkel al ik je aanraad om daar niet je tickets te kopen want naast dat ze je een erg lastige klant vinden als je van Seoul naar Indonesië wilt en vanaf Indonesië naar Amsterdam vragen ze ook nog eens 4x het dubbele van Skyscanner! Een supermarkt vindt je er ook en een dokter, het ruikt er zelfs naar een ziekenhuis! Verder natuurlijk een bibliotheek, 4 cafetaria’s, een postkantoor en heel veel gebouwen! Ohw wat je dan weer niet vindt in de oudere gebouwen zijn genoeg westerse wc’s. Ik weet niet hoe die meiden dat doen maar ik heb liever geen plas aan mijn enkels tijdens de les, liever nooit eigenlijk!

Van de ambulances snap ik hier helemaal niets, die gaan rustig met loeiende sirenes, stilstaan voor een roodstoplicht. Als ze hier op de foto gaan roepen ze niet Cheese! Maar met hun vingers in de lucht, Kimchi! Rood-wit gestreepte shirts zijn hier helemaal de mode! Al het mij door 16 mei waarschijnlijk ook sneller opvalt. Kleding- en schoenenwinkels bezitten hier niet twee keer het zelfde. Je eten krijg je nooit tegelijkertijd op tafel geserveerd, zelfs niet als je het zelfde besteld en onderscheid tussen rechts en links kennen ze hier niet. Op de trappen staat zelfs dat je rechts naar boven moet en rechts naar beneden maar mensen lopen gewoon graag door- en tegenelkaar.

Naast een te kort aan rollators en rolstoelen zijn er ook erg weinig kinderwagens. Zitten al die kinderen hier dan zo vol energie en lopen ze altijd? Nee, ze zitten hier gewoon rustig tot een jaar of drie in een draagzak. Nu zijn die Aziatische kindjes misschien wat kleiner dan de Nederlandse kinderen maar het blijft een gek gezicht. De draagzakken zijn ook een soort stoeltjes waar je in de zitting dan dingen in op kan bergen. Tussen de dierentuin foto’s zie je een moeder met een te groot kind in de draagzak maar ik ga nog proberen een betere foto te maken!

Inpakken doen ze graag! Als je een broodje gaat halen bij de bakker dan gaat het broodje in een papiertje en dat papiertje in een boterhamzakje en dat zakje in een tasje. Een warme tosti ook trouwens, eer je hem dan weer heb uitgepakt is hij lekker sompig. Vandaag dacht ik slim te zijn bij de bakker door te zeggen nee het papiertje is genoeg! Drie verschillende mensen hebben aan het broodje getrokken en gevraagd wil je hem gesneden? Nee? Ingepakt dan? Al die papiertjes en prullaria kan je namelijk nooit ergens kwijt door een te kort aan prullenbakken, ik heb net dat papiertje dan ook weer terug gevonden in mijn handtas.

Vandaag gingen we naar een markt want ik ga net als Petra uit elk land wat sparen, maar dan geen koelkastmagneten maar ringen. Net zolang tot dat mijn vingers zo vol zitten als die van Lies en ik kan wel even doorgaan want die ringen zijn hier veels te klein voor mijn grove vingers dus ik heb de ringetjes uit Thailand en Korea nu aan de bovenkant van mijn vingers zitten! Toen ik wilde afreken zei ze ineens het dubbele bedrag dus ik snapte er niets van. Wat bleek nou, ze wilde mij ook laten betalen voor mijn ring uit Thailand! Na hem aandachtig vergeleken te hebben met haar eigen ringetjes mocht ik dan toch gaan!

Bij deze markt moet je niet denken aan een mart zoals wij hem gewend zijn in Rotterdam, met nette rechte paden, kraampjes en een redelijke bevoorrading. Het zijn een soort van kriskras paden door elkaar met tja… een soort garages en dan tot de nok toe volgestouwd en in het midden van het pad tussen die garages staan dan ook nog eens allemaal kraampjes. Om vervolgens tien rondjes te lopen en te denken hey dit kraampje komt mij bekend voor, omdat je gewoon helemaal de weg kwijt bent! Naast een ring had ik een riem nodig want die ben ik op 1 of andere magische wijze verloren… ik stond wat overrompeld in dat kleine zaakje, omringd door honderden riemen. De verkoper keek naar mij, trok een riem uit de muur (ze hingen allemaal om stangen) en dat is hem geworden. Hij was erg lang maar dat was geen probleem, ik kreeg een schroevendraaier in mijn hand en hij knipt zo een stuk van mijn spiksplinternieuwe riem af! Maar voor ik het wist had hij de gesp er alweer op en stond ik weer tevreden buiten. Om af te sluiten aten we nog even een overheerlijk stuk ananas op een stokkie en konden we tevreden naar huis!

Ohw ik vergeet helemaal te vertellen over de brug!!! Jemig wat was dit een domper! Mari had op Facebook iets voorbij zien komen van de website droomplekken.nl. Er scheen een brug te zijn in Seoul die ‘s avonds tot 21:30 elk half uur een soort water spektakel/lichtshow gaf. Dus wij dachten gisterenavond wij zijn vlak bij die droomplek dus waar wachten we op!? Er scheen geen openbaarvervoer heen te gaan, toen hadden we natuurlijk eigenlijk al genoeg moeten weten, maarja… Dus wij naar de dichtstbijzijnde metro halte en toen nog 3 kwartier lopen. Komen we daar aan en ja oke er was water en er waren heeeeeel vaag lichten maar wij hadden die foto van droomplekken.nl gezien! Op die foto was het echt een kleuren spektakel en in het echt moest je wel heel erg je best doen om überhaupt te kunnen zien dat het witte water nu iets roder was en dan iets geler of blauwer. Maarja het weer is nog steeds erg goed en de wandeling van 3 kwartier langs het water en kijken naar vissers met lichtgevende dobbers was ook best leuk!

Net tijdens het eten van rijst zaten we te bedenken wat we nu zouden willen eten als we weer even in Nederland waren. Dan zouden we een prakkie eten met biefstuk die zwemt in de jus, witlof met ham en kaas uit de oven en een lekker groot glas campina melk (het liefst volle!) en Mari wilde er ook nog een beschuitje bij, dat laatste daar heb ik dan niet zo’n last van maar dit zijn blijkbaar de dingen die je gaat missen in het buitenland. ’S Ochtends eten we gewoon brood met pindakaas dus dat hoeven we niet te missen. Ik heb laatst wel de laatste pot pindakaas MET nootjes meegenomen en dat schap is sinds we hier zijn volgens mij nog niet aangevuld… maar dan vinden we vast wel een andere winkel!

Anjanghi kaseyo

Sarang sarang sarang