Zo het lange weekend zit er weer op! Vrijdag begonnen we met Taekwondo les altijd wel lekker even je week afsluiten met wat sport. De les sloten we deze keer af met killer volleybal. Dit houdt in sorry zeggen en vervolgens zo hard mogelijk de bal op iemand rammen, dit is in ieder geval hoe onze leraar het speelde. Als je de bal liet vallen of niet goed wist aan te nemen moest je in het midden van de cirkel zitten en dan mochten de anderen ongestraft op jou de bal neer smashen. Als je echter miste moest je ook zelf de cirkel in. Je kon weer uit de cirkel komen als je de bal dan ving maar dit vertelde hij pas toen hij in de cirkel zat en de bal ving. Geen idee of dit dus echt de regels waren of dat hij die even ter plekke uit zijn duim had gezogen ik weet niet eens of dit een echt spel is, maar ik ben erg goed in mijzelf uit die cirkel te krijgen, wel kreeg ik het steeds voor elkaar om als laatste in die cirkel te belanden waardoor ik het volgende spel als enige in de cirkel moest beginnen, dit vond hij erg grappig.

Van Taekwondo snel naar huis, onder de douche en met de koffer naar het bus station want we gingen naar Busan. In de bus aan de andere kant van ons pad, naast ons dus om het makkelijker te verwoorden zaten twee best wel knappe Aziatische mannen en die boden ons... tja, laten we het "iets" noemen, aan. Mar en ik namen het beleefd aan en ik nam voorzichtig een hap. Ik kon Mar gerustgesteld vertellen dat het geen ananas was. Sinds we bij de kerk een kauwgom/rijstbal hebben gegeten hebben we een codewoord verzonnen want dan hoeven we ten minste niet beide bijna over onze nek. Ik had nog niet tegen mar gezegd dat ik het irritant vond dat die Aziaten letterlijk overal zo makkelijk kunnen slapen of die blonde naast mij lag al met de kin op der borst. Bij de tussenstop kwam tak Yoon de "knappe" Aziaat wat onhandig naar mij toe en net voor dat we bij Busan waren en de bus uitstapte durfde die dan toch nog even zijn visitekaartje in mijn handen te frommelen.

Ondanks dat de bussen hier een eigen rijstrook hebben waren we toch iets vertraagd door de drukte van thanksgiving. Een Koreaan vertelde ons dat we dit moeten zien, zoals wij kerst vieren alleen dan zonder boom en versieringen. We hadden er honger van gekregen en gingen de straat op, opzoek naar avondeten. We worden hier ineens veel meer aangegaapt... het voelde wat ongemakkelijk en het is ook niet gaan wennen. We kwamen bij een klein zaakje terecht waar we gingen eten. De jongen die er werkte was heel leuk enthousiast en huppelde ongeveer door de zaak. We moesten een berichtje achterlaten op een sticker die hij op de muur plakte en toen we weg gingen vroeg hij of we nog even met hem op de foto wilde. De selfie stick kwam tevoorschijn, alleen wist hij niet hoe het werkte, dus ons vertrek werd zeker met 15 min vertraagd hihi. We liepen wat rond maar we dachten, we gaan morgen wel even uitzoeken waar een leuke tent zit om uit te gaan dan hoeven we nu niet teleurgesteld tien tenten af en kunnen we morgenochtend fris wat sightseeing doen.

Terug bij het hostel lagen we op de kamer en komt er een nieuwe kamergenoot verlegen binnen, hij legt zijn spullen op het bed en schiet weer naar buiten. 5 minuten later komt hij zijn spullen pakken en gaat hij naar een andere kamer? We zeiden beleefd Hallo, waren niet luidruchtig en we hadden zelfs net onze voeten gewassen? We zijn blijkbaar toch wat eng of wat dan ook want we hebben zelfs twee vrouwen de kamer uit weten te jagen. Alhoewel zij misschien wel weer bang waren voor de militaire gast die zelfs in zijn hostel keurig zijn uniform opgevouwen op zijn bed legde en zijn bed opmaakte na het slapen. Bij dit hostel kwam je trouwens niet binnen maar je valt binnen. Om de lift in te komen moet je een stap naar beneden doen. Alsof de handleiding van de liften in Korea al niet groot genoeg was! Druk nooit twee keer op het knopje want dan ga je nergens heen, je kan hem namelijk weer uit drukken. Bijna alle liften hebben twee bedieningspanelen dus als je half oplettend op de zelfde knop als iemand anders drukt gaat hij weer uit. Verder kennen de liften hier ook geen genade! Als je iemand ziet komen aanrennen zoek dan vooral de knop en ga niet zoals in Nederland je hand er tussen stoppen want je raakt je vingers kwijt! Er is toch zo'n uitspraak over het algemeen stoot een ezel zich niet twee of drie keer aan de zelfde steen? Ik ben dommer dan die ezels!

Zaterdag gingen we opzoek naar de gekleurde huisjes. Wat een buurt! Ik bleef mij verbazen over de rare gangetjes kleine hoekjes en kabouter deurtjes. Op sommige plekken hebben ze volgens mij gewoon gekeken naar hoe groot die bewoners zijn en toen met klei een huisje gebouwd dat precies groot genoeg is en geen centimeter groter. We liepen gewoon wat te slenteren en hadden het prima naar ons zin maar op een gegeven moment begint er 1 wild te zwaaien dat we rechtdoor moeten en dan naar rechts. Dus wij daar heen en nog wat meer slenteren tot dat we bij wat oude mannetjes komen die schattig een bord spel aan het spelen waren op straat. Ik had wel genoeg geslenterd en zei zullen we terug gaan? Toen we terug liepen sprong 1 van de spelers uit zijn stoel en begon weer druk met zijn armen te zwaaien. Oké we slenteren duidelijk nog even wat verder, we willen het natuurlijk niet aan de stok krijgen met deze oude man. Ineens staan we in het Carla Bayle van Busan. Overal kunst en schilderingen op straat en een goed uitzicht over die leuke huisjes. Ze waren echter niet zo vel als op de foto's die we hadden gezien en ze konden duidelijk een goede onderhoudsbeurt gebruiken maar we zijn blij dat die oude zo fit uit zijn stoel sprong en met zijn armen ging zwaaien.

Na dit leuke kleurige dorpje bewonderd te hebben gingen we naar de bus en naar het strand!!! De bus! Deze chauffeur liep duidelijk achter op schema, het was dat ik net geleerd had hoe je hier met je armen moet zwaaien maar anders was die zeker doorgereden. Eenmaal in de bus stappen er ineens nog 5 man samen met ons in, waarschijnlijk vanuit de schaduw? Ik snap echt niet waar ze vandaan kwamen want we stonden echt alleen bij de bushalte... Hij reed net zo achterlijk als Paultje in zijn automaat rijd. Subtiel remmen kennen ze hier niet en toen we, na wat gevlieg en geval door de bus, bij de deur stonden om uit te stappen hadden we even het gevoel alsof we bij de lift stonden. Wij roepen dat we er nog uit willen dus hij gooit de deuren weer open maar alleen Mari was snel genoeg. Ik weet niet hoe snel hij verwacht dat we zijn maar toen we beide veilig buiten stonden gingen we even op het bankje zitten om bij te komen.

Lekker met onze voeten in het zand! We hadden ons voorbereid op duizenden parasols, als je wilt weten waarom moet je in Google maar even intypen Busan strand dan zie je hoe elke centimeter van het strand heel symmetrisch is volgebouwd met duizenden parasols. Maar we hadden praktisch een privé strand. Heerlijk, echt een vakantie gevoel en we werden zelfs bruin! Ook hier werd weer een hoop buitensport beoefend. De parapenters kwamen als een lopendeband van de berg achter ons af gerent, de windsurfers stonden op hun plank en de waterscooters scheurden door het water. De mannen aan het stuur en de meiden stonden achter op, staan ja, zitten was denk ik niet stoer genoeg of misschien zaten hun ruige outfits zo strak dat ze niet konden zitten. 1 van de waterscooters kwam dicht naar de rand van het zand en wuifde naar ons dat we naar hem toe moesten komen. Onder wuifden moet je zien zoals je een hond met je hand laag bij de grond naar je toe roept. Ik had nog niet gezegd tegen Mari dat hij dit toch niet kan maken met zijn vrouw/vriendin achterop en hij scheurt zo abrupt weg dat dat probleem bijna was opgelost.

We gingen goed voorbereid de stad in maar eerst eten. We hadden de dag ervoor hele straten vol gezien met tenten waar je een soort kon gaan bbq-en. Wat een giller! Leg de vetrand niet op zijn kop op de gril want dan krijg je een popcorn effect! Aziatische mensen aanschouwen dit blijkbaar als vanzelfsprekend, ach heeft de hele straat zijn lach voor die dag ook weer gehad. Er kwam gelijk iemand van het restaurant aangesneld om het vlees voor ons maar even te regelen en te draaien. Na het eten gingen we opzoek naar club Foxi want dit was een club waar veel westerse heen gingen en muziek werd gedraaid wat wij leuk zouden vinden volgens de vent van onze receptie. Dit was onbegonnen werk! Die club hete inmiddels fix en als je hier mensen om hulp vroeg wimpelde ze je af of deden alsof ze ons niet hoorde ook al liep je soms 5 meter achter ze aan en riep je elke meter "sorry kan je mij helpen"? Een “Ik wil terug naar Seoul” momentje! Ineens lopen we tegen een Nederlander aan, we dachten "YES!" hij neemt ons mee naar een leuke club maar helaas, hij was hier pas een dag en dacht het zelfde als ons toen hij ons hoorde praten. Dus wij opzoek naar fix samen met de Nederlander, twee Italianen en een Spanjaard. Eenmaal daar moeten de mannen 20.000 betalen en wij 10.000. Dit vonden ze te duur ondanks dat je er twee drankjes voor kreeg ook Mari wilde niet 10.000 betalen ondanks dat ook wij er 1 drankje voor terug zouden krijgen en aangezien er zo'n ongeschreven regelen "samen uit samen thuis" is lagen we dan om 2 uur in bed. Morgen gingen we het weer proberen want als je voor elfen binnen bent is het gratis. Of wij Nederlands zijn? Neuh valt wel mee toch hahahah

Zondag wilde we naar een tempel in de ochtend, maar eenmaal bij het station aangekomen hadden we net de bus gemist en moesten 53 min wachten... We liepen dus maar vast naar het strand dat op 5 minuten loopafstand lag. We zijn niet meer naar de tempel gegaan en hebben de hele dag laveloos op het strand gebakken, nog een Nederlander ontmoet, wat andere nationaliteiten en heeeel veel dik aangeklede Indiërs en Aziaten. Deze wilden graag met ons op de foto, ze kwamen dan ook naast ons op onze handdoek zitten en of we dan ook nog even een bordje wilde vast houden en lief lachen? Stond er Kermisattractie op ons voorhoofd? Gisteren werden we genegeerd en nu moeten we ineens lachen en met jullie op de foto?!

‘S avonds waren we dan echt klaar om te gaan stappen we wisten de tent te vinden en waren op tijd in de goede buurt. We gingen ergens een drankje doen en zorgde er voor dat we half 11 bij fix waren. Daar aangekomen maakt de beveiliger een x met zijn onderarmen. Een "Dit ga je niet menen!" Momentje. We mogen niet naar binnen en ze gaan geen woord vuil maken aan ons om uit te leggen waarom niet. Na wat aandringen word er dan ergens een getypt briefje vandaan getoverd, waar op staat dat de dag ervoor een buitenlander herrie heeft geschopt en dat buitenlanders dus niet meer welkom zijn... Dus ik vroeg waar moeten we dan heen? En ineens zei hij wel is waar wat! We moesten naar "stupid" ja hoi jongen hoe stupid denk je dat we zijn gast!? Oké naar Grid we hadden gehoord dat, dat ook wel leuk was alleen dat daar iets minder westerse kwamen in vergelijking met Fix. Maak van dat iets minder maar nauwelijks. Ik denk dat de enige andere buitenlanders die gasten van de vorige avond waren. De muziek begon goed soort deephouse met af en toe een meezing nummer voor Mari. Maar dit ging al snel over in een soort hard gepingel of... Aziatische hardcore, ja das een betere omschrijving. We lagen om drie uur weer in bed.

Maandag zou Mari doorreizen naar nog een andere stad in Korea en ik zou een extra dagje in Busan blijven. Maar ik had het eigenlijk wel gezien in Busan en besloot om lekker terug naar Seoul te gaan en daar nog even wat leuks te doen op mijn laatste vrije dag. ’S ochtends zijn we vroeg opgestaan en heeft Mari, met succes, nog een poging gedaan om het paleisje te vinden. Ik had besloten dat ik wel even genoeg paleisjes had gezien, dat die er ook zat zijn in Seoul en dat ik mijn laatste dag op het strand ging doorbrengen. Ik ben nog een paar keer met wild vreemde op de foto gegaan en toen terug naar het hostel om te douchen en mij klaar te maken voor de terugreis.

De terugreis! Hoe krijgen ze het voor elkaar!? Zit je met 60 kleine Aziaten in een bus en 1 beer van een Rus en natuurlijk wordt precies hij naast mij geplaatst. Je krijgt hier namelijk stoelen aangewezen en als klap op de vuurpijl zat ik dus ook nog eens bij het raam. Ik een 2/3^e stoel, hij 1 en mijn 1/3^e stoel en slapen dat hij kon! We waren nog niet weg of ik zat inmiddels als een kleefsalamandertje, die je vroeger uit zo’n ei uit een automaat haalde, tegen het raam geplakt en als het dan echt niet meer ging omdat ik nog maar op 1/3^e stoel zat, stootte ik hem per ongeluk met mijn ellenboog aan. Dit hielp echter niet want hij bleef mijn kant op knikkenbollen en dan nog die zure lucht van een grove grote bezwete man, ik mis Mari! Ik zat mij de dag er voor nog te bedenken dat ik het knuffelen met vrienden en familie mis, maar dit is zeker niet wat ik bedoelde!

Het is inmiddels ongeveer een bijbel van een verhaal geworden zoals wouter zou zeggen en ik wil natuurlijk niet al jullie kostbare tijd in beslag nemen dus zo is het wel weer even mooi voor vandaag! De foto’s komen binnenkort maar, ik ga nu eerst lekker slapen!

Ik ben gek op jou! Liefde liefde liefde Xx